هفتم تیر یادآور شهادت خسارت‌بار شهید بهشتی است. بهشتی، مردی بزرگ که نیک اندیش بود، در خانواده‌ای از اهل علم ودین متولد شد. درکنار تحصیل علوم دینی در حوزه، تحصیل در دانشگاه را نیز ادامه داد و دکترا گرفت. برای تربیت نسلی شایسته و کارآمد دبیرستان دین و دانش قم و مدرسه حقانی را تاسیس کرد و کتاب‌های تعلیمات دینی مدارس را در زمان شاه، می‌نوشت. به آلمان رفت و امامت مسجد هامبورگ را بر عهده گرفت و مسلط به چند زبان خارجی بود، سپس به ایران برگشت. به حکم امام خمینی برای هدایت و سازماندهی انقلاب، به عضویت شورای انقلاب درکنار مهندس بازرگان و استاد شهید مطهری درآمد، بعد از پیروزی به ریاست دیوانعالی کشور منصوب گردید. با رای بالای ملت به مجلس خبرگان همراه با افراد دیگر چون آیت‌الله طالقانی و فقیه توانا آیت‌الله منتظری راه یافت. سپس حزب جمهوری اسلامی را به منظور نیروسازی، ایجاد کرد.بهشتی دنیادیده بود و اهل تعامل و اهل مدارا. بهشتی دین و تعالیم آن را و مذهب را، پادگانی و اجباری و حکومتی، ندانسته بلکه اختیاری و آزاد می‌دانست. بهشتی فقر را شایسته ملت بزرگ ایران نمی‌دانست ورفاه و آسایش و آرامش را زیبنده مردمان می‌دانست. بهشتی در حکم‌رانی و سیاست داخلی و خارجی و اقتصاد و فرهنگ و همه امور، ذی حق مردم را دانسته و همه چیز را بستگی به رای و نظر و انتخاب ملت می‌دانست. بهشتی انسان‌ها را از هر نوع مرام و مسلک و آیین تکریم می‌کرد و محترم می‌دانست. بهشتی مردمی بود و با مردم دمخور و دمساز. لذا بی جهت نبود که این شخصیت ارزنده و ارجمند با این افکار و اندیشه را منافقین برنتابند و او را همراه با یارانش با انفجار بمبی، به شهادت برسانند.
روحش شادمان و یاد و خاطره و راهش گرامی و پاس می‌داریم.