ستاره اسکندری بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون گفت: در شرایطی که امروزه کیفیت در تلویزیون فدای کمیت می‌شود و سرعت جایگزین دقت می‌شود، طبیعی است که سطح کیفی سریال‌های جدید با سریال‌های قدیمی تفاوت اساسی داشته باشد و مخاطب را به خود جذب نکند.
این بازیگر نامدار تلویزیون و سینما در گفت‌وگو با پایگاه خبری فریادگر افزود: من خودم به عنوان یک بازیگر تلویزیون به جرات میگویم که دیگربسیاری از سریال‌ها دغدغه امور مردم را ندارند وبه مشکلات و مصائب امروزی مردم کاری ندارند . همه چیز، حتی داستان را فدای سرعت وحشتناک رسیدن سریال به پخش می‌کنند و در این میان طبیعی است که خیلی چیزها فدا می‌شود. وی که هم اکنون در حال بازی بر سر سریال تازه تاج‌بخش فنائیان با عنوان «همه بچه های ما» است، ادامه داد: زمانی بود که تلویزیون ایران تنها دو شبکه داشت و تنها می‌خواست برای این دو شبکه خوراک تهیه کند بنابراین فرصت کافی داشت تا با فراغ بال و دقت کافی برای برنامه های این دو شبکه برنامه ریزی کنند اما در حال حاضر با همان نگاه و تیم اجرایی تلویزیون کار می‌کند که پانزده سال با وجود تنها دو شبکه کار می‌شد و طبیعی است که در ماراتن سرعت تنها چیزی که حذف می‌شود کیفیت است و بس! بازیگر سریال مرگ تدریجی یک رویا گفت: درهیچ جای دنیا این چنین به سریال‌های تلویزیونی بی‌اهمیت نیستند که در ایران با رسانه ای متعلق به عموم جامعه برخورد می‌شود. وی درباره حضور بازیگران تئاتر در سینما و تلویزیون و بالعکس در تئاتر که باعث انتقاد بسیاری از فعالان آن حوزه شده است، اذعان کرد: من متأسفم برای برخی دوستان وهمکار خودم که اعتراض اصلی به مدیریت فرهنگی را که تمامی مشکلات حاکم بر تئاتر و سینمای ما را به وجود آورده و در حالی که تنها چند دانشکده سینما و تئاتر در تهران سالیانه صد و بیست فارغ‌التحصیل به این کشور تحویل داده می‌شود اما هیچ امکانات سخت افزاری‌ای به تئاتر و سینمای کشور اضافه نشده و به جای آن تلاش می‌کنند هنرمندان را به جان همدیگر را بیندازند. بازیگر سریال «نرگس» افزود: برخی مدیران فرهنگی کشور سیاست معروف «تفرقه بنداز، حکومت کن» را در پیش گرفته‌اند تا بدین وسیله تمام توجه هنرمندان به جای معطوف شدن به مشکلات، در تلاش برای حذف یکدیگر هدر رود. اسکندری با بیان این که اغلب مدیران فرهنگی کشور، دغدغه فرهنگی نداشته و دلسوزی برای این حوزه مهم نمی‌کنند، یادآور شد: مخاطبان همیشه بهترین و بزرگ‌ترین منتقدان یک بازیگر هستند، اگر نظر آنان را باور کنیم دیگر به جای دعوا کردن بر سر حضور بازیگران در جاهای مختلف (تئاتر، سینما و تلویزیون) به بازیگرانی اهمیت می‌دادیم که هنر بازیگری را شناخته و به خوبی اجرا می‌کنند.