ته‌مانده آنچه به ابراهیم رئیسی رسید، در حال از بین رفتن است و نباید تصور کرد این سرمایه به راحتی قابل ترمیم است.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، سازندگی در یادداشتی از عضو مجمع مدرسین و محققین حوزه علمیه قم نوشت:در یک‌سالگی دولت ابراهیم رئیسی، ارزیابی از عملکرد او البته کار چندان راحتی نیست. درواقع سالی که پشتِ سر گذاشتیم، سال امنی در عرصه تصمیمات دولت نبود و این نگرانی درباره آینده نیز وجود دارد. برای ارزیابی عملکرد دولت، مهم‌ترین شاخص، وضعیت جامعه است. از این دیدگاه باید توجه داشت انتقاداتی که به ایشان یا دولت‌شان مطرح می‌شود، در راستای خروجی مدیریت یک‌سال گذشته و وضعیت زندگی و معیشت مردم است.
در گام اول، مشخصا وضعیت معیشت مردم بهبودی که پیدا نکرد هیچ، به‌شدت نیز افت داشت؛ به‌خصوص که عموما وضعیت معیشتی مردم و تورم، ناشی از عملکرد دولت قبل خوانده می‌شد. نزدیکان و شخص خودِ رئیس‌جمهور به طور مکرر، در ایام رقابت‌های انتخاباتی و حتی پیش از آن، مسبب وضعیت معیشتی مردم را دولت می‌دانستند و این پالس را به جامعه می‌دادند که با تغییر دولت، وضعیت سفره‌های مردم نیز تغییر می‌کند. جای تعجب دارد که همچنان، هم در گفته‌های دولتمردان و هم در اظهارات شخص رئیس‌جمهور، مسبب وضع موجود، گذشتگان هستند و مشخص نیست تا چه بازه‌ای از تقویم قرار است وضعیت فعلی به گذشته ارتباط داده شود و از اساس، از چه زمانی دیگر خودِ دولت مسئول مشکلات فعلی است؟ چراکه به‌نظر می‌رسد، هر دستاوردی به زمان حال بازمی‌گردد و هر نقصی از قبلی‌ها یا قبل‌ترها برای دولت به ارث رسیده و دولت طی یک‌سال هیچ عملکرد اشتباهی نداشته است.
نخستین نمونه از تصمیمات دولت که وضعیت معیشتی را برهم زد، موضوع تصمیم به حذف ارز ترجیحی بود. اصل این مساله و ارزیابی آن، کار اقتصاددان‌ها و متخصصان این حوزه است اما در این میان، یک سوال کلی وجود دارد؛ آیا رئیسی به یک‌باره بعد از پیروزی در انتخابات و تشکیل دولت به این نتیجه رسید که ارز ۴۲۰۰ تومانی را به هر دلیلی- صحیح یا غلط- از عرصه اقتصاد کشور حذف کند و پیش از آن در این زمینه تصمیمی نداشت؟ آیا درست‌تر نبود که او در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری باصداقت به مردم می‌گفت که تصمیم به این جراحی اقتصادی دارد و این جراحی طبعا هزینه‌هایی هم دارد و قطعا این هزینه را مردم می‌پردازند؟! شاید رئیسی تصور می‌کرد اگر چنین مساله‌ای را با مردم در میان بگذارد، بر میزان رای او تاثیر می‌گذارد؛ به همین دلیل از طرح آن امتناع کرد، اما آیا ابراهیم رئیسی با همین روال در دولت نیز تصمیم‌گیری و اطلاع‌رسانی می‌کند؟
مهم‌ترین نگرانی در یک سال گذشته، علاوه بر بحران‌های رو به افزایش معیشت و آب که باید به‌جد، برای آنها فکری کرد، در کنار مساله مذاکرات و سیاست خارجی که باید با واقع‌بینی و بر اساس مصالح و منافع ملی درباره آنها با استفاده از افراد کارکشته تصمیم‌گیری کرد، موضوع اعتماد اجتماعی بین ملت و دولت است. ته‌مانده آنچه به ابراهیم رئیسی رسید، در حال از بین رفتن است و نباید تصور کرد این سرمایه به راحتی قابل ترمیم است. از دست رفتن سرمایه اجتماعی می‌تواند تبعات جبران‌ناپذیری داشته باشد؛ از این جهت، به‌نظر می‌رسد دولت رئیسی باید هرچه سریع‌تر در خصوص مذاکرات به نقطه‌ امنی برسد تا شاید کمی اثرات تصمیم یک‌باره برای جراحی اقتصادی کم‌رنگ شود.