چهارمین دوره جایزه داستان‌نویسی «ارغوان» با معرفی برگزیدگان و با گرامیداشت دو نویسنده فقید، اصغر عبداللهی و کامبوزیا پرتوی در مراسمی مجازی به کار خود پایان داد.

چهارمین دوره جایزه داستان‌نویسی «ارغوان» با معرفی برگزیدگان و با گرامیداشت دو نویسنده فقید، اصغر عبداللهی و کامبوزیا پرتوی در مراسمی مجازی به کار خود پایان داد.
به گزارش ایسنا، مراسم پایانی این دوره از جایزه با موضوع «آخرین سال قرن» همچون دوره گذشته به دلیل همه‌گیری کرونا به صورت مجازی و در صفحه این جایزه ادبی برگزار شد.
در آغاز، گزارش دبیر این جشنواره، اوژن حقیقی، توسط پژمان بازغی که اجرای برنامه را بر عهده داشت، ارائه شد.
در بخشی از این گزارش آمده است: «شورای سیاست‌گذاری جایزه‌ «ارغوان» در مهر ۱۳۹۹ بعد از جلسات متعدد، موضوع، قوانین، مقررات، آیین‌نامه و فراخوان چهارمین دوره‌ این جایزه را تدوین و در مرحله‌ بعدی چینش هیات انتخاب و داوری را آغاز کرد.
با نظر این شورا، «آخرین سال قرن» به عنوان موضوع دوره‌ چهارم جایزه «ارغوان» انتخاب و شرایط سنی شرکت در مسابقه همانند سه دوره گذشته حداکثر ۳۰ سال مقرر شد.
هیات انتخاب بخش داستان (بر اساس حروف الفبا) متشکل از فرشته احمدی، میترا الیاتی، فرهاد توحیدی‌، محمد چرم‌شیر، مهسا محبعلی و هیات داوران بخش داستان (بر اساس حروف الفبا) متشکل از احمد پوری، حسین سناپور، لیلی گلستان، ما را در این مهم یاری کردند که از تمامی آن‌ها بسیار سپاسگزاریم.
دوره چهارم جایزه «ارغوان» از دی‌ماه ۱۳۹۹ آغاز و با ۵ روز تمدید مهلت ارسال تا ۲۰ فروردین ۱۴۰۰ بیش از ۶۰۰ داستان به دبیرخانه جایزه ارسال شد که از این تعداد ۴۷۳ داستان کوتاه واجد شرایط شرکت در مسابقه بودند. از این تعداد نویسنده ۱۹۳ نفر آقا و ۲۸۰ نفر از آن‌ها خانم هستند.
هیات انتخاب کار بازخوانی آثار را در تاریخ ۱۵ اردیبهشت‌ماه به پایان رساند و ۳۰ داستان نهایی را در اختیار هیات داوران قرار داد که از این تعداد ۱۳ نفر خانم و ۱۷ نفر آقا هستند.
هیات داوران در ۶ خرداد ۱۰ اثر نهایی را در اختیار دبیرخانه‌ جایزه قرار داد.
امروز جایزه «ارغوان» به عنوان جایزه‌ای خصوصی که داستان‌های چاپ‌نشده را داوری می‌کند، با  کسب تجربیات ارزشمند از هیئت‌های انتخاب و داوران با افتخار اعلام می‌دارد به هدف خود که معرفی جوانان مستعد بوده است، رسیده و  از حامیان این جایزه غلامعلی سلیمانی مدیر محترم کارخانجات کاله، مستانه مهاجر مدیر محترم استودیو «آوای نفس»، علیرضا رمضانی مدیر محترم نشر مرکز که کتاب این دوره از جایزه‌ «ارغوان» توسط این انتشارات به چاپ خواهد رسید، صابر ابر مدیر محترم موسسه فرهنگی و هنری «این /جا» که ۱۰ نفر برگزیده این دوره از جایزه را به یک کارگاه  داستان‌نویسی مهمان کردند و در آخر از تمام افرادی که ما را در این یک سال همراهی کرده و پشتیبان ما بوده‌اند به خصوص شورای سیاست‌گذاری دوره چهارم متشکل از  ابراهیم حقیقی، امیر اثباتی، آرش صادقی، بهرنگ تنکابنی و انتشارات «هفت رنگ» که از هیچ کمکی دریغ نکرده و بدون حضور آن‌ها این اتفاق میسر نبود، کمال تشکر را داریم.» 
در ادامه، اوژن حقیقی، دبیر این جایزه ادبی در ویدیویی ابراز خرسندی کرد که دوره چهارم جایزه «ارغوان» در این سال سخت کرونایی به سرانجام رسیده است. 
او گفت: بسیار علاقه‌مند بودیم اختتامیه این دوره از جایزه را دور هم جشن بگیریم ولی احتیاط کردیم و تصمیم گرفتیم اختتامیه پنجمین دوره را دور هم باشیم.
حقیقی با اشاره به این‌که امسال جایزه «ارغوان» سال پربار و شلوغی داشت، از انتشار کتاب «روشنانقطه» سخن گفت و توضیح داد: علاوه بر انتشار کتاب آثار منتخب سومین دوره جایزه از سوی نشر مرکز، کتاب دیگری نیز با عنوان «روشنانقطه» در این دوره به چاپ رسیده است.
به گفته او، شورای سیاستگذاری جایزه، ۱۰ نفر از نویسندگان منتخب سه دوره گذشته را دعوت کرد تا داستان کوتاه جدیدی درباره یک موضوع مشخص بنویسند. این کار در پاییز و زمستان انجام شد و ماحصل آن کتاب «روشنا نقطه» است که از سوی نشر «هفت رنگ» منتشر شد و هم‌اکنون در کتابفروشی‌ها در دسترس است. 
دبیر جایزه «ارغوان» یادآوری کرد: در روزهایی که ادبیات و کتاب ما این‌چنین مورد کم‌توجهی قرار گرفته، وظیفه تک تک ماست که به ترویج فرهنگ کتاب و کتاب‌خوانی و حمایت از جوانان کمک کنیم.
حقیقی با قدردانی از حامیان جشنواره، از آنان درخواست کرد در دوره بعدی هم کنار این رودیداد باشند چراکه برای دوره پنجم برنامه‌های گوناگونی تدارک دیده شده است.

برگزیدگان این جایزه به ترتیب اولویت از دهم تا یکم به این شرح معرفی شدند:
دهم: امیرحسین بریمانی از تهران
نهم: الهام وطن‌خواهان اصفهانی از اصفهان
هشتم: غزل محمدی از تهران
هفتم: علی نادری از اصفهان
ششم: حامد گراوندی از کرمانشاه
پنجم: عباس عظیمی از افغانستان و ساکن اراک
چهارم: مهلا یزدانی احمدآبادی از تهران
سوم: امیرمحمد مدحثی از تهران
دوم: سیدرحیم حسینی‌نژاد از تهران
اول: امیرحسین طالبی‌نیا از تهران
پس از پخش گزارشی تصویری از روند برپایی دوره چهارم این جایزه، احمد پوری عضو هیات داوران، با ارائه توضیحاتی درباره کتاب «روشنا نقطه» بیان کرد که برای نویسندگان جوان خیلی مهم است که مخاطب خود را پیدا کنند و مطمئن باشند کارشان به دست مخاطب رسیده است.
این نویسنده و مترجم با بیان خاطره‌ای از آغاز جوانی خود که اولین داستانش در ۱۹ سالگی در مجله «فردوسی» منتشر شده بود، یادآوری کرد که این اتفاق لذتی تکرارناپذیر برای او داشته است.
پوری با تاکید بر این‌که نویسنده برای مخاطب می‌نویسد، ادامه داد: نوشتن جدا کردن رویا از خود است. اگر کسی نمی‌خواهد دیگری را در رویایش شریک کند، چرا باید آن را از خود جدا کند و این چنین است که هر هنرمندی در هر رشته‌ای، از رسیدن اثر به مخاطبش لذت می‌برد. به همین قصد بود که جایزه «ارغوان» چنین کتابی را منتشر کرد. اگر این کار تداوم یابد، برای جوانانی که دست به قلم برده‌اند، سکوی بسیار مناسبی خواهد بود.

نوشته‌هایی که داستان نیستند
سپس فرهاد توحیدی، عضو هیات انتخاب جایزه، توضیحاتی درباره چگونگی انتخاب آثار این دوره ارائه کرد و گفت: کیفیت داستان‌های برگزیده امسال از دوره‌های گذشته بالاتر بود اما تعداد داستان‌های باکیفیت نسبت به سال‌های گذشته افت کرده بود. 
این فیلمنامه‌نویس با تشریح چند نکته یادآوری کرد: نمی‌توان به بسیاری از نوشته‌ها عنوان داستان را داد. شاید دل‌نوشته یا قطعه ادبی نام مناسب‌تری برای آن‌ها باشد و لازم است نویسندگان جوان، با خواندن آثار موفق ایران و جهان، خود را آموزش بدهند وتفاوت متون گوناگون را دریابند.
توحیدی تاکید کرد که برای نوشتن هر متنی در حوزه ادبیات، انتخاب اولین ایده نادرست‌ترین کار است چون معمولا به ذهن همه می‌رسد؛ بنابراین بهتر است از ایده‌های بعدی شروع به کار کرد. 
او توضیح داد: پایان یک قرن، فرصت مناسبی برای تعمق در آن بود ولی در داستان‌های رسیده کمتر به این موضوع توجه شده بود. 
توحیدی به نویسندگان جوان توصیه کرد از تجربه زیستی خود استفاده کنند چراکه تجربه زندگی هر کس، یگانه است ولی ابراز تاسف کرد که در میان آثار رسیده، کمتر داستانی می‌توان یافت که بر این موضوع تمرکز کرده باشد. 
در ادامه با پخش ویدیویی از رسول صدرعاملی، یاد و خاطره اصغر عبدالهی و کامبوزیا پرتوی، دو نویسنده‌ای که سال گذشته از دنیا رفتند، گرامی داشته شد. 

اصغر عبدالهی به دنبال حاشیه و دیده‌ شدن نبود
صدرعاملی از عبداللهی به عنوان یکی از معدود کسانی یاد کرد که همه زندگی‌اش با نوشتن گذشت و از این راه اترزاق می‌کرد و این‌گونه بود که همواره با همسرش، اختر اعتمادی که مترجم چیره‌دستی است، در خانه‌ای کوچک می‌زیست.  
 این سینماگر توضیح داد: خاستگاه عبداللهی، قصه و ادبیات بود و در زمینه قصه‌نویسی هیچ اعتنایی به ممیزی نداشت و هرگز دنبال حاشیه و دیده شدن نبود. به همین دلیل برای دریافت مجوز آثارش دنبال تقابل نبود تا جایی که هم‌اکنون هم چند کتاب او در ارشاد در انتظار مجوز است.
او از فعالیت عبداللهی در تمام ژانرهای نوشتاری اعم از داستان کوتاه، رمان، قصه‌هایی برای نوجوانان، ناداستان و ... سخن گفت و یادآوری کرد: این نویسنده دوستدار ارتباط با نوجوانان و جوانان بود و شاگردان زیادی در میان این گروه‌های سنی داشته که بعدا چهره‌های موفقی شدند.
صدرعاملی از دوستان نزدیک عبداللهی همچون اکبر رادی، شمیم بهار، نجف دریابندری، صفدر تقی‌زاده، رضا قاسمی، قاسم هاشمی‌نژاد و هوشنگ گلشیری  هم یاد کرد و از شوق این نویسنده به زندگی صحبت و تاکید کرد که عبداللهی راه رستگاری یک جامعه نه چندان پیشرفته را در ادبیات و در هنری که ریشه در ادبیات داشته باشد، می‌دانست. 

کامبوزیا پرتوی بهترین فیلمنامه‌نویس سینمای ایران بود
این فیلمساز در ادامه از کامبوزیا پرتوی به عنوان بهترین فیلنامه‌نویس سینمای ایران نام برد که ضمن همکاری با کارگردانان سرشناسی همچون جعفر پناهی، مجید مجیدی، عباس کیارستمی و ... با بسیاری از جوانان همکاری کرد و با صبوری برای جوانانی که اندک استعدادی در آنان می‌دید، وقت می‌گذاشت به طوری که خانه او پاتوق هنرجویانی بود که از دیگر شهرها برای آموزش سینما به تهران آمده بودند.
صدرعاملی پرتوی را شخصتی بی‌نیاز خواند که با حداقل‌ها زندگی می‌کرد ولی سرشار از طنازی و طراوت و حرف‌های نگفته بود و علاقه جدی او به ذات سینما بود و هرگز به دنبال اسم و رسم آن نبود. 
او از پرتوی به عنوان بهترین دیالوگ‌نویس یاد کرد که حتی ساده‌ترین دیالوگ‌هایش عمق داشت.  
صدرعاملی افزود: فیلمنامه‌نویسان خوب کم نداریم ولی اغلب برای خودشان می‌نویسند اما بخش اعظم فیلمنامه‌های کامبیز برای دیگران بود آن هم نه برای دستمزد چراکه بی‌نیاز بود و سرِ سوزنی حسرتِ نداشتن در او نبود. غرق در قصه و کلمه بود و در جهان رویایی خود زندگی می‌کرد. هیچ فیلمنامه متوسط یا شکست‌خورده‌ای نداشت.
این سینماگر ابراز امیدواری کرد در نسل جدید افرادی مانند عبداللهی و پرتوی تکرار شوند.
سپس لیلی گلستان، عضو هیات داوران این جایزه درباره تفاوت این دوره با دوره‌های گذشته نکاتی را بیان کرد.
این مترجم ابراز خوشنودی کرد که زبان فارسی بسیاری از داستان‌ها در قیاس با گذشته شسته رفته‌تر بوده و تخیل موجود در دو سه قصه موجب زیبایی آن‌ها شده بود.
گلستان توضیح داد: نویسندگان جوان فضاهایی واقع‌گرا و ملموس ساخته بودند که شبیه زندگی خودمان بود.
 او با بیان این‌که انتخاب سه برگزیده اول سخت بوده است، به نویسندگان جوان توصیه کرد با خواندن داستان‌های کوتاه، آثار کلاسیک و رمان‌های مهم ایرانی و خارجی و متون قدیمی فارسی، به تقویت تخیل و انسجام قصه‌های خود بپردازند.