ارسال کمک‌های انسان‌دوستانه برای مردم افغانستان توسط جمهوری اسلامی ایران، یک اقدام کاملاً صحیح و لازم است که خوشبختانه بسیار هم مفید واقع شده است. نکته‌ای که باید مورد توجه قرار گیرد اینست که مواظبت و مراقبت شود این کمک‌ها واقعاً به دست مردم نیازمند برسد و حاکمان، مانع حل مشکلات معیشتی مردم نشوند.
روزنامه «جمهوری اسلامی» در ادامه نوشت: شرایط بسیار دشواری که عده‌ای از مردم افغانستان این روزها دارند، وظیفه سنگینی را برعهده تمام انسان‌دوستان به‌ویژه ما مردم ایران قرار می‌دهد. دو ملت ایران و افغانستان، دارای وجوه مشترک زیادی هستند که اسلام، زبان فارسی، فرهنگ و سنت از جمله آنها هستند. همسایگی دو ملت ایران و افغانستان نیز از عوامل مهمی است که آن وجوه مشترک را تشدید می‌کند. در این مقطع حساس از تاریخ افغانستان، وظیفه کمک‌رسانی به این ملت مظلوم که حدود نیم‌قرن است در جنگ و ناامنی و انواع مشکلات بسر می‌برد، بیش از هر زمان دیگری ضرورت دارد.
آنچه اکنون نیاز مردم افغانستان به کمک‌های معیشتی را تشدید می‌کند، فرا رسیدن فصل سرما در این کشور است. بخش‌های زیادی از سرزمین افغانستان، کوهستانی است و سرمای زودرس در این کشور ایجاب می‌کند مردم به امکانات غذائی، لباس، وسائل گرما و سایر لوازم مجهز باشند. اگر بحران سیاسی کنونی بر افغانستان حاکم نبود، خود مردم می‌توانستند این امکانات را فراهم نمایند و نیازی به دیگران نداشته باشند. متاسفانه، تسلط طالبان بر افغانستان و مشکلاتی که برای مردم پدید آورده، زمینه زندگی عادی و همیشگی را از مردم سلب کرده است. از یک طرف، شرایط اقتصادی بسیار سختی بر افغانستان حاکم است و از طرف دیگر طالبان عده‌ای از مردم را در بخش‌های روستایی به‌ویژه هزاره‌ها را از خانه و املاک و مزارع کشاورزی رانده بطوری که عده‌ای از آنها هم‌اکنون آواره کوه‌ها و بیابان‌های فاقد هرگونه امکانات زندگی هستند. این ظلم بزرگ، مردم را در معرض مرگ و نابودی قرار داده و بسیاری از آنان هم‌اکنون با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند.
کمک رساندن به این مردم در شرایط دشوار کنونی، از مهم‌ترین وظایف انسانی و اسلامی ما مردم ایران است، کاری که تاریخ آن را به ثبت خواهد رساند و روابط عاطفی دو ملت ایران و افغانستان را در زیباترین چهره ممکن برای نسل‌های آینده ماندگار خواهد کرد.
اطلاعات موجود نشان می‌دهند کمک‌های ارسالی جمهوری اسلامی ایران که طالبان آنها را دریافت می‌کند، طبق میل خود این گروه و در موارد خاص مورد نظر آنها مصرف می‌شوند و به نیازمندان واقعی نمی‌رسند. پیشنهاد می‌شود جمهوری اسلامی ایران این کمک‌ها را مستقیماً به مناطق محروم و مثلاً با پرواز مستقیم به فرودگاه بامیان ارسال کند تا از مصرف درست و بجای آنها اطمینان حاصل کند.
نظارت بر توزیع کمک‌ها و حصول اطمینان از رسیدن آنها به دست نیازمندان واقعی به این صورت میسر خواهد بود که ناظران ایرانی در کنار مسئولین محلی بر توزیع نظارت کنند و مانع سوء‌استفاده‌های احتمالی شوند.
