نماینده پیشین مجلس گفت: متاسفانه در حوزه گشت‌ارشاد، حجاب، ارز، گسست نخبگان، فرار سرمایه‌ها، مهاجرت‌ نخبگان، داد نیروهای دلسوز بلند است، اما اتاق فرمان و تصمیم نهادها با فریادهای برآمده از دل نخبگان نامحرم و ناآشناست. ای کاش به خود بیاییم و آن همبستگی اجتماعی، سیاسی موردنیاز جامعه ایران را به هر نحوی که مقدور است برپا کنیم.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، جهانبخش محبی‌نیا نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با ایلنا، مجلس و دولت در روزهای گذشته، دلیل بالا رفتن قیمت ارز در کشور را اعتراضات و ناآرامی‌های اخیر مطرح کردند در حالی که در گذشته دلیل بالا رفتن قیمت ارز را به دولت قبل نسبت می‌دادند. دولتی که سال گذشته بر سر کار آمده با علم به شرایط موجود تشکیل شده است اساسا چرا دولتمردان در هر دوره اشتباهات و ضعف‌های خود را نمی‌پذیرند و به دنبال مقصر هستند، گفت: یکی از ویژگی‌های قدرت، در کشورهای جهان سوم و کشورهایی که از حکمرانی خوب برخوردار نیستند، فرافکنی و مقصر جلوه‌ دادن گذشتگان است. متاسفانه در جامعه ایران ما با این امر غیراخلاقی- سیاسی مواجه هستیم و حتی از راه شریعت و نگاه دینی هم امر بسیار مذمومی است. چرا که ما گاهی به آنچه که قول دادیم و پیمان بستیم و بر اساس یک معاهده‌ای سرکار آمده‌ایم، وفادار نمی‌مانیم.
وی افزود: اگر گذاره‌های بسیار غیرقابل دفاع و ضعیفی داشته باشیم از قبیل اینکه ما زیرآوار گذشته غرق می‌شویم، یا مساله بحران در سیاست‌های پولی و ارزی خودمان را به ناآرامی‌ها و اغتشاش‌ها گره بزنیم، بدون شک بازی با اخلاق، سیاست، حکمرانی و تبدیل امور در سطح ملی است و این نوع عادت زشت را مردم و حتی حضرت باری تعالی از ما نخواهند پذیرفت.
محبی‌نیا در پاسخ به این سوال که فکر می‌کنید راهکار برون‌رفت از وضعیت موجود چیست و چطور می‌شود این وضعیت را بهبود داد، گفت: ما بارها مصاحبه کردیم و بخشی از نخبگان و نیروهای دلسوز، توجه به مساله حکمرانی، صداقت در سیاست، پاسخگویی، شفافیت و همه این مفاهیم کلان را به عنوان انتخاب مسیر درست پیشنهاد داده‌اند. اما همان‌طور که گفته شد، اتاق‌های سیاست و تونل‌های سیاسی‌کاری مانع این امر است که نهادهای رسمی و برآمده از قدرت و علم مردم بتوانند لباس کارآمدی بپوشند.
وی افزود: تا زمانی که افراد بسیار ضعیفی که اقتصاد را متوجه نیستند بخواهند در رأس اقتصاد قرار بگیرند یا پدیده‌های اقتصادی را آنالیز کنند و اسب سرکش اقتصاد را در مسیر توازن، توسعه و تبعیت از اراده جمعی قرار بدهند، باید ناله‌ها سر بدهیم که متاسفانه آینده بهتری هم تحت هیچ عنوانی نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم.
محبی‌نیا در پاسخ به این سوال این روزها بار دیگر بحث ترمیم کابینه دولت مطرح شده است. چقدر این کار می‌تواند روش درستی باشد. ما شاهد این موضوع هستیم که دولت برخی از نیروهای خود را جا به جا کرده و وزرایی را برداشته در جای دیگر مشغول به کار می‌کند. از نظر شما این موضوع تحت عنوان ترمیم کابینه قلمداد می‌شود یا ترمیم کابینه نیازمند بازنگری در روند شیوه مدیریت اجرایی هم هست، گفت: وقتی آداب و رسم بازی در قدرت را بلد نباشیم یا نخواهیم رعایت کنیم، بدون شک با انتخاب مهره به جایی نخواهیم رسید.
وی افزود: اگر سران قوا برای کنترل صدای باقی‌مانده معترضان راهکار مناسبی نیندیشند، جز عکس‌العمل در قبال اعتراض‌ها، نارضایتی‌ها، کمبودها و زیان‌ها چیز دیگری عاید کشور نخواهد شد. بدون تعارف بگویم، بافت هیئت دولت در حوزه اقتصاد و حتی فرهنگ غیرقابل دفاع است. این ناهماهنگی و ناکارآمدی اگر با کارگزاران و نیروهای آزموده مهار نشود، بدون‌شک کل بدنه دولت را دربرخواهد گرفت.
محبی‌نیا تصریح کرد: افرادی که به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری در کابینه حضور دارند و افرادی که به عنوان وزیر و مسئول دستگاه‌های مستقل در حوزه اقتصاد انتخاب شدند، متاسفانه وعده‌هایی بسیار دور از وضعیت فعلی را بر سر زبان آوردند و در آن زمان هم تحلیل بر آن بود که این افراد فاقد چنین استعدادی هستند، اما تاکید بر حضور آنها و تعصب بر ایده‌های غیرعلمی و گزاره‌های غیرفنی توسط آنها نتیجه خود را در شاخص‌های کلان اقتصادی و حتی اقتصاد خرد به صورت وحشتناک نشان خواهد داد. ارز با قیمت بیش از ۴۰ و سکه بیش از ۲۰ میلیون بدون‌شک نشان از بحران بسیار بزرگی است که جمع این بحران‌ها زوال نهادهای اقتصادی و اقتصاد ایران را دربرخواهد گرفت.
وی افزود: من نمی‌دانم مسئولان اقتصادی، حتی خود آقای رئیس‌جمهور به فکر بخش اعظمی از مردم که در حاشیه‌ها و مناطق بسیار آسیب‌پذیر کشور زندگی کرده و نگاهشان به آسمان است، هستند؟ متوجه دردهای وحشتناکی هستند که توسط سیاست‌های غلط بر آنها تحمیل می‌شود یا خیر؟
محبی‌نیا در پاسخ به این سوال در ایام انتخابات ۵ نفر از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری که حالا در نهادهای دولتی و حاکمیتی بر سر کار هستند همگی برنامه‌هایی برای بهبود شرایط معیشتی و اقتصادی کشور داشتند اما امروز هیچ نشانه‌ای از اجرایی شدن آن طرح‌ها نیست، علت چیست، گفت: علت این است که الگوهای کلان سیاست در جامعه ما دور زده شده‌ است.
وی افزود: وقتی قدرت در تونل‌های تبانی شکل بگیرد، نسبت به معیشت مردم، نسبت به آزادی مردم، رفاه و سروسامان پیدا کردن نهادهای برآمده از مردم سامانی نخواهیم دید و بدون شک این روند قافیه را خواهد باخت و طبیعتا سیل آسیب‌ها به سمت خطرات و خطرها به سوی بحران‌ها می‌رسد که واقعا حتی فکر کردن به آن هم آزاردهنده است، چه برسد به اینکه ما بخواهیم مسائل اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اخلاقی خود را در چنین بستری با صورت‌بندی‌های عقلانی به سرانجام برسانیم.
محبی‌نیا در پاسخ به این سوال که راهکار شما برای حل معضلات امروز چیست، گفت: راهکارهایی که من پیشنهاد می‌دهم برآمده از نگاه فلسفی، اجرایی، اقتصادی و برآمده از حکمرانی است. بدون شک ما باید واقعیت‌ها را بفهمیم و بدانیم که در یک واقعیتی به نام جهان موجود زندگی می‌کنیم. در این جهان موجود صورت‌بندی‌هایی از قدرت با اصل تفاهم، مدارا، رابطه و پیوند می‌توانند در بعد خارجی به حیاتشان ادامه دهند و درون جامعه هم تکیه به قانون و توجه به واقعیت‌های برآمده از علم مدیریت و حکمرانی کارساز است.
وی افزود: وقتی نهادهای آموزشی، اقتصادی و علمی در اختیار افرادی قرار می‌گیرد که هیچ نسبتی با آن مجموعه ندارند، باید متوجه باشیم که ضعیف‌ترین کابینه را شکل می‌دهیم و طبیعی است به نتیجه نخواهیم رسید. آنچه که در انتظار یک کابینه ضعیف و نیروهای برآمده از روابط جناحی و قومی و قبیله‌ای به کمین ایستاده، بدبیاری‌هایی است که روز به روز بر آن افزوده می‌شود و متاسفانه شکل ناسازگاری و ناکارآمدی‌ها به عیان دیده می‌شود.
نماینده پیشین مجلس در ادامه گفت: مراجعه به وزرایی در حد رئیس‌جمهور و نه در قافیه ادعای ریاست جمهوری، مساعدت از نخبگان، همچنین نهادها و تشکل‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی بدون آنکه شعار بدهیم می‌تواند بخشی از این ناکارآمدی‌ها را ترمیم کند. بدون شک باید نسبت به راهکارهایی که پیشینیان ما داشتند و حتی با چراغ‌سبز ما به سمت طرح‌ها و راهکارهایی رفتند که می‌تواند به اقتصاد و سیاست و جامعه ما آرامشی ببخشد هم بخشی از تعلقاتی است که در سطح جامعه باید آنها را احیا کرد.
وی تصریح کرد: نکته بعدی این است که آینده نگران‌کننده‌ است و متاسفانه در حوزه گشت‌ارشاد، حجاب، ارز، گسست نخبگان، فرار سرمایه‌ها، مهاجرت‌ نخبگان، داد نیروهای دلسوز بلند است، اما اتاق فرمان و تصمیم نهادها با فریادهای برآمده از دل نخبگان نامحرم و ناآشناست. ای کاش به خود بیاییم و آن همبستگی اجتماعی، سیاسی موردنیاز جامعه ایران را به هر نحوی که مقدور است برپا کنیم، اما اگر به این کار مبادرت نورزیم، من نگران خیمه‌ای هستم که همه ما در زیر آن سکنی گزیده‌ایم.