«یازیچی» می‌گوید: «ما این همه پناهنده از جاهای دیگر مثل سوریه و عراق داریم. آنها می‌توانند هر کاری انجام دهند. خرید می‌کنند. داخل خیابان‌ها هستند. این آدم‌های مجاهدین خلق کجا هستند؟ چرا ما نمی‌توانیم آنها را ببینیم؟»

 «یازیچی» می‌گوید: «ما این همه پناهنده از جاهای دیگر مثل سوریه و عراق داریم. آنها می‌توانند هر کاری انجام دهند. خرید می‌کنند. داخل خیابان‌ها هستند. این آدم‌های مجاهدین خلق کجا هستند؟ چرا ما نمی‌توانیم آنها را ببینیم؟»
سلوک مرموز و فرقه‌گونه یک گروهک تروریستی که دردانه نومحافظه‌کاران واشنگتن برای براندازی نظام ایران است هر از چند گاهی توجه رسانه‌های غربی را به خود جلب می‌کند و روزنامه‌نگاران و پژوهشگران را به سمت جمع‌آوری شواهدی از قوانین داخلی این گروه سوق می‌دهد.
افراد جداشده از گروهک تروریستی منافقین، خویشاوندان اعضای آن، روزنامه‌نگاران اهل آلبانی، حقوق‌دان‌ها و یک مقام سابق اطلاعاتی در گفت‌وگو با رسانه‌های بین‌المللی در سال‌های گذشته گفته‌اند این گروهک از داخل اردوگاهی به شدت محافظت‌شده واقع در منطقه‌ای بین پایتخت آلبانی (تیرانا) و شهر ساحلی «دورس» با استفاده از توزیع مقادیر زیادی پول، برقراری شبکه ارتباطات رادیویی و انجام عملیات‌های مخفی رسانه‌ای در تلاش است به افکار عمومی درباره ایران شکل دهد.
«مایک پنس»، معاون رئیس‌جمهور سابق آمریکا تیرماه سال جاری جدیدترین مهمان این گروه بود. پنس در آن دیدار به اعضای این گروهک تروریستی وعده داد تلاش‌ها برای جلوگیری از بازگشت آمریکا به برجام را ادامه خواهد داد.
گروه منافقین که ادعا می‌کند به دنبال «آزادی خلق ایران» است اما این ادعا را در حالی مطرح می‌کند که فرقه‌ای است که بر اساس حبس، خفقان و بردگی شکل گرفته؛ عضوگیری اجباری، حبس اعضا در داخل اردوگاه و منفک کردن آنها از جهان بیرون، طلاق‌ها و ازدواج‌های اجباری و حتی دعوت به تجرد طبق صلاحدید سازمان، استفاده از القائات ذهنی برای شستشوی ذهنی اعضا و ... تنها برخی از روش‌هایی هستند که استفاده از آنها در کمپ‌های این گروهک خطرناک بارها و بارها مستند شده است.
«اولسی یازیچی»، نویسنده آلبانی‌تبار، عضو یک تیم حقوقی است که به دنبال یافتن حقایق بیشتر درباره این گروه است. او در مصاحبه‌ای با ایندیپندنت در سال ۲۰۱۸ گفت: «ما قرار است در یک کشور آزاد و دموکراتیک زندگی کنیم، ولی آنها [منافقین] یک دولت در دولت در آلبانی ایجاد کرده‌اند و قوانین خودشان را اجرا می‌کنند.»
وی اضافه کرد: «آنها دارند در آلبانی مثل یک مافیا رفتار می‌کنند- قوانین را زیر پا می‌گذارند، رشوه می‌دهند، پول‌های کثیف خرج می‌کنند، کتک می‌زنند، اعضای جداشده را تهدید می‌کنند، منتقدانی که زیر سوالشان می‌برد را به جاسوسی برای ایران متهم می‌کنند و با روش‌های استالین‌وار اعضایشان را در داخل اردوگاه کنترل می‌کنند. آخر سر هم ادعا می‌کنند دموکرات‌هایی هستند که ایران را نجات خواهند داد.»
روزنامه ایندپندنت در گزارش سال ۲۰۱۸ خود به گفت‌وگو با چندین نفر از کسانی که به نحوی به این گروهک مرتبط شده‌اند پرداخته است.
«مصطفی» و «محبوبه محمدی»، شهروندان ایرانی-کانادایی هستند که ۲۱ سال است دخترشان سمیه را بعد از پیوستن به منافقین ندیده‌اند. آنها از سال ۲۰۰۴ با سمیه صحبت نکرده‌اند. در این سال، مصطفی و همسرش محبوبه به عراق سفر کرده و تلاش کردند سمیه و برادرش را متقاعد کنند از این گروهک جدا شوند.
روزنامه ایندیپندنت نوشته مصطفی و محبوبه زمانی خودشان هوادار این گروهک بودند و حتی برای آن درآمدزایی کردند. اما آنها در نهایت، بعد از مشاهده اینکه مجاهدین خلق با فریب دادن دخترشان او را وادار به سفر به عراق و پیوستن اجباری به این سازمان کرده‌اند از آنها رویگردان شدند. این زوج می‌گویند با تلاش‌های مصرانه و کمک گرفتن از دولت‌های آمریکا و کانادا توانسته‌اند پسرشان را از عضویت این گروه خارج کنند.
منافقین مدعی است که سمیه به میل خودش به این گروهک پیوسته و حتی فیلمی از او منتشر کرده‌ که او در آن از پدر و مادرش اعلام برائت می‌کند.
وقتی که زوج محمدی اولین بار برای پیدا کردن سمیه به آلبانی آمدند به دروغ به آنها گفته شد که دخترشان در آلبانی نیست؛ اما این پدر و مادر توانستند از طریق یک گروه فعال در زمینه اسکان پناهندگان متوجه شوند که فرزندشان سال ۲۰۱۵ وارد تیرانا شده.
این زوج چند روز بعد توانستند از یک افسر پلیس بخواهند وارد اردوگاه شده و تأیید کند که سمیه آنجا است. این اولین بار بود که یک مقام آلبانی می‌توانست با حکم دادگاه وارد این مجموعه شود.
زوج محمدی شنیده بودند که دخترشان یک روز در هفته به عنوان مترجم برای اعضای «مجاهدین خلق» به بیمارستان می‌رود. یک روز آنها در حوالی بیمارستان صبر کردند تا بتوانند فرزندشان را ببینند، اما بعد از چند ساعت، ناامید شده و به سمت هتلشان برگشتند. نزدیکی‌های هتل، چهار مرد -که بعداً مشخص شد مزدوران منافقین هستند- محاصره‌شان کرده و فریاد زدند: «تروریست‌ها.»
پلیس برای فیصله دادن به این غائله سریعاً سر رسید، اما مزدوران منافقین دست بردار نبودند و جلوی پلیس هم حمله به این زن و مرد مسن را ادامه دادند.
پلیس، زوج محمدی و مزدوران منافقین را به یک مرکز پلیس در تیرانا برد. سران منافقین وکیل‌شان که «مارگاریتا کولا» نام داشت و برخی از سران این گروهک را احضار کردند. کولا که زمانی کارمند کنسولی سفارت آمریکا در تیرانا بوده ادعا کرده که در این حادثه، وکالت چند آمریکایی را به عهده داشته است.
«میگنا بانا»، وکیل خانواده محمدی که او هم در آن مرکز پلیس بوده می‌گوید: «او (کولا) گفت: "می‌دانید من کی هستم؟ من فقط وکیل نیستم، وکیل حقوقی سفارت آمریکا هم هستم." در اینجا بود که پلیس رفتارش را عوض کرد.»
کولا در مصاحبه با ایندیپندنت کار کردن برای سفارت آمریکا را تکذیب کرده، اما از پاسخگویی به سوالی درباره اینکه آیا اظهارات بالا را مطرح کرده یا خیر خودداری کرده است.
پلیس تیرانا که تحت فشار قرار گرفته بود به مزدوران منافقین اجازه داد بروند، اما زوج محمدی را برای ۸ ساعت بازداشت کرد. مصطفی محمدی برای درمان کبودی صورتش به بیمارستان رفت. در آن زمان، فیلم حمله گروهی از مزدوران منافقین به او و همسرش در فضای مجازی آلبانی دست به دست گشته بود. شبکه‌های تلویزیونی برای مصاحبه با این زوج نزد آنها آمدند و داستان تلاش آنها برای ملاقات با دخترشان، رسانه‌ای شد. این موضوع، خشم آلبان‌ها را هم همراه داشت.
«یازیچی» می‌گوید: «ما این همه پناهنده از جاهای دیگر مثل سوریه و عراق داریم. آنها می‌توانند هر کاری انجام دهند. خرید می‌کنند. داخل خیابان‌ها هستند. این آدم‌های مجاهدین خلق کجا هستند؟ چرا ما نمی‌توانیم آنها را ببینیم؟»
هنگامی که «دونالد ترامپ» در نوامبر سال ۲۰۱۶ به عنوان رئیس‌جمهور آمریکا انتخاب شد مردم در اقصی نقاط جهان نگران شدند. اما سران منافقین آن را جشن گرفتند.
«حسن حیرانی»، یکی از اعضای کمیته سیاسی منافقین که سال گذشته از این گروه جدا شد، درباره زمان انتخاب ترامپ گفت: «انگار عروسی شده بود. کلاً انتخاب ترامپ بود که گروه را ترغیب کرد به اردوگاه جدید بروند. خیلی خوشحال بودند. می‌گفتند:"موتور ژئوپولتیک منطقه روشن شده است."»
گروهک منافقین در سال‌های بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در دهه ۱۹۸۰ میلادی اقدام به انجام حملات تروریستی در داخل ایران کرد و از آنجا نام خودش رو به عنوان یک گروه منفور در ذهن مردم ایران جا انداخت. حمایت منافقین از صدام، دیکتاتور عراق در جنگ تحمیلی، آبرویی برای این گروه در میان ایرانی‌ها باقی نگذاشت تا منافقین به نفرت‌انگیزترین نام در ایران تبدیل شود.
با وجود این، سیاستمداران آمریکایی، علی‌رغم نظرسنجی‌هایی در آمریکا که جایگاه نازل این گروه در میان ایرانی‌ها را نشان می‌دهند کماکان به حشر و نشر با این تروریست‌ها ادامه می‌دهند و دولت آمریکا در سال ۲۰۱۰ نام این گروه را از فهرست سازمان‌های اصطلاحاً تروریستی خود حذف کرد.
دولت آمریکا در سال ۲۰۱۳ آلبانی را مجاب کرد اعضای این سازمان را به عنوان پناهنده بپذیرند. با کوچ به آلبانی، این گروه ابتدا در چندین آپارتمان خالی که در اطراف شهر پراکنده بود سکونت گزیدند.
طبق توضیحات رسانه‌های بین‌المللی، منافقین در آلبانی تلاش کردند سیاست دیرینه خود در منزوی کردن اعضایشان که کنجکاو به کسب اطلاعات درباره جهان مدرن بودند و از ازدواج و دوستی منع شده بودند را ادامه داده و مانع از کاهش وفاداری آنها به سازمان شوند. برای همین حصارهایی را دور ساختمان‌ها ایجاد کردند، اما مقام‌های محلی این حصارها را پاره کردند.
با انتخاب شدن ترامپ، اوضاع برای منافقین تغییر کرد. این گروهک تروریستی سال‌ها بر روی چهره‌هایی مانند «جان بولتون» و «رودی جولیانی» سرمایه‌گذاری کرده بود و آنها اکنون وارد دولت مستقر در واشنگتن شده بودند.
علاوه بر این، در عربستان سعودی هم محمد بن‌سلمان، ولیعهد عربستان سعودی به قدرت رسیده و با کنار زدن رقیبانش، آینده‌اش در حکومت سعودی را تضمین کرده بود. بن‌سلمان دیدگاه‌های ضد ایرانی شدیدی داشت و دنبال راهی برای فشار بر تهران بود.
جولای سال ۲۰۱۷، اندکی بعد از آنکه ترامپ آمریکا را از برجام خارج کرد، گروهک تروریستی منافقین به ناگاه شروع به خرید مقادیر زیادی زمین در آلبانی در یک منطقه روستایی در نزدیکی شهر «مانزا»- بین پایتخت آلبانی و دریای آدریاتیک کرد.
جرگی ثانسانی، روزنامه‌نگار تحقیقی گفته که منافقین برای خرید این زمین که ۲۰۰ هزار متر مربع مساحت دارد ۱۳ میلیون دلار پرداخت کرد. این گروهک بعد از آن، ۱۴۰ هزار متر مربع زمین دیگر هم خرید و کماکان به خرید املاک در این کشور ادامه می‌دهد ثانسانی می‌گوید اعضای منافقین هزینه هر چیزی را به جای جابجا کردن پول از طریق بانک با مقادیر زیاد پول نقد پرداخت می‌کنند. هدف از این کار این است که هیچ رد بانکی از معاملاتشان باقی نماند.
او گفت: «آنها صورت‌حساب‌هایشان را به موقع پرداخت می‌کنند. پول نقد می‌دهند. اجناس کوچک را در فروشگاه‌ها یا حتی بازارها می‌خرند. همیشه پول نقد پرداخت می‌کنند. از کارت بانکی استفاده نمی‌کنند تا ردی از خودشان به جا نگذارند.»
ثانسانی متوجه شده این گروه تروریستی سال ۲۰۱۸ اقدام به خرید ۱۷۰۰ دستگاه کامپیوتر لنووو و مانیتور از یک شرکت در آلبانی کرده است. او در ابتدا تصور می‌کرد هدف این گروه فرار کردن از برخی گمرگ‌های وارداتی و فروختن رایانه‌ها با سود بوده است. اما این گروه هزینه کامپیوترها را کامل پرداخت کرده و آنها را برای اعضایش در اردوگاهش می‌خواسته است.او می‌گوید: «این همه کامپیوتر را برای چه کاری می‌خواهند؟»
گروهک منافقین در اردوگاهش اینترنت پرسرعت راه‌اندازی کرده و با اجازه رسمی یک آنتن مخصوص به خودش را برای بر فراز کوه دجتی برافراشته است. این باعث شده، این گروه عملاً یک شبکه ارتباطاتی مختص خودش راه‌اندازی کند.
یک شرکت امنیتی در آلبانی به نام «آرگون» از اردوگاه مورد نظر و درب‌های ورودی آن محافظت می‌کند. هنوز مشخص نیست چرا آلبانی به عنوان یک کشور کوچک در حوزه بالکان که به دلیل فساد و سوابق پولشویی کارنامه بحث‌انگیزی دارد به چنین گروه مرموزی اجازه داده در کشورش فعالیت کند.
حیرانی، یکی از اعضای سابق منافقین به ایندپندنت گفته به نظر او، ثروت ناگهانی گروه از عربستان سعودی و از طریق کانالی که توسط ترکی الفیصل، مقام اطلاعاتی سابق عربستان تأمین شده است.