بیشتر از دو سال است که بهرام بیضایی ایران را ترک کرده است؛ آن هم نه به دلخواه خود که به واسطه شرایطی که در ماه های آخر حضورش در ایران ایجاد شده بود. او نه توانسته بود نمایشنامه ای را روی صحنه ببرد و نه هیچ کدام از دو پروژه «مقصد» و «اشغال» را که به ظاهر به لحاظ ممیزی مشکلی نداشتند جلوی دوربین ببرد. 
به گزارش پایگاه خبری فریادگر، بیضایی حالا در دانشگاه استنفورد در حال تدریس است و اخیرا یک نمایشنامه در مایه های سایه بازی با عنوان «جانا و بلادور» را نیز در همین دانشگاه روی صحنه برده است. بهرام بیضایی درباره آن چه در این دولت بر نمایشش در ایران گذشت با نشریه معتبر آرت دیلی گفت و گو کرده است.
این نمایشنامه نویس ، کارگردان و پژوهشگر نامدار تئاتر و سینما در گفت وگو با آرت دیلی گفت: من نسخه ای از «سهراب کُشی» دارم که برای اجرا، بیش از سه چهارمِ آن را خطّ زده اند! طبیعی است که خشمگین باشم؛ نه بر خطّ خُورده، بر آنها که خطّ می زنند!
وی افزود: به دنبالِ آن، عمیقا رنجیدم از این که بنابَر مصالحِ خودشان یکهو اجرای «سهراب کُشی» را بی هیچ توافقی از دو طرف اعلام کردند که می دانستند نمی خواهند اجرا شود. 
بیضایی تصریح کرد: شگردِ متاسفانه معمول و بسیار زشتی که تکذیبش از خودَش بدتر است و بارها سرم آمده؛ در خبر سفرهایی که قرار نبوده بروم، فیلمهایی که قرار نبوده بسازم، آموزشگاههایی که قرار نبوده درس بدهم و غیره؛ و متقابلا سکوت بر آنچه واقعا رخ داده! یادآوری رفتاری که با «سهراب کُشی» شد حالِ مَرا بد می کند. 
این استاد برجسته ادامه داد: اگر بیزاری ام از چنان برخوردی بدین معنی که شما می گویید گرفته شده، از تَهِ دل از «سهراب کُشی» پوزش می طلبم که اجرای آن یکی از آرزوهای من است. بیضایی تاکید کرد: ما اهل حرفه، وقتي كارد به استخوان برسد همين‌طور حرف مي‌زنيم و كارد مدت‌هاست تا ته در استخوان است!