گمرگ جمهوری اسلامی در بخشنامه ای جدید، علاوه بر تعیین حقوق و عوارض جدید، تلویحا واردات کلیه کالاها با ارز آزاد را ممنوع و غیر ممکن دانسه است .

مصطفی میرکاظمی: گمرک جمهوری اسلامی ایران و بانک مرکزی بخشنامه های جداگانه ای درخصوص مسایل ارزی درسال تولید ملی صادر کرده اند که باید گفت متاسفانه زیان ناشی از آن فقط متوجه تولید کنندگان خواهد بود.
همچنین بانک مرکز جمهوری اسلامی از ارائه مشوق هایی به صادکنندگان برای عرضه ارز حاصل از صادرات در مرکز مبادلات ارزی خبر داده است .
البته به ظاهر، هدف مسئولان ذی ربط از صدور این دو بخشنامه، تک نرخی کردن ارز است اما نباید برای تک نرخی شدن ارز عجله کرد زیرا بدون درنظر گرفتن الزمات آن ممکن است بخش های تولید متحمل خسارات جبران نا پذیری شوند .
سیاست های یک بام و دو هوای ارزی در این آشفتگی اقتصادی و مالی کشور بیش از هر چیز اثار زیان بار خود را بر صنعت و تولید برجای گذاشته است؛ سیاست هایی که در مورد ارز مورد نیاز صنعت اتخاذ شده، بیش از هر زمان دیگری کلاف سر در گمی شده که صنعت را گرفتار کرده است.
این سناریوهای ییچیده و فاقد مبنای علمی و کاربردی مانند تارهای عنکبوت، سست و بی بنیان هستند و هیچ معلوم نیست فردا چه بخشنامه های جدید دیگری گریبان صنعت را بگیرد!
این در شرایطی است که تولید کنندگان، ضرورتا نیازمند برخورداری از ثبات قوانین و تصمیمات هستند. عدم ثبات مقرارت، به طور مسلم درد بی درمانی است که هر روز سایه شوم خود را بر واحدهای تولید، بیشتر و بیشتر می گسترد.
انگار کسی نیست به داد این صنعت در حال احتضار برسد. در وانفسای تصمیمات ارزی متعدد و غیر عالمانه، کسی برای نجات این محتضر، تدبیری درست و اصولی و پایدار نمی اندیشد.
بی علت نیست که شمار زیادی از دست اندر کاران تولید، بارها زبان به انتقاد گشوده و فریاد کرده اند که زیان ها و خطرات این سیاست های بی پایه و اساس ارزی، بیش ار تحریم های بانکی و تجاری دشمن بوده و خواهد بود.
همه کسانی که دستی در تولید دارند از این وضع مبهم، بی ثبات و ناشایست ريا، بسیار نگران اند زیرا با کمال تاسف می بینند که در سال حمایت از تولید ملی هر روز تصمیمی نسنجیده در مورد تامین ارز مورد نیاز واحدهای تولیدی گرفته می شود و پس از اندک مدتی، تصمیم گیرندگان پی به اشتباهشان می برند و و دوباره آن را لغو می کنند! هر سازمانی هم ساز خودش را می زند، از گمرک تا بانک مرکزی و.....!
دلسردی و تعطیلی فزاینده واحدهای تولیدی، یکی از نتایج واقعی این تصمیمات نسنجیده است. حال این سئوال مطرح است که با وجود این همه سازمان های عریض و طویل چرا این چنین با سرنوشت تولید آ ن هم در حساس ترین شرایط، بازی می شود؟!
آیا عجیبب نیست که در جایی واردات کالا را با ارز آزاد ممنوع و درجایی دیگر صادرکنندگان را ملزم به دادن ارز حاصل از صادرات به مرکز مبادله ای ارز کنند؟ آیا این امر به معنای ناتوانی اتاق مبادلات ارزی برای تامین ارز مورد نیاز تولید کنندگان و صنتعگران نیست؟
آیا آنهایی که این تصمیمات را می گیرند، خود می دانند مبنای علمی رفتارشان پیست؟
مشکل اینجاست که همه مسوولان اقتصادی کشور دم از حمایت از تولید می زنند اما انگار نه انگار که می دانند آن دسته از واحدهای تولیدی که هنوز تعطیل نشده اند، با ۳۰ درصد ظرفیت کار می کنند و یکی از علل پیدایش این وضع، همین سیاست های نادرست و متناوب ارزی است که دارد تیشه به ریشه ی تولید و تولیدکنندگان می زند!
بی تردید کشور ما بیش از هر زمان دیگری به ثبات در تصمیم گیری های عالمانه و واقع بینانه نیازمند است . در این میان تولید و اشتغال، به عنوان دو مقوله راهبردی اقتصادی و امنیتی، باید تحت حمایت های اصولی بتواند با مشکلات و نارسایی های موجود به گونه ای مواجه شود که صیانت و بقا و ارتقای آن ممکن باشد.