کارفرمای مادر نمی‌تواند به بهانه‌ی اینکه کار را تماما به شرکتِ پیمانکار واگذار کرده، از مسئولیتی که در قبالِ حقوق ممتازه‌ی کارگران دارد، شانه خالی کند.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، امروزه بخش نسبتا زیادی از کارگران، شرکتی و یا پیمانکاری هستند. این کارگران به جای بستنِ قرارداد با شرکتِ اصلی با شرکتهای واسط قرارداد می‌بندند و حق و حقوقشان نیز به پای این شرکتهاست. اما آیا کارفرمای اصلی در قبال کارگرانِ شرکتی هیچ مسئولیتی ندارد؟ 
پاسخ منفی است؛ طبق ماده ۱۳ قانون کار، کارفرمای اصلی در قبال کارگران شرکتی مسئولیتِ تضامنی دارد. طبق این ماده قانونی «در مواردی که کار از طریق مقاطعه انجام می‌یابد، مقاطعه‌دهنده مکلف است قرارداد خود را با مقاطعه کار به نحوی منعقد نماید که در آن مقاطعه کار متعهد گردد که تمامی مقررات این قانون را در مورد کارکنان خود اعمال نماید.» به بیانی دیگر، کارفرمای اصلی باید با شرکتی قرارداد ببندد که توانایی پرداختِ حق و حقوق کارگران را داشته باشد و به قانون کار پایبند باشد. 
همچنین تبصره یک این ماده با تأکید بر ممتازه بودنِ مطالباتِ کارگران، کارفرمایان را موظف می‌داند که بدهی پیمانکاران به کارگران را برابر رأی مراجع قانونی از محل مطالبات پیمانکار، منجمله ضمانت حسن انجام کار، پرداخت کند. با این اوصاف کارفرمای مادر نمی‌تواند به بهانه‌ی اینکه کار را تماما به شرکتِ پیمانکار واگذار کرده، از مسئولیتی که در قبالِ حقوق ممتازه‌ی کارگران دارد، شانه خالی کند. 
تبصره دو این ماده نیز می‌گوید: «چنانچه مقاطعه‌دهنده برخلاف ترتیب فوق به انعقاد قرارداد با مقاطعه کار بپردازد و یا قبل از پایان ۴۵ روز از تحویل موقت، تسویه حساب نماید، مکلف به پرداخت دیون مقاطعه کار در قبال کارگران خواهد بود.» این تبصره تاکید می‌کند که چنانچه پیمانکار به وظایف خود عمل نکند و در قبالِ حقوق کارگران کوتاهی کند، کارفرمای اصلی خود باید مسئولیتِ پرداختِ حقوق کارگران را برعهده بگیرد.