سلیمی نمین گفت: نیروهای زیاده طلب یا تندرو می خواهند به گونه ای عمل کنند که خودشان جایگاه وسیع تری در امور کشور داشته باشند.

به گزارش مردم سالاری آنلاین،اوایل همین هفته بود که دستور عفو رهبری خبر ساز شد ،رافتی که نه تنها محکومین بلکه بازداشتی های نا آرامی های چند ماه اخیر را نیز در بر می گیرد.این خبر خوشحال کننده مورد استقبال خانواده معترضین و آحاد جامعه و مسئولین قرار گرفت.پس از این دستور و شادمانی مردم ،حالا امروز معظم له در دیدار با فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی، 22 بهمن امسال را مظهر اتحاد ملی خواندند و به مردم توصیه کردند که «سعی کنند این راهپیمایی و روز بزرگ و حرکت با شکوه را مظهر اتحاد و اعتماد ملی قرار دهند و این پیام را به صراحت به دشمن برسانند که تلاش او برای از بین بردن اتحاد ملی خنثی شده است و نمی‌توانند مردم را از یکدیگر و از نظام جدا و نظام را به مردم بدبین کنند یا گروههای مختلف مردم را به جنگ با یکدیگر بکشانند.» در گفت و گو با عباس سلیمی نمین فعال سیاسی اصولگرا به بررسی الزامات این انسجام و راهکارهای مهار تندروها برای حفظ این اتحاد پرداخته ایم.
امروز رهبری آحاد جامعه را به اتحاد ملی دعوت کردند ،الزامات ایجاد این اتحاد چه چیزهایی است ؟
یکی از الزامات وحدت این است که ما دشمن را خوب بشناسیم ،یعنی بدانیم که یک قدرتی دربرابر ما قرار گرفته و نمی خواهد ما به نقطه اوج برسیم.ما با این سابقه تمدنی می توانیم دوباره تمدن زا باشیم و این برای کشورهایی که بر جهان مسلط شده اند خوشایند نیست. آنها یک قدرتی دارند و ما این قدرت را باید فهم کنیم ،اگر فهم کنیم ازهرامکانی در داخل برای اینکه بتوانیم بر قدرت مان بیافزاییم استقبال می کنیم تا در برابر این زیاده خواهان از منافع ملی دفاع کنیم.این یک امر سوری یا یک بحث بی محتوا نیست ،ما توانستیم. وقتی همه اقشار جامعه با هم پیوند خوردند ما توانستیم بر سلطه آمریکا یا صهیونیست هایی که بر ایران مسلط بودند و در حق ملت جفا می کردند پایان دهیم.در استمرار این امر الان هم می توانیم با زیاده خواهی های آنها مقابله کنیم و نگذاریم که آنها بتوانند در میان صفوف ما شکاف ایجاد کنند .بنابراین اولین عاملی که نباید از آن غفلت کرد شناخت دشمن است ،دشمن وقتی می تواند جلوی تجارت با جمهوری اسلامی را بگیرد (که به ضرر خودش است) یعنی توانی دارد که از این طریق می تواند اعمال اراده کند ،بنابراین اگر این را بفهمیم حتما باید در داخل کشور به گونه ای عمل کنیم که این بی نیازی از سایر توانها در ما بروز و ظهور پیدا نکند،همه ما باید خود را نیازمند به کمک آحاد جامعه برای برون رفت از این شرایط بدانیم.
در کشور گروهی تندرو داریم که به صرف اختلاف سلیقه سیاسی حتی برخی از آنها خودسرانه با اعمال و گفتار خود برای کشور هزینه ایجاد می کنند ،نقش آنها در ایجاد این اتحاد چگونه خواهد بود و برای مهار آنها چه باید کرد؟
این نیروهای زیاده طلب یا تندرو می خواهند به گونه ای عمل کنند که خودشان جایگاه وسیع تری در امور کشور داشته باشند.این نیروهای زیاده خواه در همه جریان های سیاسی وجود دارند و حتما باید از طریق عقلای همان جمع مهار شوند.چرا که اگر ما وارد این بازی شویم که حاکمیت یک عده ای را از سخن گفتن و عمل کردن منع کند عاقبت خوشی نخواهد داشت و به نتیجه خوبی نخواهیم رسید.عقلای جریانات سیاسی به خوبی می توانند اینکار را انجام دهند .
عقلای این جریان ها از چه ابزارهایی برای مهار اینها می توانند استفاده کنند ؟
باید به این تندرو ها فضا ندهند و به هواداران خودشان بگویند که این افراد سخنگوی ما نیستند.
البته می دانید که کسی مسئولیت اینها را بر عهده نمی گیرد.
ما از حاکمیت هم نمی توانیم انتظار داشته باشیم ،اگر چنین کاری کنیم ما به طرف استبداد رای می رویم.نمی توانیم از حاکمیت بخواهیم جلوی نیروهای تندرو را در همه جریان ها بگیرد.اگر آنها مرزهای منافع ملی را در نوردند بحث دیگری است اما نیروهای تندرویی که تمامیت خواه هستند و رسما می گویند ما بهترین اصولگرا یا بهترین اصلاح طلب هستیم و ما باید خطوط را ترسیم کنیم حتما باید توسط عقلای جمع مهار شوند.
اگرعقلای آنها حاضر به دادن این هزینه نباشند چه ؟
اگر آنها نتوانند قطعا ما نمی توانیم در این زمینه دستاورد خوبی داشته باشیم ،حتما باید عقلا هزینه دهند . قطعا وقتی عقلا بخواهند جلوی آنها را بگیرند آنها به صورت عقلا پنجه خواهند انداخت ولی اگر دغدغه منافع ملی داریم حتما باید با نیروهای زیاده خواه و خودمحور و کسانی که خودشان را خیلی بزرگ می پندارند در درون تشکیلات ها و جریان های سیاسی مقابله شود.
شما به پنجه انداختن آنها به صورت عقلای خود اشاره کردید،بنظر شما این تقابل منجر به شناسایی آنها خواهد شد؟
نیازی به شناسایی آنها نیست ،آنها مشخص هستند .باید در نظر داشته باشیم که ایران قطعا با همه سلایق به بهترین نحو اداره می شود ،یعنی همه سلایق باید در کنار هم قرار بگیرند .گاهی یک سلیقه رای مردم را از آن خود می کند و گاهی سلیقه ای دیگر اما اکثریت و اقلیت باید یک تعامل سازنده با یکدیگر داشته باشند و هرگز تخریبی عمل نکنند. وقتی سلیقه ای اکثریت را دارد نباید احساس کند که باید اقلیت را نابود کند و بالعکس . این تفکر و این اندیشه باید تصحیح شود و ما حتی اگر در اکثریت هم قرار گرفتیم نباید خودمان را بی نیاز از اقلیت بدانیم ،در اقلیت هم آدم های صادقی وجود دارند که آمادگی دارند در هر شرایط در خدمت منافع ملی قرار بگیرند ودلیلی ندارد برای پیشبرد منافع ملی از آنها کمک نخواهیم.
منبع:خبرآنلاین