سال گذشته، دولت از پرداخت وام با کارت یارانه به مبلغ ۱۰۰میلیون تومان خبر داد. اما هفت ماه پس از اعلام این وام، خبری از پرداخت آن نیست.

به گزارش مردم سالاری آنلاین، دولت سیزدهم از ابتدای استقرار در مرداد ماه سال گذشته، تاکید بسیاری بر تسهیل پرداخت وام داشته است. در این راستا، بانک مرکزی بخشنامه‌های تسهیلاتی متعددی را به شبکه بانکی ابلاغ کرده است. با این وجود نه تنها بسیاری از بانک‌ها به بهانه‌های مختلف از پرداخت این وام‌ها طفره می‌روند، بلکه با گذشت زمان پرداخت بخشی از این وام‌ها کاملا متوقف شده است. یکی از این طرح‌ها، پرداخت وام با کارت یارانه بود.
بهمن ماه سال ۱۴۰۰ بود که طرح پرداخت وام با کارت یارانه به عنوان یکی از وام‌های بدون ضامن معرفی شد. در این طرح، دولت وعده داد که به کارمندان دولتی تا سقف ۱۰۰میلیون تومان وام بدهد. همچنین مقرر شد که این وام بدون ضامن و با اعتبارسنجی متقاضیان پرداخت شود. تنها لازم بود که مشتریان برای دریافت این وام فوری ۱۰۰میلیون تومانی، کارت یارانه خود را گرو بگذارند.
احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد، در آن زمان اعلام کرد که این وام از طریق بانک‌های زیرمجموعه وزارت اقتصاد پرداخت خواهد شد. این ۱۲ بانک شامل بانک‌های مسکن، سپه، رفاه کارگران، کشاورزی، ملی ایران، پست بانک، توسعه صادرات، صنعت و معدن، قرض الحسنه مهر ایران، صادرات، ملت و تجارت می‌شود. اما پرداخت این وام‌ها به کجا رسید؟
طرحی که فراموش شد
طرح پرداخت وام با کارت یارانه در همان بهمن ماه سال گذشته نیز با حواشی زیادی روبرو شد و بسیاری از واجدان شرایط نتوانستند این وام را دریافت کنند. اما حالا پس از گذشت هفت ماه از اعلام طرح پرداخت وام با کارت یارانه، به نظر می‌رسد که این طرح کاملا فراموش شده است. نتیجه پیگیری تجارت‌نیوز از شعب بانک‌های ذکر شده به آن جا رسید که این شعب اعلام کردند که چنین بخشنامه‌ای به آنها ابلاغ نشده است.
چرا بانک‌ها وام نمی‌دهند؟
به نظر می‌رسد ریشه همه این ناهماهنگی‌ها بین دولت و شبکه بانکی، تصمیمات کارشناسی نشده دولت برای جلب رضایت مردم باشد. این موضوع باعث می‌شود که دولت، وام‌هایی را معرفی کند که بانک‌ها منابعی برای پرداخت آنها ندارند. بنابراین بانک‌های مجبور می‌شوند که به بهانه‌های مختلف از پرداخت وام‌ جاخالی بدهند.
در این میان، زیان اصلی به دوش مردمی است که هر بار با امید به دریافت وام، به بانک‌ها مراجعه می‌کنند و با دست خالی به خانه بر می‌گردند.