صادق الحسینی در گفت‌وگو با ایسنا، درباره سند همکاری ۲۵ ساله ایران و چین اظهار کرد: تفاهم نامه ایران و چین باید زودتر از این امضا می‌شد، زیرا از آنجا که هیچ وقت ایران به طور مستقیم مستعمره هیچ کشوری نبوده، باید بتواند در دنیایی که در حال حرکت به سمت دو قطبی شدن است، برای ارتباط مستقل با ابر قدرت دنیا با کشورهای دیگر به خصوص بلوک شرق از این قبیل تفاهم نامه‌ها امضا کند.
وی افزود: این تفاهم نامه‌ها به ایران کمک می‌کند تا فرصت‌های بیشتری برای مذاکره با آمریکا داشته باشد. تفاهم نامه با چین فارغ از اینکه ابعاد سیاسی گسترده‌ای در زمینه ارتباط با جهان دارد، می‌تواند به کاهش تحریم پذیری ایران، افزایش سرمایه گذاری به ویژه در صنایع زیربنایی، جاده، ریل و بنادر، فولاد و انتقال تکنولوژی کمک کند.
این تحلیلگر اقتصادی ادامه داد: سیاستگذار کشور باید پیش از نهایی شدن بندهای قرارداد، تعیین کند که چینی‌ها در کدام قسمت و به چه صورت از بنادر، جاده‌ها و ریل‌ها ایران اجازه حضور داشته باشند و چه خطوط قرمزی را نیز باید رعایت کنند. چین می‌تواند با سرمایه گذاری در صنعت خودرو و فولاد ایران، تحولی در این زمینه ایجاد کند.
الحسینی با بیان اینکه در این تفاهم نامه باید سعی شود تا بیشترین امتیاز نصیب کشور شود، گفت: در حوزه بندری باید با سرمایه گذاری‌ها بندر جاسک مثل بندر جبل‌علی امارات با همان حجم عملیاتی شود. در راستای شراکت شرکت‌های ایرانی و چینی باید به جاده ابریشم توجه ویژه شود و  ایران باید در زمینه ورود کارگران چینی مراقب باشد و بیشترین سختگیری و خط قرمز را بگذارد؛ به گونه‌ای که نباید همه کارگران چینی باشند بلکه باید ۱۰تا ۲۰ درصد آنها ایرانی باشند.
وی در پایان با تاکید براینکه ایران در این تفاهم نامه باید به اشتغال توجه ویژه کند، افزود: در کل این تفاهم نامه اثرات سیاسی قوی خواهد داشت و اثرات اقتصادی آن بستگی به این دارد که سیاستگذار ایرانی چه قدر با هوش عمل کند. همچنین، این تفاهم نامه در بازگشت آمریکا به تعهدات خود نیز بسیار موثر است.