مدیر اجرایی سندیکای کارخانه‌های چای شمال کشور خاطر نشان کرد: برخی شنیده‌ها حاکی از این مهم که واردکنندگان ارز را دریافت اما در ازای آن چایی وارد نکردند و در این زمینه وزارت کشاورزی باید پاسخگو باشد.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، محمد صادق حسنی در واکنش به خبر انحصار واردات چای به یک شرکت خاص و پرداخت ارز نیمایی بیشتر از رقم واردات، گفت: سندیکای چای مدارکی که بتوان با اسناد به آن بر صحت این خبر استناد کند در دسترس ندارد از این‌رو نمی‌توان در این زمینه اظهارنظر قطعی کرد. سندیکای چای در 11 دی مدارکی در خصوص تخلفات شرکت‌های واردکننده چای به وزیر ارائه داد و ساداتی‌نژاد نیز دستور پیگیری‌های لازم در این مورد را داد اما از نتیجه این پیگیری‌ها اطلاعی در دست نداریم.

وی عدد صادرات و واردات چای را غیرواقعی دانست و افزود: آمار صادرات در 11 ماه نخست سال گذشته حدود 7 هزار و 400 تن از میزان تولید بیشتر بود و حدود 98 هزار تن واردات چای انجام شد این در حالیست که نیاز کشور و میزان مصرف سالیانه چای حدود 80 هزار تن است. رقم واردات چای در سال گذشته بی‌سابقه بود. چای خارجی را کیلویی 5 دلار و 84 سنت وارد و چای داخلی را کیلویی 1 دلار و 23 سنت چای را صادر کردیم. واردکنندگان ارز نیمایی 28 هزار و 500 تومانی دریافت کردند اما دولت بهای برگ سبز کشاورزان را با 5 ماه تاخیر پرداخت کرد. این تبعیض‌ها باعث ‌از بین رفتن صنعت چای می‌شود چراکه چایکاران داخلی انگیزه خود را برای کشت از دست می‌دهند.

مدیر اجرایی سندیکای کارخانه‌های چای شمال با بیان اینکه دولت اقدامی برای حفظ باغات چای انجام نمی‌دهد، گفت: برخی شنیده‌ها حاکی از این مهم که واردکنندگان ارز را دریافت اما در ازای آن چایی وارد نکردند و در این زمینه وزارت کشاورزی باید پاسخگو باشد نمی‌دانم چرا دولت برای حفظ باغات چای و ایجاد مانع برای تغییر کاربری آنها اقدامی انجام نمی‌دهد.

این فعال اقتصادی جمع تولید و واردات، منهای صادرات را فرمول رسیدن به عدد واقعی نیاز کشور به چای دانست و تاکید کرد: برخی واردکنندگان با آمارسازی تلاش دارند نیاز کشور به واردات چایی را بیشتر از عدد واقعی نشان دهند از این‌رو رقم نیاز چای را حدود 120 هزار تن اعلام می‌کند. من برای طرح این سخن سند ندارم اما نسبت به اعداد و ارقام صادرات و واردات تردید دارم مطابق با آمار گمرک در 11 ماه سال گذشته 98 هزار تن چای وارد و 33 هزار تن صادر. این در حالیست که 26 هزار تن تولید چای داشتیم به نظر می‌رسد در این میان داستان چیز دیگری باشد و به اصطلاح کاسه‌ای زیر نیم کاسه است.

وی ادامه داد: باتوجه به آمارهای تی بورد کشورهای هند و و سریلانکا مبلغ فروش چای به ایران خیلی کمتر از مبلغ 5 دلار و 84 سنت است که اگر این سخن درست باشد این فاصله در واقع مجوز گران فروشی است. همواره تجارت چای از این رانت‌خواری‌ها داشته و این تبعیض‌ها و رانت‌ها باعث شده است که بسیاری از کارخانه‌های داخلی تعطیل شوند.

مدیر اجرایی سندیکای کارخانه‌های چای با اشاره به محاسبه قیمت چای ایرانی، گفت: چای بالای 90 هزار تومان در واقع سرگل بهاره است و تولید 10 روز اول بهار است؛ کارخانه‌داران برگ سبز این چای را بالاتر از نرخ خرید تضمینی خریداری می‌کنند و همین خریدهای بالاتر از نرخ دولتی کشاورزان را در زمین‌ها نگه داشته است. امروز کشاورزان غیرت کرده‌اند تا زمین‌های خود نگه دارند وگرنه نگه داشتن زمین کشاورزی اقتصادی نیست.

صادق حسنی در پایان بیان کرد: دولت در سال 1401 مبلغ 200 میلیارد تومان در ردیف اعتباری تبصره 14 ردیف 22 برای افزایش سرمایه صندوق حمایت از صنعت چای کشور در جهت به زراعی و بهساز و .... در نظر گرفت اما حتی یک ریال پرداخت نشد. همچنین برای پرداخت آخرین دریافتی کشاورزان، دولت اوراق تخصیص داد که بعد از فروش آن توانست با کشاورزان تصفیه حساب کنند اما از سوی دیگر در این تنش‌های ارزی کشور ارز را برای واردات چای دارد.