نغمه ثمینی نمایشنامه نویس و فیلمنامه نویس نامدار ایران گفت: در حالی که مسئولان مرکز هنرهای نمایشی در چند سال اخیر هر روز بیش از روز قبل با رفتارهای سلیقه ای خود ممیزی را بیشتر کرده و فضا را برای فعالیت نمایشنامه نویسان تنگ تر می کنند، کارگردانان تئاتر برای بالا بردن ضریب اطمینان از به هدر نرفتن زحماتشان، رو به سوی اجرای نمایشنامه های خارجی می آورند و این گونه، نمایشنامه نویسی در ایران روزبه روز مهجور تر و ضعیف تر و دست آخر نابود می شود .
برنده چندین دوره جایزه نمایشنامه و فیلمنامه نویسی جشنواره فجر با بیان این مطلب در گفت وگو با پایگاه خبری فریادگر افزود: بزرگترین معضل نمایشنامه نویسی ایران درحال حاضر این است که مدیران تئاتر کشور هر روز بدون هیچ قانون مشخص و تعیین شده ای، دایره ممیزی ها را تنگ تر می کنند.
نویسنده نمایشنامه خواب در فنجان خالی گفت: درچند سال اخیر مدیران مرکز هنرهای نمایشی آن چنان به شکل سلیقه ای عمل می کنند که یک بازخوان، یک متن را بدون مشکل دانسته و بازخوان بعدی آن را مشکل دار می داند و هیچ کس نیست پاسخگوی یک سال تلاش و زحمت نمایشنامه نویسی باشد که تا این حد مهجور واقع شده است .  برنده جایزه بیست و پنجمین جشنواره فیلم فجر ادامه داد: حرفه نمایشنامه نویسی، خود به خود همیشه به نسبت کارگردانی و بازیگری مهجورتر بوده اما در حال حاضر مدیران گویی تصمیم به حذف کامل این حرفه گرفته و می خواهند به این ترتیب تئاتر را آرام آرام تعطیل کنند زیرا وقتی عرصه برای فعالیت تنگ می شود کارگردان برای بالا بردن ضریب اطمینان از اجرای خود مطمئن ترین و راحت ترین راه یعنی حذف نمایشنامه ایرانی را انتخاب می کند تا مبادا یک جمله این نمایشنامه به مذاق یکی از مدیران خوش نیامده و خط بطلان بر روی کل اثر بکشند . وی تاکید کرد : این مشکل تنها برای نمایشنامه نویسان نیست بلکه مشکلی برای کل تئاتر کشور است زیرا مخاطب احتیاج به حرف های تازه و روز دارد و همیشه نمی تواند حرف های قرن شانزدهم شکسپیر و چخوف و... را بشنود بنابراین پس از مدتی از کلیت تئاتر سرخورده شده و به مرور دیگر انگیزه ای برا ی تماشای تئاتر ندارد. ثمینی افزود: در چنین شرایطی مشخص است که چه بر سر تئاتر می آید زیرا نفس تئاتر به نفس مخاطب بسته است و تئاتری که مخاطب نداشته باشد دیگر نفس ندارد و مُرده است