اگر بتوانیم روی صنعت پالایشگاهی ونزوئلا سرمایه‌گذاری کنیم، می‌توانیم با تبدیل نفت این کشور به مشتقات مختلف استفاده‌هایی جهت صادرات محصولات پتروشیمی و پالایشگاهی به کشورهای دیگر امریکای لاتین داشته و ارزش افزوده بالایی کسب کنیم.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، میرقاسم مومنی در مورد بحث مراودات و تبادلات نفتی بین ایران و کشورهای امریکای لاتین اظهار داشت: بخش عمده‌ای از این کشورها تولیدکننده نفت هستند بسیاری نیز فقط مصرف‌کننده هستند مثلا ما برای برداشت از ذخایر دریای خزر از شرکت‌های بزریلی دعوت کردیم که حضور داشته باشند و گاهی محصولات نفتی و پتروشیمی به این کشور صادر کرده‌ایم. ونزوئلا یکی از بزرگترین تولیدکنندگان نفت در جهان است اما به خاطر مسائل سیاسی و تحریم‌هایی که از سوی امریکا و اروپا اعمال شده در بحث سرمایه‌گذاری‌های پالایشگاهی، نفتی و صادرات و واردات دچار مشکلاتی بوده است و با همکاری‌هایی که با ایران در سال‌های گذشته هم در فروش محصولات نفتی مثل بنزین و هم صادرات نفت و مشتقات داشته برخی نیازهای خود را تامین کرده است. 
وی افزود: ایران در چند سال گذشته با توجه به تکنولوژی که بدست آورده و توانسته آنها را بومی‌سازی کند بخشی از تعمیر پالایشگاه‌ها و تجهیزات نفتی و گازی خدمات خود را به ونزوئلا ارائه کرده است، زیرا این کشور به خاطر تحریم‌های امریکا نتوانسته بود بخشی از ظرفیت پالایشگاه‌های خود را استفاده کند، بنابراین اخیرا فرصتی بدست آمد که ایران بتواند مسئولیت بازسازی بزرگترین پالایشگاه‌های ونزوئلا را بدست بیاورد و سرمایه‌گذاری زیادی در این حوزه صورت گرفت، این فرصت خوبی برای صدور تکنولوژی و کسب درآمدهای ارزی است.
این کارشناس حوزه انرژی تاکید کرد: اگر بتوانیم روی صنعت پالایشگاهی ونزوئلا سرمایه‌گذاری کنیم، می‌توانیم با تبدیل نفت  این کشور به مشتقات مختلف استفاده‌هایی جهت صادرات محصولات پتروشیمی و پالایشگاهی به کشورهای دیگر امریکای لاتین داشته و ارزش افزوده بالایی کسب کنیم، به همین دلایل فرایندی که در ونزوئلا دنبال می‌شود، بسیار مثبت است. 
وی ادامه داد: اگر خوب مدیریت کنیم و پایه کار بر صدور تکنولوژی و تبدیل نفت ونزوئلا به مشتقات نفتی باشد در امریکای لاتین بازار خوبی خواهیم داشت زیرا آنچه قیمت نهایی کالا را افزایش می‌دهد هزینه حمل و نقل است باتوجه به مسافت طولانی خاورمیانه تا امریکای لاتین اگر نفت خام ونزوئلا را تبدیل به مشتقات و به مصرف‌کنندگانی مثل بولیوی، اکوادور، کمیبا و برزیل صادر کنیم، می‌توانیم به خوبی بهره‌برداری ارزی داشته باشیم و یا این کشورها شکر، کنجاله و ذرت وارد کنیم و با توسل به سرمایه‌گذاری که در دوران تحریم در ونزوئلا داشته‌ایم محصولاتی تولید کنیم که مشکلات هر دو کشور رفع شود.
اما محمود خاقانی معتقد است: معمولا پالایشگاه‌ها تحت لیسانس فنی شرکت‌هایی هستند که آنها را ساخته‌اند و همین شرکت‌ها نسبت به تعمیرات نگهداری آنها اقدام می‌کنند، ما تاکنون هیچ پالایشگاهی را در دنیا طراحی نکرده‌ و با استانداردهای ایرانی نساخته‌ایم، ما نمی‌دانیم قرار است تعمیرات در چه سطحی انجام شود و هزینه را چه کسی پرداخت کند. 
وی افزود: موضوع دیگر اینکه اکنون ونزوئلا تا حدی مشکلات خود را با امریکا حل کرده، شرکت شورون با مجوز دولت ایالات متحده به ونزوئلا برگشته و در زمینه تولید نفت خام و پالایش مشارکت خواهد داشت و حتی اولین محموله نفت خام ونزوئلا هم به میزان 100 هزار بشکه به امریکا صادر شد و محموله‌های بعدی هم در حال بارگیری هستند.
این کارشناس حوزه انرژی خاطرنشان کرد: اکنون پالایشگاه‌های کشور خودمان نیاز به افزایش راندمان تولید دارد، راندمان فرآظورش نفت خام در پالایشگاه‌های ما از استاندارد بین‌المللی برخوردار نیست و تولید ضایعات بالا است، به طوری که نفت کوره بیش از بنزین، گازوئیل، سوخت جت و نفتا تولید می‌شود، بنابراین برخی اقداماتی که ما در دیگر کشورها انجام می‌دهیم بیشتر جنبه متقاعد کردن افکار عمومی دارد که ما در دنیا منزوی نیستیم، اما تعاملی با کشورهایی که می‌توانند مشتری نفت و گاز ما باشند و تکنولوژی بدهند که هزینه تولیدمان را پایین بیاوریم، نداریم.