مردم سالاری آنلاين - یک پیشنهاد برای ماجرای حذف ادبیات از کنکور

ایسنا نوشت: ژاله آموزگار با تأکید بر اهمیت زبان و ادبیات فارسی می‌گوید: اگر می‌خواهند ادبیات را در کنکور سراسری حذف کنند، حتما از همه بخواهند کنکور جداگانه‌ای برای زبان و ادبیات فارسی بدهند.
این عضو وابسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی و پژوهشگر فرهنگ و زبان‌های باستانی درباره حذف درس‌های عمومی از جمله درس ادبیات از کنکور سال ۱۴۰۲ گفت: زبان و ادبیات فارسی مهم است؛ دست‌کم برداشتی که از کشورهای دیگر دارم این است که آن‌ها لازم می‌دانند حتی کسی که می‌خواهد مهندس و یا پزشک شود، اول زبان و ادبیات مربوط به آن را بی آموزد. این موضوع برای آن‌ها اصل است.
او در ادامه گفت: حداقل از کشور فرانسه این اطلاع را دارم که دانش‌آموزان آن‌ها یک سال پیش از این‌که دیپلم بگیرند و به دانشگاه وارد شوند، کنکور زبان و ادبیات می‌دهند، چه بخواهند مهندس و پزشک شوند یا بخواهند به هر رشته دیگری وارد شوند. آن‌ها یک‌سال قبل از این‌که دیپلم بگیرند، جدا از رشته‌ای که می‌خواهند بخوانند باید کنکور ادبیات و زبان فرانسه بدهند.
آموزگار خاطرنشان کرد: اگر می‌خواهند ادبیات را حذف کنند، حتما از همه بخواهند کنکور زبان و ادبیات فارسی را بگذرانند. من این موضوع را حتما در فرهنگستان مطرح خواهم کرد.
این استاد دانشگاه سپس با تأکید بر اهمیت زبان فارسی، بیان کرد: نتیجه حذف ادبیات این می‌شود که بچه‌های درخشانی داریم که به دانشگاه شریف یا هر دانشگاه برجسته دیگری می‌روند اما کاملا با مسائل زبانی وتاریخ زبان و ادبیات بیگانه هستند. من شخصا این تجربه را داشته‌ام و این واقعا غم‌انگیز است.
برخی از دیدگاه‌هایی که برای اخبار مربوط به این مصوبه وجود دارد، این برداشت را متبادر می‌کند که این مصوبه حمایت ضمنی برخی از اقلیت‌های زبانی را به دنبال داشته و آن‌ها معتقدند همان‌طور که نبود زبان‌های محلی خلائی به دنبال ندارد، نبود زبان و ادبیات فارسی هم خلائی به دنبال نخواهد داشت که آموزگار در این زمینه توضیح داد: هیچگاه با این گروه‌ها موافق نبوده‌ام. با این‌که آذربایجانی هستم و خیلی خوب ترکی بلدم و بسیار دوست دارم با دوستانم ترکی حرف بزنم اما هر مملکتی یک زبان رسمی دارد که بین همه اقوام مشترک است و ادبیات و فرهنگ مردمان آن سرزمین به آن زبان نوشته می‌شود.
او افزود: نمی‌شود بگوییم که فردوسی چرا شاهنامه را به زبان‌های دیگر نسروده است، هر کدامم‌مان از یک منطقه ایران هستیم و فرهنگ و زبان خودمان را داریم و بسیار هم به آن‌ها علاقه‌مند هستیم اما هر جای دنیا و در قانون هر کشوری، یک زبان رسمی وجود دارد و در اینجا یعنی ایران، زبان رسمی، زبان فارسی است. البته هرکس می‌تواند زبان محلی خود را بداند و در همه‌جا مطرح کند.