شاید در اوضاع و احوال کنونی که سینما در آتش فراگیر خشم گروهی از جامعه گیر افتاده است، گفت و گو با کارگردانی که این شرایط بحرانی را در بخشی از کارنامه کاری اش از نزدیک لمس کرده است، بهترین راه باشد. از این رو پایگاه خبری فریادگر گفت و گوی کوتاهی با تهمینه میلانی کارگردان نام آشنای کشور انجام داد و دیدگاه وی را در خصوص وضعیت کنونی سینما جویا شدیم.
از نگاه شما عوامل موثر بر بحرانی شدن اوضاع سینما چیست؟
اعتقاد من بر این است که حوادث و اتفاقات پیرامون سینما از مدیریت ضعیف و نبود کارشناسان شایسته به خصوص در عرصه فرهنگی نشات گرفته است و با توجه به ضعف موجود، انحصارطلبی و سلیقه گرایی نیز حاکم شده است که مطمئنا زمان زیادی طول نخواهد کشید، ابرها کنار خواهند رفت و حقیقت آشکار خواهد شد.
تحلیل شما از جنبش اعتراض به سینما چیست؟
این اتفاقات( اعتراض خیابانی به فضای مفهومی آثار سینمایی) مصداق آب در هاون کوبیدن و شاید آب به آسیاب دشمن ریختن است زیرا هنرمند واقعی هرگز اصالت وجودی خود در نقد کاستی ها را فراموش نمی کند با اینکه می داند این رویه به دشوارتر شدن مسیرش خواهد انجامید و پیامد همین تفکر هنرمند است که عده ای به جای تفکر منطقی، سلیقه فردی خود را در اعمال فشار بر عرصه فرهنگ و هنر دنبال می کنند و به گمان خودشان وظیفه شرعیشان را انجام می دهند.
به نظر شما چرا چنین جوی پیرامون سینما ایجاد شده است؟
قدرت در برخی بخشها در دست اقلیت کم خرد و کم دانشی افتاده که تلاش دارد با تکیه بر زور سینما را به ناکجا آباد هدایت کند و اگر از آنها پرسیده شود که قصد و منظورشان از انجام این اعمال چیست هیچ پاسخی ندارند زیرا تنها به گفتن کلیاتی جهت نقد فضای کنونی سینما اکتفا می کنند و تلاشی در راستای ساخت آثاری که دغدغه های آنها را پوشش دهد ندارند.
با توجه به فضای به وجود آمده، چه واکنشی از سوی سینماگران می تواند به تلطیف فضا کمک کند؟
اهالی سینما به جای انگ زدن، فحاشی ، چماق در دست گرفتن و افترا زدن، با زبان فرهنگی خود گفت و گو و صحبت می کنند و از حواشی دور می شوند اما کسی که در سالن های سینما با هیاهو و فریاد سعی در حاشیه پردازی دارد و اینگونه نگران اسلام و ضربه خوردنش به واسطه اکران چند اثر سینمایی است فقط ظاهر مسلمانی به خود می گیرد و در واقع به هنر واقعی ضربه می زند.
با توجه به شرایطی که در سال ۱۳۹۱ بر سینمای ایران حاکم شد چه آینده ای را برای صنعت سینما پیش بینی می کنید؟
هنرمندان نباید به اینگونه رفتارهای بی منطق توجه کنند و مناسب است تا به هدف عالی و غایی خود بیندیشند زیرا در تاریخ ایران از این دست اقدامات بر ضد هنر راستین بسیار مشاهده کرده ایم و آنچه باقی خواهد ماند هنر راستین است و این گروه معترض ره توشه ای جز بدنامی برای خود ذخیره نخواهند کرد. این گروه بهتر است به جای استفاده از خشونت کلامی و فیزیکی، راه گفتگو را در پیش گیرند و با زبان دیگری جامعه را خطاب قرار دهند.
گفت و گو : فائزه آقابابایی