او می‌افزاید: تا روابط دوستانه‌ای را با کشورهایی که می‌توانند ظرفیت تجارت جدی‌با کشور ما داشته باشند فراهم نکنیم، عملا تجارت خارجی شکل واقعی به خود نمی‌گیرد. تا زمانی که روابط پایداری که بتوانیم به آن اعتماد داشته باشیم شکل نگیرد، اوضاع به همین منوال است.

پیش‌تر نیز «اکوایران» نظرات فعالان اقتصادی دیگر را در این رابطه جویا شده بود که اغلب آنها اظهارات مشابهی را بیان کرده بودند.مقیمی ادامه می‌دهد: ما عملاً تجارت خارجی بزرگی نداریم، بیشتر تولید ناخالص ملی‌ به اقداماتی برمی‌گردد که در داخل کشور انجام می‌دهیم.

این عضو اتاق بازرگانی می‌گوید: در این شرایط  شاهد  کاهش ارزش ریال  هم هستیم که  آن هم به نحوی به  سیاست‌های برخی دولتمردان برمی‌گردد که البته ظاهراً به برنامه و بودجه ربط پیدا می‌کند ولی بخش موثری از ریشه‌های آن را باید در جاهای دیگری جستجو کرد.او می‌افزاید: بر این اساس، یکی دیگر از اقداماتی که باید صورت بگیرد،  اصلاح سیاست‌های پولی و مالی ایت. در ضمن باید روند سرمایه‌گذاری در کشور اصلاح شود. بررسی روند سرمایه‌گذاری طی دهه‌های گذشته تاکنون نشان می‌دهد که نسبت سرمایه‌گذاری به تولید ناخالص ملی  در کشور از راندمان پایینی رنج می‌برد. از طرف دیگر در اکثر موارد میزان ارزش سرمایه‌گذاری با میزان اشتغال ایجاد شده هماهنگ نیست.

مقیمی می‌گوید: به عبارت بهتر، اشتغال ایجادشده کمتر از ارزش سرمایه‌گذاری انجام شده است. با توجه به اینکه اکنون  بحث اشتغال  را  داریم، باید  مسیر سرمایه گذاری از صنایع بزرگ به سمت صنایع کوچک تغییر کند. سرمایه‌گذاری‌های آتی باید به سمتی برود که میزان اشتغال‌زایی بیشتر شود. به عبارتی دیگر سرمایه‌گذاری در صنایع سنگین و به اصطلاح زیربنایی کافی است و اکنون زمان مناسب برای تکمیل زنجیره‌های پایین‌دستی است.
منبع: دنیای اقتصاد