از پشت میزتان بلند شوید و به یکی از کارخانجات نزدیک سری بزنید تا معنی کار مفید را بفهمید؛ نیروهای پیمانکار خدمات شهری از پشت همان پنجره اتاقتان قابل مشاهده هستند، آن‌ها را «ببینید» تا معنای عدالت و بهره وری را درک کنید؛ شما امروز با طرحی جامع که هیچگونه بار مالی ندارد مخالفید و همچنان مقابل هزاران خانواده کارگری و منافع‌شان مقاومت می‌کنید.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، هیچ فرصتی برای کوبیدنِ طرح ساماندهی به هدر نمی‌رود؛ در هر بزنگاهی که ممکن باشد، از لزوم جذب نخبگان! سخن می‌گویند و نیروهای زحمتکشِ نهادهای اجرایی و دولتی را که با قراردادهای شکننده‌ی پیمانکاری و موقت، شبانه‌روز زحمت می‌کشند، با چوب بی‌توجهی می‌رانند!
بازهم صحبت از عدم بهره‌وری‌ست؛ مثل همیشه صحبت از لزوم جذب نخبگان است و از حفظ بیت‌المال صحبت می‌شود و بازهم مثل ماه‌های گذشته هر زمان که طرح ساماندهی به آستانه‌ی تصویب نزدیک می‌شود، از فقدان آمار و ارقامِ متقن گلایه می‌شود و تاکید می‌کنند نمی‌توان «جذب» را به همین سادگی‌ها عملی کرد.
تیتر، «آینده کشور، حکمرانی با حضور جدی و حداکثری نخبگان است»؛ میثم لطیفی (معاون رئیس‌جمهور و رئیس سازمان اداری و استخدامی کشور) در نشست شورای اداری استان اصفهان که با حضور استاندار، معاونان استانداری و برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، ششم بهمن برگزار شد، بازهم بر مواضع همیشگی خود پافشاری کرد و کلیدواژه‌های همیشگی تکرار شد. این سخنان دقیقاً دو روز قبل از قرارِ اصلاح طرح ساماندهی استخدام کارکنان دولت در کمیسیون اجتماعی مجلس ادا می‌شود؛ وقتی که همه چیز برای خاتمه‌ی کار ظاهراً مهیاست اما بازهم با گفتمان‌سازی‌های ضد کارگری، سرنا را از سر گشادش می‌نوازند و به دنبال مخالفت با کارگران هستند.
رامین اناری (نماینده کارگران شرکتی و قراردادی) که ماه‌های متوالی رفت و برگشت‌های طرح ساماندهی را رصد کرده و پیگیر کار در راهروهای مجلس است، از مخالف‌خوانیِ برخی نمایندگان مجلس با تصویب طرح خبر می‌دهد اما بلافاصله اضافه می‌کند: اعضای کمیسیون اجتماعی مجلس به ما قول داده‌اند شنبه کار اصلاح طرح در کمیسیون به پایان برسد و یکشنبه در صحن مطرح شود؛ آن‌ها ضمانت کلامی داده‌اند که کار طرح متوقف نشود و به سرانجام برسد.
او البته تاکید می‌کند: تنها افرادی می‌توانند مخالف حذف پیمانکاران و بریدن دست‌های واسطه باشند، که خودشان سودهای کلان از واسطه‌گری می‌برند.
برگردیم به کلیدواژه‌های میثم لطیفی در اصفهان؛ هر بخش از این صحبت‌ها واکنش‌های بسیار برانگیخته است؛ کارگران و گروه‌های مشمول طرح در تماس‌هایی به ایستادگی رئیس سازمان امور استخدامی بر مواضع ضد کارگری معترض شده‌اند؛ پرستاران شرکتی، نیروهای پیمانکاری نفت و گاز در عسلویه و کنگان، شرکتی‌های صداوسیما، نیروهای پیمانکاری شهرداری‌ها و معلمان خرید خدمتی.
همه‌ی این گروه‌های شغلی که نخبگان و زحمتکشان کشور را تشکیل می‌دهند، از پایداری یک مدیر ارشد دولت بر مواضع حمایت از پیمانکاران و دست‌های واسطه متعجب مانده‌اند.
 لطیفی در بخشی از صحبت‌هایش گفته است: «مشارکت عموم جامعه و مداخله ویژه نخبگان بایستی در تصمیم‌گیری‌های مهم کشور لحاظ شود.... این مسیر ایجاد شده تا نه تنها از طریق آزمون استخدامی و سهمیه ایثارگری، بلکه با حضور نخبگان بومی بتوانیم نیروهای متخصص را به ادارات و دستگاه‌های اجرایی وارد کنیم.» احسان سهرابی (فعال کارگری) در پاسخ به این ادعا که در هفته‌های اخیر به سرتیتر گفته‌های لطیفی بدل شده؛ می‌گوید: از کدام نخبگان صحبت می‌کنید؛ نکند منظور شما از نخبه‌گرایی، واسطه‌گرایی و حمایت از پیمانکاران است؛ آیا شما آن معلم نخبه‌ی فارغ‌التحصیلِ ریاضی، فیزیک، شیمی یا تاریخِ دانشگاه‌های سراسری برتر کشور را ندیده‌اید که برای چندرغاز حقوق در مدارس غیرانتفاعی یا خرید خدماتی کار می‌کند؟ آن فارغ‌التحصیل نفتِ دانشگاه‌های برتر کشور را چطور که برای یک شرکت پیمانکاری جان می‌کند و آدم‌های بی‌تخصص را اجباراً به عنوان بالادستی و مدیر! پذیرفته است و مدتهاست که در فکر مهاجرت از کشور است؟
رئیس سازمان امور استخدامی در بخشی دیگر از صحبت‌هایش مدعی شده «ماهیانه بین ۷۰ تا ۸۰ میلیارد تومان حقوق و دستمزد در دستگاه‌های اجرایی پرداخت می‌شود. در حوزه زیرساخت با مشکل مواجه هستیم. بهره‌وری در ۱۰ سال گذشته منفی ۹ دهم بوده است.»
 لطیفی با اشاره به اینکه در دولت داده دقیقی از تعداد کارکنان وجود ندارد، ادامه داده است: «گاهی اوقات تعاریف غیردقیق و گاهی دایره شمول مشخص نیست. نرخ جایگزینی کارکنان دولت را اگر مبنا قرار دهیم در سال ۷۰ هزار نفر است. در حالی که مطابق قانون برنامه ششم توسعه باید ۱۵ درصد اندازه دولت را کاهش دهیم اما اکنون تنها ۴ درصد کاهش داشته‌ایم.»
اینجا بازهم صحبت از کوچک‌سازی و چابک‌سازی به میان می‌آید و البته حذف نیروهای زحمتکشی که در نهادها و دستگاه‌های مختلف به صورت قراردادی و پیمانکاری مو سفید کرده‌اند اما خودی نبوده‌اند؛ سهرابی در مورد این بخش از اظهارات لطیفی این‌چنین می‌گوید: بله، بهره‌وری منفی‌ست؛ دلیل اصلی آن اما عدم کارایی برخی مدیران و پشت میزنشینی آنان براساس رابطه است؛ دلیل بعدی، بی‌انگیزه بودن نیرویی‌ست که می‌بیند مدرک و تخصصش از یک رسمی یا یک مدیر بالاتر است اما باید شرکتی و پیمانکاری باشد و بله چشم‌گوی مدیرانِ کارنابلد! دلایل نابهره‌ور بودن دستگاه‌ها اینهاست نه حضور نیروهای زحمتکش.
لطیفی در بخشی دیگر از صحبت‌هایش تاکید کرده: «اجازه نداریم جذب نیرو را بدون دقت انجام دهیم چون جذب به معنای دست بردن در بیت‌المال است. در این خصوص باید با نگاه موشکافانه و کارشناسی رفتار کنیم.» سهرابی می‌گوید: صحبت از دست بردن به بیت‌المال است؛ آقایانی که دست حمایت از پیمانکاران برنمی‌دارند و ید سودجویی آن‌ها را کوتاه نمی‌کنند، مرتکب خیانت به بیت‌المال و به کارگران شده‌اند؛ شما از محل مالیات دستمزد کارگران حقوق می‌گیرید اما تصمیماتی با نگاه سرمایه‌داری می‌گیرید.
او ادامه می‌دهد: از پشت میزتان بلند شوید و به یکی از کارخانجات نزدیک سری بزنید تا معنی کار مفید را بفهمید؛ نیروهای پیمانکار خدمات شهری از پشت همان پنجره اتاقتان قابل مشاهده هستند، آن‌ها را «ببینید» تا معنای عدالت و بهره وری را درک کنید؛ شما امروز با طرحی جامع که هیچگونه بار مالی ندارد مخالفید و همچنان مقابل هزاران خانواده کارگری و منافع‌شان مقاومت می‌کنید؛ کار به جایی رسیده که از شرکت‌های سهامی خاص دولت به عنوان شریک اقتصادی پیمانکاران نام می‌برند و همین شراکت را دلیل پایداری در مخالفت شما می‌دانند؛ به عنوان مدیری که پشت میز نشسته‌اید و لابد شش هفت برابر یک کارگر زحمتکش شهرداری حقوق می‌گیرید، چه پاسخی خواهید داشت؛ این «مشارکتِ ضد کارگری» تا کجا قرار است ادامه داشته باشد؟ 
لب کلام همین است: آیا هرگز از پنجره‌ی اتاق‌تان نیروهای زحمتکش شهرداری را دیده‌اید؛ اینها هستند که به صورت شرکتی و پیمانکاری کار می‌کنند؛ اینها هستند که هیچ زمان امنیت شغلی و امنیت مزدی ندارند و هشت‌شان در گرو نُه‌شان است چون حق‌شان را واسطه‌ها به جیب می‌زنند؛ آیا بازهم می‌گویید این نیروها «بهره‌وری» ندارند، آیا بازهم می‌گویید جذب این‌ها خیانت به بیت‌المال است؟