رسانه اصولگرا نوشت: وظیفه مسلمانان درباره بی‌حجابی از سوی رهبری مشخص شده است: «تذکر لسانی بدهید و بگذرید». وظایف حکومت هم دیگر برعهده مردم نیست و حکومت خود می‌داند که باید چه کند.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، روزنامه اصولگرای جوان در یادداشتی به بحث حجاب پرداخته و نوشته است؛

دیدگاه رهبر انقلاب درباره حجاب مشخص است: «حجاب واجب شرعی و بی‌حجابی حرام شرعی و حرام سیاسی است.»، اما اگر بخشی از جامعه به سمت بی‌حجابی رفت، آیا باید وحدت مردم و زیست مهربانانه آنان درکنار یکدیگر شکسته شود و به هرج‌و‌مرج و به‌هم‌ریختگی جامعه بینجامد؟اگر دسته‌ای از مردم به حرام‌های شرعی دیگری مثل شرب‌خمر یا سرقت، اختلاس، رانت‌خواری و ظلم به همنوعان مبادرت کردند، آیا در اینجا وظیفه مردم شکستن وحدت و درگیری با یکدیگر است؟! مشخص است که این‌ها نیز حرام شرعی و سیاسی است و وظیفه حکومت در قبال آن روشن است.

وظیفه مسلمانان درباره بی‌حجابی از سوی رهبری مشخص شده است: «تذکر لسانی بدهید و بگذرید». وظایف حکومت هم دیگر برعهده مردم نیست و حکومت خود می‌داند که باید چه کند.

اینجاست که اگر مردم بخواهند بر سر مسئله حجاب با یکدیگر درگیر شوند یا زیست مهربانانه را کنار بگذارند، همان چیزی اتفاق می‌افتد که رهبر انقلاب آن را «انتظار دشمن» می‌نامند. نهی‌ازمنکر به‌عنوان وظیفه شرعی مردم، مراتب و ظرایفی دارد و با هدف جلب قلوب مسلمانان به شریعت و حکم خداست و به‌معنای شکستن وحدت نیست.

با همه فرض‌ها، وحدت مردم با عقاید و سلایق متفاوت یک «واجب عقلی» است. اگر حکومت بخواهد مسائل و احکام دینی را پیاده کند، معلوم است که در شرایط وحدت جامعه امکان آن فراهم است، نه در شرایط فقدان وحدت و چنددستگی.دشمن از شکستن وحدت مردم در قضیه حجاب دنبال دستاورد دیگری است و اصولاً حجاب‌داشتن یا نداشتن زنان برای آنان که با ملت ایران دشمنی می‌کنند، یک هدف نهایی نیست که نیات انسانی و حقوق‌بشری برای آن داشته باشند. مشخص است که از آن به‌دنبال کار دیگری هستند؛ بنابراین آنچه می‌توان از سخن رهبری معظم برداشت کرد آن است که اولاً این سخن به‌معنای پذیرش و موافقت بابی‌حجابی در جامعه نیست که این روشن و واضح است. ثانیاً از آنجا که شکستن وحدت یک ملت حتی در امور اعتقادی در هر جامعه‌ای به یک تراژدی می‌انجامد، رهبر انقلاب مردم را به حفظ وحدت و همزیستی و کار مهربانانه در کنار یکدیگر فرامی‌خوانند و این نافی وظیفه‌ای که در بحث امر به‌معروف و نهی از منکر برای مردم قائلند و وظیفه‌ای که احتمالاً برای دستگاه‌های حکومتی قائلند و آن وظیفه نیز نباید وحدت‌شکن باشد، نیست. مردم خود بهترین فهم‌کنندگان و باورمندان و پذیرندگان این سخن هستند که چگونه در عین عقاید و سلایق مختلف و تلاش برای رسیدن به بهترین عقیده و سلیقه، در کنار یکدیگر وحدت جامعه اسلامی را حفظ کنند.