کارشناس مسائل کشورهای عربی گفت: نه تنها کشورهای عربی منطقه، بلکه عربستان سعودی هم فهمیده است که با گذشت ۱۲ سال راه‌حل سوریه نظامی نیست بلکه بحران مربوط به این کشور صرفاً راه‌حل سیاسی و دیپلماتیک دارد.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، «رضا میرابیان» کارشناس مسائل کشورهای عربی در تشریح دلایل بازگشایی سفارتخانه‌های عربستان و سوریه و تاثیر بهبود روابط ریاض – دمشق بر تحولات منطقه‌ای در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا اظهار کرد: از حدود دو سال پیش شاهد آن بودیم که برخی از کشورها اقدام به ارتباط‌گیری با سوریه کردند که در این میان امارات، بحرین، کویت و حتی اردن تماس‌های خود را با دمشق از سر گرفتند و در برهه‌ای هم مقام‌های این کشورها به سوریه سفر کردند و به نوعی روابط میان دمشق و دولت‌های مذکور از سر گرفته شد. حالا هم عربستان سعودی به عنوان مهم‌ترین کشور عربی در منطقه و فرامنطقه وارد میدان شده و در حال رایزنی با مقام‌های دمشق است. این رایزنی‌ها به جایی کشیده شده که هم‌اکنون ریاض و دمشق با یکدیگر توافق کردند تا پس از ۱۲ سال روابط دیپلماتیک خود را از سر بگیرند و در پایتخت دو طرف، نمایندگی‌های دیپلماتیک مجددا بازگشایی شود.
وی ادامه داد: توجه داشته باشید که در این میان گفته شده مقام‌های عربستان سعودی قرار است از بشار اسد، رئیس‌جمهوری سوریه برای شرکت در اجلاس سران کشورهای عضو اتحادیه عرب که قرار است ۱۹ ماه می (۲۹ اردیبهشت) در ریاض برگزار شود، دعوت به عمل آورند. بر همین اساس باید گفت که بازگشایی سفارت‌های عربستان و سوریه در خاک یکدیگر و همچنین حضور بشار اسد در اجلاس آتی سران کشورهای اتحادیه عرب یک پیروزی مشخص برای عربستان سعودی و سوریه به حساب می‌آید. این اقدام به خوبی نشان می‌دهد که نه تنها کشورهای عربی منطقه، بلکه عربستان سعودی هم فهمیده است که با گذشت ۱۲ سال راه‌حل سوریه نظامی نیست بلکه بحران مربوط به این کشور صرفاً راه‌حل سیاسی و دیپلماتیک دارد. در این میان قطر هم که مخالف بشار اسد و سوریه است و به نوعی با سیاست‌های این کشور زاویه دارد، در نهایت اعلام کرده که با اجماع عربی مخالف نیست.
این تحلیلگر مسائل سیاسی با اشاره به لزوم تغییر دیدگاه قطر نسبت به سوریه گفت: با توجه به وضعیت موجود باید گفت که دوحه هم مجبور به قبول کردن حضور سوریه در جمع کشورهای عربی خواهد بود. باید توجه داشت که قطر هم نمی‌تواند خلاف اراده عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی حرکت کند، به همین جهت دوحه هم باید با این تصمیم ریاض و سایر دولت‌های عربی منطقه خود را وفق بدهد. نکته مهم در مورد عادی‌سازی‌های اخیر روابط در منطقه این است که اسرائیلی‌ها هم از ادامه این روند احساس نگرانی می‌کنند. تل‌آویو معتقد بود که با عقد توافق ابراهیم می‌تواند اوضاع را در جهان عرب به نفع خود مدیریت کند اما اینگونه نشد. درست است که کشورهایی مانند امارات، بحرین و سپس مراکش رابطه خود را با اسرائیل هماهنگ کردند اما حالا باید تحولات در منطقه را برای اسرائیلی‌ها یک ضربه جبران‌ناپذیر دانست؛ چراکه کار برای آنها سخت‌تر شده و این موضوع دو دلیل بزرگ در بطن خود دارد.
وی در پایان خاطرنشان کرد: نخست آنکه علاوه بر برقراری روابط سوریه با عربستان که به برقراری روابط دمشق با سایر کشورهای عربی منجر می‌شود، ما شاهد از سرگیری روابط ریاض و تهران و همچنین تحکیم روابط ابوظبی با تهران هستیم که این برای اسرائیل و طرح‌های جاری رژیم صهیونیستی از حیث سیاسی امنیتی و حتی منطقه‌ای یک مانع جدی به حساب می‌آید. دومین مسأله هم وضعیت داخلی اسرائیل است. رژیم صهیونیستی هم‌اکنون در شرایط مناسبی به سر نمی‌برد؛ به گونه‌ای که حتی با عقب‌نشینی نتانیاهو و تیم او از اصلاحات ساختار قضایی اسرائیل همچنان معترضان علیه وی شعار می‌دهند و یک انشقاق و دو قطبی اجتماعی - سیاسی در تل‌آویو را شاهد هستیم. به این جهت معتقدم که تحولات اخیر در منطقه و به خصوص بهبود روابط سوریه و عربستان و همچنین دعوت از بشار اسد برای حضور در اجلاس سران اتحادیه عرب نه تنها برای اسرائیل بلکه برای ایالات متحده هم چندان خوشایند نیست.