به گزارش ایسنا، نیلوفر اردلان - بازیکن سابق فوتبال و فوتسال ایران - در ادامه یادداشت خود در روزنامه «اعتماد» نوشت: این موفقیت از چند منظر قابل بررسی است. اول اینکه موفقیت تیم ملی زنان را باید از این دیدگاه نگاه کنیم که در سال‌های گذشته با وجود اینکه تیم ملی و اردوهای خوبی نداشتیم اما لیگ کاملا پویا و قوی برگزار شد. این بچه‌ها از دل همان لیگ بیرون آمدند و نشان دادند با یک برنامه‌ریزی مناسب و حمایت کافی می‌توانند حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند. به قول خانم ایراندوست سرمربی تیم ملی، بچه‌های تیم ملی حرف نزدند بلکه عمل کردند. این مساله بسیار مهمی است.
مساله مهم بعدی این است که روند موفقیت تیم ملی می‌تواند ادامه‌دار باشد؛ با حمایت‌ها، اردوهای منظم و لیگی که قرار است فصل جدیدش برگزار شود. خدا را شکر ما مربیان خوبی در کشور داریم که توانسته‌اند بچه‌های قدرتمندی را پرورش بدهند. تیمی که شاهد صعودش هستیم سه یا چهار بازیکن زیر ۲۰ سال دارد که می‌توانند سال‌های طولانی به ما کمک کنند.
مساله سوم اینکه صعود تیم ملی یک راه خیلی خوب برای فوتبال ایران باز کرده است. درست است که ما هنوز در آسیا خیلی کار داریم و تیم‌های قدرتمندی نظیر ژاپن، کره جنوبی، کره شمالی و چین برابرمان هستند اما به هر حال ما با همین صعود راه را برای خودمان هموار کردیم و می‌توانیم به آینده امیدوار باشیم. به بیست و دویی که می‌تواند شاهد رقم‌خوردن اتفاقات خیلی خوبی برای فوتبال زنان باشد. در این زمینه بچه‌ها باید بدانند که تازه کارشان شروع شده و نباید اشباع شوند. از این به بعد توقعات از تیم ملی دوچندان است. از کادر فنی و بازیکنان.
نکته چهارم اینکه باید توجه کرد که حمایت‌ها نباید کم شود. این امیدواری باید وجود داشته باشد که فدراسیون همان‌طور که در چند وقت اخیر تیم ملی را ساپورت کرده به این کار ادامه می‌دهد. مخصوصا اینکه در حال حاضر ما نتیجه حمایت از تیم ملی را مشاهده می‌کنیم. بالاخره این تیم، تیم ملی ایران است. شادمانی‌ای که این تیم با موفقیت به جامعه تزریق می‌کند با هیچ چیز قابل قیاس نیست.
پنجم اینکه امروز فوتبال و فوتسال مردان و فوتسال زنان در آسیا حرف اول را می‌زنند و حالا می‌توان امیدوار بود که فوتبال زنان هم به آن جایگاه برسد. باید توجه داشت که ما در فوتسال زنان هم به راحتی به جایگاه فعلی نرسیدیم. ما سالیان سال در مسابقات مختلف شرکت کردیم، تمرینات خوبی را پشت سر گذاشتیم و بچه‌های خیلی خوبی تربیت کردیم و نتیجه‌اش را دیدیم. در فوتبال هم شرایط به همین شکل است. با تمرینات منظم، برنامه‌ریزی و بازی‌های دوستانه می‌توانیم فوتبال را به جایگاه خوبی برسانیم. هرچند در آسیا کار برای فوتبال خیلی سخت‌تر از فوتسال است ولی دور از دسترس نیست و می‌توان با یک چشم‌انداز ۵ ساله با این بچه‌های جوان موفق باشیم. وقتی تیم ملی در آسیا بازی کند راه برای سایرین هم باز می‌شود. بچه‌ها در مقیاسی بزرگ‌تر دیده می‌شوند. پوشش خبری مسابقات جام ملت‌های آسیا بسیار فراتر از سطح کشور و منطقه‌ای است و این می‌تواند باعث رشد بچه‌ها بشود. بچه‌ها باید به این نتیجه برسند که تازه کارشان شروع شده و راه درازی پیش رو دارند.
در پایان باید به این نکته اشاره کرد که موفقیت فوتبال زنان نشان می‌دهد سختی‌ها، فشارها، محدودیت‌ها یا هر چیز دیگری که اسمش را بگذاریم، نمی‌تواند جلوی حرکت قدرتمندانه زن ایرانی را بگیرد. مقاوم‌بودن از خصوصیات بارز زن ایرانی است. فرقی هم ندارد چه قومیتی داشته باشند. کرد، لر، بلوچ، شمالی، تهرانی یا ... فرقی ندارد. زن ایرانی همیشه نشان داده در شرایط سخت حالش بهتر و جنگنده‌تر است چون هرگز دوست ندارد شکست بخورد. این می‌تواند یک پیام خوب برای بچه‌های دهه هشتاد و نود، برای پدر و مادرهای دهه شصتی و هفتادی داشته باشد؛ اینکه بدانند با تمام سختی‌ها و مشکلات دختران ما می‌توانند کارهای بزرگ انجام دهند. اینکه با سرمایه‌گذاری روی دخترها در هر زمینه‌ای از فوتبال گرفته تا ریاضی و هنر موفقیت می‌تواند رقم بخورد. زنان قدرتمند ایرانی همیشه تاریخ‌ساز بوده‌اند و باز هم می‌توانند تاریخ‌ساز شوند. 
به گزارش ایسنا، نیلوفر اردلان در راه سفر تیم ملی فوتسال زنان ایران به رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در سال ۲۰۱۵ با مخالفت همسر خود مواجه شد و نتوانست کاروان تیم ملی را در این تورنمنت همراهی کند؛ موضوعی جنجالی که به سوژه رسانه‌ها بدل شد و پس از پیگیری‌های فراوان و با کسب مجوز از دادستانی کل کشور، اردلان توانست همراه ملی‌پوشان به مسابقات قهرمانی فوتسال زنان جهان ۲۰۱۵ گواتمالا برود.