یک دیپلمات سابق درباره تبعات حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل، می‌گوید کشوری که منزوی می‌شود، خود به خود می‌توان برایش هر تصمیمی گرفت. مقابله با این تصمیمات هم بسیار سخت و پرهزینه است.

به گزارش مردم سالاری آنلاین،جاوید قربان اوغلی درخصوص تبعات حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل متحد در صحنه بین‌الملل، گفت: «تحولی که رخ داد و اقدامی که از طرف سازمان ملل متحد انجام شد، در واقع دومین اقدام در سازمان ملل بود که می‌تواند به وجه ایران در صحنه بین‌المللی بسیار آسیب بزند. اولین اقدام، محکومیت ایران در شورای حقوق بشر بود که منجر به تشکیل کمیته حقیقت‌یاب شد. این نشان دهنده این است که سازمان ملل و اعضای آن روی ایران متمرکز شده‌اند. دومین اقدام هم اخراج ایران از کمیسیون مقام زن سازمان بود.»
وی افزود: «به باور من هر دوی این اقدامات پیامد تحولات داخلی و واکنش دولت به اتفاقات اخیر است. بنابراین ما با یک پروسه‌ای مواجه هستیم که هر روز که می‌گذرد بر شدت فشار بین‌المللی به ایران شدیدتر می‌شود.»
این تحلیلگر سیاست خارجی درخصوص اعتبار سازمان ملل متحد، بیان کرد: «این سازمان و ارگان‌های وابسته به آن، فارغ از اینکه چه قدر کارکرد داشته یا نداشته باشند، از یک مشروعیت بین‌المللی برخوردار هستند که وقتی کشوری در یکی از ارگان‌های آن محکوم می‌شود، انعکاسی که در جهان پیدا می‌کند، بسیار اهمیت دارد که ابزارهای ما برای مقابله با تاثیرات آن بسیار اندک است و صدای ما نهایتا در کشور خودمان یا چند روزنامه عربی منعکس می‌شود. بر این اساس اگر ما را به دلیل مسئله نقض حقوق بشر یا نقض حقوق زنان محکوم می‌کنند، ابزارهای ما برای مقابله با آن محدود است.»
قربان اوغلی درباره اثرات محکومیت ایران توسط سازمان ملل متحد، گفت: «قطعا تاثیرات خود را قطعا می‌گذارد و خدشه سنگینی به اعتبار و وجاهت ایران نزد افکار عمومی وارد می‌کند. حال ممکن است عده‌ای در داخل کشور بگویند که سازمان ملل چه اعتبار و ارزشی دارد؟ در پاسخ باید گفت که اگر ندارد، پس چرا ما اصلا عضو آن شده‌ایم؟ وقتی ما عضو می‌شویم و در کنار دیگر کشورها قرار می‌گیریم و هزینه‌هایی هم می‌پردازیم، این نشان‌دهنده اهمیت موضوع برای ماست. الان که با این وضع و با رای بسیار بالا اخراج می‌شویم، خود به خود تاثیرات سنگینی در افکار عمومی بر اعتبار ایران می‌گذارد که کاملا مشهود است.»
 این دیپلمات بازنشسته درخصوص راهکار کاهش فشارهای بین‌المللی بر ایران، عنوان کرد: «به نظر من همه چیز در دست خودمان است و خودمان باید این دردی که الان به جان کشور افتاده است را درمان کنیم.»
او خاطرنشان کرد: «معمولا برای هر اقدامی علیه یک کشور، نیازمند یک اجماع بین‌المللی هستیم. اجماع از آنجایی شروع می‌شود که یک کشور متهم به به نقض حقوق بشر و ... می‌شود. اینها خود به خود زمینه‌هایی را فراهم می‌کند که آن کشور در دنیا منزوی می‌شود.»
قربان اوغلی درمورد پیامدهای انزوای یک کشور در صحنه بین‌الملل مطرح کرد: «کشوری که منزوی می‌شود، خود به خود می‌توان برایش هر تصمیمی گرفت. مقابله با این تصمیمات هم بسیار سخت و پرهزینه است. تقریبا تمام کشورهایی که به نوعی در معرض تهاجم هم حتی قرار گرفتند، کارشان از اینجا شروع شد. عراق یک زمانی متهم شد که سلاح‌ها و وسیله‌های شیمایی و بمب هسته‌ای دارد که این مقدمه‌ای برای اقدامی که علیهش انجام دادند، شد. در مورد لیبی هم همین کار را انجام دادند. بنابراین، شروع این است که وجهه ایران در دنیا را کاملا تخریب و افکار عمومی نسبت به ایران بدبین کنند. به باور من این مقدماتی است برای انجام اقدامات بعدی علیه ایران که ممکن است تبعات سنگینی داشته باشد. به خصوص اینکه در حوزه‌های دیگر هم با دنیا وارد چالش شده‌ایم.»
این کارشناس مسائل بین‌الملل درباره دیگر چالش‌های ایران با کشورهای دنیا، گفت: «پرونده هسته‌ای عملا به بن‌بست خورده و تقریبا دارند همه گناه‌ها را به گردن ایران می‌اندازند و ما را مقصر بن‌بست می‌دانند. مسئله هسته‌ای یک مسئله بین المللی است که بسیار حساس و تاثیرگذار است. از آن طرف هم، تمام دنیا علیه روس‌ها موضع گیری کرده‌اند ولی ما متهم به همکاری با روس‌ها و دادن پهپادهایی به آن‌ها شده‌ایم که مراکز اجتماعات انسانی، مراکز صنعتی و مراکز درمانی اوکراین را دارد هدف قرار می‌گیرد. این را اوکراینی‌ها گفته‌اند و کشورهای دیگر هم تایید کرده‌اند.»
قربان اوغلی در پایان عنوان کرد: «با این تفاصیل ما عملا به طور ناخواسته در مقابل همه دنیا قرار گرفته‌ایم. اینکه چگونه با این اقدامات مقابله یا خلافش را ثابت کنیم، به باور من اولا غیر ممکن است و ثانیا اگر هم امکان‌پذیر باشد، معلوم نیست که به شرایط قبل از آن پدیده برسیم.»