هفته‌های قبل از تشکیل مجلس یازدهم که از سوی منتقدان به «مجلس حداقلی» مشهور است، پر بود از شعارهای زیبا و جذابی که درباره این مجلس سر داده مي‌شد تا ضعف ناشی از مشارکت بسیار پایین مردم به خصوص در دور دوم انتخابات پوشانده شود.اصولگرایان این مجلس را «مجلس انقلابی» نام‌گذاری کرده بودند؛ اما حالا پس از ۲۵۰ روز که از عمر این مجلس گذشته است، کارنامه این مجلس چنان است که هیچکس جرات دفاع از آن را ندارد!

گروه سیاسی – محمدحسین یزدی: هفته‌های قبل از تشکیل مجلس یازدهم که از سوی منتقدان به «مجلس حداقلی» مشهور است، پر بود از شعارهای زیبا و جذابی که درباره این مجلس سر داده مي‌شد تا ضعف ناشی از مشارکت بسیار پایین مردم به خصوص در دور دوم انتخابات پوشانده شود. اصولگرایان این مجلس را «مجلس انقلابی» نام‌گذاری کرده بودند و بعضی از هوادارانشان انتظار داشتند که بلافاصله بعد از تشکیل این مجلس، قانون گذاری‌های ضربتی و تصمیم گیری‌های بزرگ، تاثیری آنچنانی بر اوضاع و احوال کشور داشته باشد؛ اما حالا پس از ۲۵۰ روز که از عمر این مجلس گذشته است، کارنامه این مجلس چنان است که هیچکس جرات دفاع از آن را ندارد!
پس از این مدت شاید زمان این فرا رسیده که مجلسی با این همه ادعا، واقعا چه بروندادی داشته است؟ رئیس مجلس که دائما سفرهای استانی تبلیغاتی دارد و به مردم وعده‌های رنگارنگ مي‌دهد در طول این مدت در مجلس چه قانونی را به تصویب رسانده یا چه اقدام نظارتی را توانسته به ثمر برساند که باعث شد کمی از کشلات معیشتی مردم کم شود؟ چقدر توانسته زمینه اشتغال را فراهم کند؟ چقدر توانسته قوانینی وضع کند که از کاهش ارزش پول ملی جلوگیری کند؟ چند قدم برای کاهش تورم، توانمند سازی جامعه و رفع مشکلات برداشته است؟! 
متاسفانه باید گفت هیچ! و به این ترتیب باید گفت که این مجلس توانسته به رکورد جدیدی در فاصله میان شعار و عملکرد دست پیدا کند. ضمن اینکه این مجلس نه تنها اقدام درخور بیانی نداشته، بلکه در حالی که هر دقیقه از آن چند ده میلیون تومان هزینه دارد، در حیف و میل وقت خود دست و دلباز است و اصلا به این توجه نمي‌کند که چقدر هزینه روی دست بیت‌المال مي‌گذارد. اصرار بر تصویب قانونی به عنوان «اصلاح موادی از انتخابات ریاست جمهوری» آن هم در شرایطی که عموم حقوقدانها و نمایندگان سابق مجلس تذکر مي‌دادند که تصویب این موارد مسلما با مخالفت شورای نگهبان روبرو خواهد شد، نمونه ای از این هزینه‌هایی است که مجلس بر مردم تحمیل مي‌کند. روزهای بسیار وقت و انرژی نمیاندگان صرف چیزی شد که از اول، نتیجه‌اش معلوم بود و نهایتا هم آنچه مجلس تصویب کرد از طرف شورای نگهبان برگشت خورد. 
داستان بودجه۱۴۰۰ نمونه دیگری از این رفتار عجیب مجلس بود. کلیات این بودجه پس از ارسال از طرف دولت در کمیسیون تلفیق رای آورد و این کمیسیون در مدت یک ماه هر تغییری که مي‌خواست در این بودجه داد تا چیزی شود که دولت نمي‌خواهد و مجلس مي‌خواهد. در نهایتا اما نمایندگان به کلیات بودجه رای منفی دادند تا همه آنچه کمیسیون تلفیق مجلس بافته بود، پنبه شود! 
این موضوعی است که در روزهای اخیر مورد توجه فعالان رسانه ای و سیاسی قرار گرفت و درباره آن تذکر دادند. مصطفی کواکبیان نماینده سابق مجلس در توئیتی نوشت: «از جناب قالیباف پس از گذشت ۲۵۰ روز از عمر مجلس باید پرسید چه گام مثبتی برای مهار کرونا، کاهش تورم، افزایش ارزش پول ملی و... برداشته‌اید!؟ البته با رد کلیات بودجه ۱۴۰۰ و کلیات طرح شفافیت آرا و تصویب طرح مغایر قانون  اساسی (انتخابات ریاست جمهوری) صفت «مجلس عجیب » را هم به ویژگی «حداقلی» اضافه نمودید.»
محمد مهاجری فعال رسانه‌ای اصولگرا هم چندی پیش از سیسات زدگی بعضی نمیاندگان خبر داده بود و در توئتی نوشته بود: «محمد مهاجری در صفحه توئیتر خود نوشت: کارشناسان در جلسات بودجه به نمایندگان مجلس گفته‌اند ناشیگری و سیاست بازی آنها به زودی قیمت ارزاق عمومی از جمله نان و مرغ و روغن و... را تا سه برابر افزایش می‌دهد. جوابی که شنیده‌اند این بوده: این موضوع در ماههای آخر دولت فعلی اتفاق می‌افتد و خیلی هم خوب است!»
عباس عبدی نیز چندی پیش در توئیتی به این رفتار مجلس کنایه زده و نوشت: «امیدواریم زودتر این شش ماه باقیمانده به پایان برسد، و الا معلوم نیست دیگر چه طرح‌هایی در این مجلس انقلابی ارایه و تصویب می‌شود.»