روس‌ها تغییر نکرده‌اند. دیر زمانی است که دریافته‌اند، ایران سیاست خارجی خود را به گونه‌ای تنظیم کرده که قدرت چانه‌زنی زیادی ندارد. آنان به خوبی می‌دانند، سخنان برخی از مقامات ایرانی در عرصه سیاست خارجی به اندازه‌ای ناپخته است که دوستی برای ایران در این عرصه باقی نگذارد و در چنین حالتی است که روس‌ها با دشمنان یا رقبای ایران در مورد ایران وارد معامله می‌شوند.

مردم ایران حس غریبی نسبت به روسیه دارند؛ روسیه‌ای که تا پیش از حکومت پهلوی‌ها با قرارداد ۱۹۲۱ ایرانیان را آزار می‌داد و پس از آن با فرقه‌های دمکرات کردستان و آذربایجان به تجزیه ایران همت گمان داشت و بعد‌ها حزب وابسته توده را بلای جان ایرانیان کرد، پس از انقلاب، بازی کردن با برگه ایران عادت روزانه‌شان است. مردم ایران حس غریبی نسبت به روس‌ها دارند.
قرارداد ۱۹۲۱ که میان ایران و روسیه بسته شد، خیال روس‌ها را در آن زمان راحت کرد. آنان می‌توانستند هر‌ گاه که تشخیص دادند به خاک کشورمان قشون‌کشی کنند؛ هرچند هیچ گاه این کار انجام نشد، همواره تهدید این قشون‌کشی برای امتیازگیری از ایران مورد استفاده روس‌ها قرار می‌گرفت.
به گزارش «تابناک»، فرزندان تزار‌ها، بلشویک‌ها و... عادت‌های نیاکان خود درباره ایران را فراموش نکرده‌اند و هر کجا لازم باشد، از برگ ایران برای پیشبرد منافع ملی خود سود می‌جویند.
بنا بر این گزارش، در ماه‌های اخیر، ولادیمیر پوتین، نه شخص خودش که دوستان و رسانه‌های نزدیک به وی، از تهدید ترکیه سخن می‌گفتند و حتی کار را به جایی رساندند که از لغو سفر پوتین به ترکیه سخن به میان آ‌وردند؛ اما اینک قرار است، سفر انجام شود و وزیر روسی هم در مصاحبه‌ای اعلام می‌کند که پوتین در این سفر به همتای ترک خود خواهد گفت، مشتاقانه آماده است جای ایران را در تأمین انرژی ترکیه بگیرد و این کار را از همین زمستان سال جاری انجام می‌دهد.
بنابراین، در این باره باید گفت، روس‌ها تغییر نکرده‌اند؛ آنان چه در قراردادهای ترکمنچای و گلستان و چه در قرارداد ۱۹۲۱، چه هنگامی که میخ پایانی را بر تابوت مشروطه زدند و رضاخان را به همراه قزاق‌ها به محاصره تهران فرستادند و چه هنگامی که پس از شهریور سال ۱۳۲۰، فرقه‌های پیشه‌وری در آذربایجان و فرقه کردستان را پدید آوردند، همین بودند.
این گزارش می‌افزاید، روس‌ها در دوره محاصره اقتصادی که انگلستان علیه دولت دکتر مصدق راه انداخته بود، یازده تُن طلای دولت ایران را به دولت پس نداد تا دولت ملی ایران با این فشار اقتصادی از پای درآید که درآمد؛ البته با خیانت‌هایی که حزب توده مورد حمایت شوروی از کودتاچیان در کف خیابان‌های تهران انجام دادند.
اما بازی روسیه با برگ ایران پس از انقلاب نیز همچنان ادامه دارد. نیروگاه اتمی بوشهر را تا بی‌‌‌نهایت زمان طول خواهند داد؛ پول موشک‌های اس ۳۰۰ را گرفته و آن را تحویل نمی‌دهند و به جای آن از ایران می‌خواهند تا محصولات دیگری از روسیه بخرد و به قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران رأی می‌دهند.
روس‌ها تغییر نکرده‌اند. دیر زمانی است که دریافته‌اند، ایران سیاست خارجی خود را به گونه‌ای تنظیم کرده که قدرت چانه‌زنی زیادی ندارد. آنان به خوبی می‌دانند، سخنان برخی از مقامات ایرانی در عرصه سیاست خارجی به اندازه‌ای ناپخته است که دوستی برای ایران در این عرصه باقی نگذارد و در چنین حالتی است که روس‌ها با دشمنان یا رقبای ایران در مورد ایران وارد معامله می‌شوند.
روس‌ها تغییر نکرده‌اند و البته ما هم تغییر نکرده‌ایم. ما همچنان به روسیه نگاه می‌کنیم که یکصد سال پیش و همان گونه هزینه می‌دهیم که یکصد سال پیش!