یکی از مهمترین امور در بصیرت و فهم دین درک اولویت هاست که غفلت از آن موجب خطاهای ادراکی و آسیبهای عملی فراوان شده و گاه انحرافات بنیادین به وجود آورده؛ از فریب قرآن روی نیزه بگیرید تا خیلی مسائل جدی امروز!

یکی از مهمترین امور در بصیرت و فهم دین درک اولویت هاست که غفلت از آن موجب خطاهای ادراکی و آسیبهای عملی فراوان شده و گاه انحرافات بنیادین به وجود آورده؛ از فریب قرآن روی نیزه بگیرید تا خیلی مسائل جدی امروز!
دریغا که علیرغم توصیه ها و تاکیدهای فراوان در قرآن و حدیث بر توجه به اولویت و ترتیب، بازهم بسیاری از مدعیان دینداری و دین دوستی این رکن اساسی دین را درک نمی کنند و به آن توجه ندارند!
اصلا دین را کنار بگذارید، عقل چه می گوید جز توجه به اولویت ها؟ حتی غریزه حیوانی هم این اصل را درک می کند! شما تصور کنید یک روباه یا سگ و خرس هم که دنبال غذا برای بچه اش رفته باشد اگر همان موقع خطری بچه اش را تهدید کند، غذا را رها می کند و برای نجات بچه اش برمی گردد، زیرا بر اساس غریزه حیوانی اش می فهمد که اگر این بچه نباشد غذایی هم به دردش نخواهد خورد!
واقعا قضیه همین قدر بدیهی و ساده و ابتدایی و پیش پا افتاده است!
الآن تصور کنید که مصدوم یک حادثه تصادف را به اورژانس بیمارستان آورده باشند که هم چشمش آسیب دیده و هم پایش شکسته و هم ضربه مغزی شده و هم خونریزی شدید دارد و هم... در چنین وضعیتی هر پزشکی که باشد به حکم عقل نخست تلاش می کند که جلوی خونریزی را بگیرد یا مثلا به آسیب چشم یا شکستگی پای مصدوم بپردازد؟
کاملا واضح است که عقل حکم می کند که اگر بهترین عمل جراحی هم روی چشم او انجام شود ولی او مرده باشد بی ارزش است، پس باید نخست یه حفظ جان مصدوم فکر کرد.
می دانیم که سلامت چشم و پا نیز اهمیت فراوان دارد، اما این اولویت شناسی و رعایت ترتیب اصلا به معنی بی اعتنایی به آنها نیست و کسی مثلا نمی تواند بگوید که همه اعضای بدن اهمیت دارند، پس چرا اول سراغ چشم یا پای او نرفتید؟
در خیلی از مباحث اجتماعی و فرهنگی و دینی دقیقا مشکل همین جاست که درک درستی از اولویت ها نداریم و گرفتار حواشی و فروع می شویم. این همان چیزی است که امیر مؤمنان به عنوان یکی از نشانه ها و عوامل فروپاشی ذکر کردند؛ بتضییع الأصول و التمسک بالفروع!