«امیدوارم روزی فرا برسد که این جنگ خانگی نسبت به موسیقی کنار زده شود و مجبور نباشیم یک دستمان ساز و یک دستمان سپر باشد.»

 «امیدوارم روزی فرا برسد که این جنگ خانگی نسبت به موسیقی کنار زده شود و مجبور نباشیم یک دستمان ساز و یک دستمان سپر باشد.»
به گزارش ایسنا، گزیده گفت‌وگوی روزنامه ایران با استاد حسین علیزاده را در ادامه می‌خوانید.
موسیقی ما مشکلات بسیاری دارد و نباید بگذاریم خسته شود و بر این اساس موسیقی ما به‌وسیله جوان‌ها زنده نگاه داشته می‌شود؛ همان‌ طور که خود ما جوانی‌مان را بر سر این موسیقی گذاشتیم و جوان هم ماندیم.
توصیه من به جوانان این است هر چقدر که به هنر نزدیک‌تر شوند و وجودشان سرشار از موسیقی شود گویا عمر جاودانه‌ای خواهند داشت و به‌ لحاظ ذهنی و روحی هرگز پیر نمی‌شوند.
حس و عشق من در موسیقی مانند همان بیست سال گذشته بوده و این معجزه موسیقی است و همچنان شوق کودکی را دارم که می‌خواهم اولین ملودی را بنویسم.

در واقع اگر زایش داشته باشید و خلاق باشید، زنده هستید و زندگی می‌کنید؛ بخصوص در شرایط امروز و اگر این مونس که نامش موسیقی است و این خلاقیت در وجود ما نبود روزگار بسیار آزاردهنده می‌شد و این چاشنی امید همان اصوات و نغمه‌های موسیقی است که در دل آرام می‌گیرد و از این که چنین هدیه زیبایی را دریافت کرده‌ام بسیار سپاسگزارم و باید به جوانان هدیه کرد و آنها هم به جامعه هدیه کنند.

امیدوارم روزی فرا برسد که این جنگ خانگی نسبت به موسیقی کنار زده شود و مجبور نباشیم یک دستمان ساز و یک دستمان سپر باشد.

ای کاش که همه قلب و وجودمان ساز باشد؛ به این دلیل که سال‌هایی که گذشت می‌توانست روزهای بسیار تلخی برای موسیقی باشد اما مردم عزیز ایران و خانواده‌ها به‌ لحاظ مادی و معنوی زحمت بسیاری کشیدند و از نان شب خود زدند تا امروز فرزندانشان آموزش ببینند و به این جایگاه برسند و این تلاش ملت ما بوده که پای حق و حقوقشان ایستادگی کردند.