به گزارش ایسنا، مریم غنی زاده در نهمین کنگره ملی آسیب‌شناسی شناسی خانواده و پنجمین جشنواره ملی خانواده پژوهی با اشاره به اثرات اجتماعی کرونا بر خانواده‌ها و کودکان در سطح جهان، اظهار کرد: به دلیل برچسب‌هایی که به مبتلایان کووید ۱۹ در ابتدای پاندمی کرونا زده می‌شد، بسیاری از خانواده‌ها آگاهانه و به دلیل ترس از برچسب خوردن، فرزندان خود را برای درمان به مراکز درمانی نبردند و همین امر باعث شد بسیاری از کودکان از دست بروند. 
این استادیار گروه آموزشی حقوق خصوصی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی، ادامه داد: بسیاری از بیمارستان‌ها به گروه‌های نژادی نظیر آسیایی‌ تبارها خدمت رسانی نمی‌کردند. از سوی دیگر برخی کودکان نیز به دلیل قرنطینه‌های طولانی و ایجاد مشکلات اقتصادی برای خانواده‌ها به کودکان کار پیوستند. 
این حقوقدان درباره وضعیت کودکان زندانی در ایام پاندمی کووید ۱۹ نیز، تصریح کرد: حدود ۱۶ هزار تا ۲۵۰ هزار کودک زندانی در سراسر جهان وجود دارد. زندان به خودی خود نوعی قرنطینه است و در پاندمی کووید ۱۹ که نیاز به حضور در فضای باز بیشتر احساس می‌شد، زمینه خطر برای این کودکان بالا بود و به دلیل کم شدن پرسنل زندان‌ها نیز مدیریت این کودکان سخت شد. از سوی دیگر کودکان با ویژگی‌های خاص و بیماری‌های زمینه ای و یا معلولیت در وضعیت عادی به خودی خود مشکل دارند و در شرایط کرونا تمام توجه دولت ها به سمت افراد عادی جمع شد و این بچه ها باز هم به محاق رفتند و مورد توجه نبودند.