اصولگرایان شرایط شان با سال گذشته هیچ تفاوتی نکرده است و در حالی به استقبال انتخابات ریاست جمهوری می‌روند که دقیقاً همانند روزهایی که برای مجلس انتخاب شدن برای حضور در مجلس نهم آماده می‌شدند، چند پاره هستند.

با این حال چهره‌هایی از اصولگرایان سعی دارند چنین ذهنیتی را برداشت اشتباهی از شرایط جبهه اصولگرایی عنوان کنند. حسین ابراهیمی ، عضو جامعه روحانیت مبارز تهران که از تشکل های اصلی جریان اصولگرایی است در این باره می‌گوید: «فضای خوبی بین اصولگرایان مشاهده می‌شود. مردم در انتخابات گذشته روی خوشی به ما نشان دادند و به همین دلیل بر ما هم واجب است که با متحد شدن پاسخی مناسب به توجه آن‌ها بدهیم.» این نماینده سابق مجلس شورای اسلامی همچنین با تاکید بر اینکه «اگر واقعا لازم باشد که متحد شویم، ریش سفیدان و بزرگانی هستند که پا درمیانی و ریش سفیدیشان کاری کنند.» به سؤالات «عصر ایران» پاسخ می دهد.

شرایط جریان‌های سیاسی در سال منتهی به انتخابات اهمیت فوق العاده‌ای پیدا می‌کند. جبهه اصولگرایی امید دارد که با کنار گذاشتن اختلافات بتواند بالاخره اتحاد انتخاباتی را تجربه کند؟

تاکید شما بر «اختلافات» به گونه‌ای است که باعث تعجب من شد. چرا اصرار دارید که فضای اصولگرایی را فضایی مملو از اختلاف و چالش معرفی کنید؟

خب! مشاهدات این چند وقت اخیر همه را به این نتیجه رسانده است که اصولگرایان با هم اختلاف و حتی چالش را تجربه می‌کنند.

مثلا؟

مثلا شرایطی که اصوگرایان در انتخابات مجلس نهم داشتند.

با وجود تاکید و اصرار شما، باید بگویم که در اصول باهم نزاعی نداریم و فضای خوبی بین اصولگرایان مشاهده می‌شود و به همین دلیل تاکید من این است که جبهه اصولگرایی در شرایطی به استقبال انتخابات می‌رود که وضعیت خوبی دارد.
مردم در انتخابات گذشته روی خوشی به ما نشان دادند و به همین دلیل بر ما هم واجب است که با متحد شدن پاسخی مناسب به توجه آن‌ها بدهیم.

متحد شدنی که دور از دسترس و حتی بعید به نظر می‌رسد.

هیچ چیز بعید نیست. اصولگرایان اگر بخواهند به راحتی می‌توانند با کنار گذاشتن اختلافات همنشینی مسالمت آمیزی با هم داشته باشند.

اما این مهم در انتخابات مجلس به آرزوی محال اصولگرایی تبدیل شد.

پاسخ من به شما این است که اگر واقعا لازم باشد که متحد شویم، ریش سفیدان و بزرگانی هستند که با پا درمیانی و ریش سفیدی شان کاری کنند تا همه گروه‌ها و چهره‌های اصولگرایی در کنار هم به فکر اجرایی کردن برنامه‌های اصولگرایی باشند.

اما ریش سفیدان در بحث انتخابات موفق نشدند، حتی قسم دادنشان هم کارساز نشد.

خب! شما نمی‌توانید انتخابات ریاست جمهوری را با انتخابات مجلس قیاس کنید. اصولگرایان با وجود اختلافات زیاد، می‌دانستند که مجلس نهم هم به مانند مجالس هفتم و هشتم مجلسی اصولگرا خواهد بود.
اما بحث ریاست جمهوری فرق می‌کند و ما برای اینکه یک دولت اصولگرای دیگر را جایگزین دولت احمدی‌نژاد کنیم، باید یکی شویم و اختلاف‌ها را فراموش کنیم.

در مورد قسم دادن هم آیت الله کنی تاکید به اتحاد دارند و حتی ما معتقدیم که اصلاح طلب های معتقد به مبانی نظام هم می‌توانند با چهره‌های اصولگرا در راستای اهداف ملی تلاش کنند.
به هر حال نباید از کنار این مساله به سادگی گذشت که کشور برای اینکه به توسعه و تعالی برسد، احتیاجی مبرمی به وحدت و یکپارچگی دارد.

با این حال نمی‌توان از چند دستگی اصولگرایان بی‌تفاوت گذشت؟

منظورتان از چند دستگی چیست؟

به عنوان در مباحث انتخاباتی اصولگرایان سنتی از اعضای پایداری و همچنین نزدیکان دولت جدا هستند، شما به این نمی‌گویید چند دستگی؟

اصلا اصولگرای سنتی یا غیر سنتی و یا غیره نداریم. اصولگرا کسی است که معتقد به اسلام ناب محمدی باشد و ۴ اصلی که مقام معظم رهبری تاکید دارند که پذیرش اسلام راستین، نظام مداری و همچنین پیرو امام و رهبری مهم تر هستند.
هر کس این شاخصه‌ها را داشته باشد، اصواگراست و هر کس از این موهبت‌ها محروم باشد، بدون تردید اصولگرا نیست.

منظور من از «اصولگرا» بودن وجهه سیاسی و وابستگی به یک جریان مشخص سیاسی است.

اگر عده‌ای یا گروه‌هایی در این ۴ بحث مهم اشتراک داشته باشند، باید گفت که آن‌ها در یک مسیر قدم بر می‌دارند و اگر اختلافی هم باشد، باید گفت که اختلافشان فقط اختلاف سلیقه است و نمی‌تواند نگران آفرین باشد.

جبهه اصولگرایی به اصلاحات نگاه رقابتی دارد یا خیر؟

نه، اصلا. تا این لحظه هیچ احساس رقابتی در ما به وجود نیامده است و آن‌ها هیچ تحرکی از خود نشان نداده‌اند.
از طرفی پرونده آن‌ها به قدری مخدوش است که نیاز به بازسازی کامل دارند تا بلکه بتوانند نظر مثبت جامعه را به خود جلب کنند.

پس می‌توانیم به راحتی به این نتیجه برسیم که آن‌ها برخلاف اصولگرایان انتخابات خوبی را پیش روی خود نمی‌بینند.

البته اصولگرایان هم با چاشنی چالش به استقبال انتخابات می‌روند.

چالشی وجود ندارد و برخلاف اصرار شما، اختلاف نظرات فعلی را طبیعی می‌دانم و این مساله به قدری مهم نیست که نتوانیم جمعش کنیم و هر وقت لازم باشد بزرگان قوم با نصایح و توصیه‌های خود به این حرف و حدیث‌ها پایان می‌بخشند.

اما اختلافات حتی بعد از انتخابات هم تمام نشد و به بحث انتخاب رییس مجلس کشید.

این کار‌ها مانعی ندارد و با گذر زمان برطرف می‌شود. اصلا، هیچ جای نگرانی وجود ندارد.

بسیار خب! خیلی‌ها اعتقاد دارند که دولت آتی به دلیل عملکرد زیر سؤال دولت فعلی کار دشواری برای مدیریت کشور خواهد داشت.

این هم یکی از سیاه نمایی‌هایی است که مطرح می‌شود. دولت با وجود نواقصی که دارد، پیشرفت‌های زیادی را موجب شده است و به همین دلیل نباید دوران رییس جمهوری بعدی را بحرانی بدانیم. یعنی سفرهای استانی و تلاش‌های هسته‌ای بد است و بحران زا؟

منظور تورم فعلی است و البته محدودیت‌های معیشتی جامعه که روز به روز بیشتر و البته نگران کننده‌تر می‌شود.

من هم قبول دارم که مردم ایران مشکلاتی را در حال تجربه کردن هستند و به گرفتاری‌ها زیاد شده است. اما باید ببینیم آیا دولت مسبب چنین شرایطی است یا شرایط دیگر.

منظور از شرایط دیگر چه شرایطی است؟

ببینید! دنیا با ما جنگ دارد و تحریم‌هایی هم به ما تحمیل کرده است. به همین دلیل نمی‌توان دولت را عامل گرانی و مشکلات مردم دانست. ما در فعالیتهای هسته‌ای به دستاوردهای زیادی رسیده‌ایم و یازده هزار سانتریفیوژ داریم در حالیکه در دولت اصلاحات ، غرب با سه سانتریفیوژ هم مخالفت می‌کرد. خب! مردم باید بدانند که پیشرفت بدون هزینه غیرممکن است.

اما با وجود چند برابر شدن درآمدهای نفتی مشکلات هم چند برابر شده است.

مهم این است که ما در ردیف کشورهایی هستیم که به طور جد فعالیت هسته‌ای دارند و همچنین این توانایی را به دست آورده‌ایم که موشک به آسمان می‌فرستیم. این‌ها ارزش‌هایی است که محقق شدنشان نیاز به هزینه داشت. مگر می‌شود بدون فشار و رنج پیشرفت کنیم.