به نظر می رسد یکی از مهمترین دلایل سکوت احمدی نژاد نسبت به عملکرد دولت سیزدهم در حوزه های اقتصادی، سیاست داخلی، سیاست خارجی و فرهنگ، این است که مدیران احمدی نژادی در این جایگاه ها ایفای مسئولیت می کنند و احمدی نژاد قادر به عبور از همکاران خود نیست.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، خبرآنلاین در گزارشی جایگاه مردان احمدی نژاد در دولت رئیسی را بررسی و ارزیابی کرده حدود نیمی از هیات دولت رئیسی قبلا در دولت احمدی نژاد دارای مسئولیت های حساس و کلیدی بودند.
 ارزیابی مدیران دولت سیزدهم نشان می دهد بخش قابل توجهی از مدیران این دولت از میان کادرهای با تجربه دولت احمدی نژاد انتخاب شده اند. ابراهیم رئیسی که فاقد گفتمان سیاسی است به دلیل حضور در قوه قضاییه، شناخت درستی از مدیران قوه مجریه نداشته و بعد از انتخابات۱۴۰۰، از مراکز کادرسازی نیروهای اصولگرا از جمله دانشگاه امام صادق(ع) و موسسه امام خمینی(ره) برای وزارتخانه های فرهنگی، اجتماعی، از دانشگاه دفاع ملی برای وزارتخانه های دفاعی-امنیتی-سیاسی و از مدیران بخش های اقتصادی و سیاست خارجی دولت احمدی نژاد برای جایگاه های حساس استفاده کرد.
با اعلام فهرست اسامی وزیران پیشنهادی ابراهیم رئیسی به مجلس، رد پای همکاران محمود احمدی نژاد در وزارتخانه های مهم دولت رئیسی دیده شد و ۵۰ درصد معرفی شده ها، در دولت او حاضر بودند. از میان ۲۱ فردی که ابراهیم رئیسی برای کابینه معرفی کرد، ۹ وزیر پیشنهادی و یک معاون، همکاری با دولت احمدی نژاد را در کارنامه دارند.
از این رو به نظر می رسد یکی از مهمترین دلایل سکوت احمدی نژاد نسبت به عملکرد دولت سیزدهم در حوزه های اقتصادی، سیاست داخلی، سیاست خارجی و فرهنگ، این است که مدیران احمدی نژادی در این جایگاه ها ایفای مسئولیت می کنند و احمدی نژاد قادر به عبور از همکاران خود نیست.
رئیسی در چینش اولیه کابینه اش علاقه زیادی به دولتمردان دولت های نهم و دهم نشان داد و با انتقاداتی نیز همراه بود. او بی توجه به این نقدها حتی در برخی جابجایی های اخیر دولتش نیز بار دیگر به سراغ مردان دولت احمدی نژاد رفته است.عیسی زارع‌پور (وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات)، حسین امیرعبداللهیان (وزیر امور خارجه)، رستم قاسمی و مهرداد بذرپاش (وزرای راه و شهرسازی)، محمدعلی زلفی‌گل (وزیر علوم، تحقیقات و فناوری)، محمدمهدی اسماعیلی (وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی)، احمد وحیدی (وزیر کشور)، جواد اوجی (وزیر نفت)، علی اکبر محرابیان (وزیر نیرو) و سیدحمید سجادی (وزیر ورزش و جوانان)، مسعود میرکاظمی(رئیس سازمان برنامه و بودجه)، محسن منصوری (معاون اجرایی و رئیس نهاد ریاست جمهوری) فرهاد رهبر (دستیار اقتصادی)، انسیه خزعلی (معاون امور زنان و خانواده)، محمد حسینی(معاون پارلمانی)، علی سلاجقه (رئیس سازمان حفاظت محیط زیست) در دولت‌های نهم یا دهم حضور داشته‌اند.
ارزیابی ها نشان می دهد از مجموع ۳۲عضو ثابت هیات دولت، شامل وزرا و معاونین ابراهیم رئیسی، ۱۵ نفر آنها که معادل ۴۷ درصد است، متعلق به جریان فکری احمدی نژاد بوده و در دولت او هم مسئولیت های اجرایی داشته اند.
در چنین شرایطی به‌نظر می رسد احمدی نژاد به سکوت خود ادامه دهد و به دلیل متغیرهایی که او را در محاصره انفعال در سیاست داخلی درآورده، قادر به اعتراض به وضع موجود، همانند آنچه در دولت روحانی عمل می کرد، ناتوان خواهد بود.
در سطح تحلیل کلان، سکوت احمدی نژاد به دلیل حضور شاگردان او در دولت رئیسی، نشانه رضایت از پیشروی اسب تروای تفکر احمدی نژاد در دولت رئیسی است. تفکری سوار بر قطار، که روزی احمدی نژاد قبل از انتخابات۸۸ در توصیف آن گفته بود «ترمز و دنده عقب قطار را کنده و دور انداخته است».