پژوهشگران سوئدی در بررسی جدیدی، تاثیر ژنتیک را در پارگی رباط صلیبی قدامی مورد بررسی قرار دادند.
به گزارش ایسنا و به نقل از ساینسدیلی، مدتهاست که مشخص شده است که انتخاب نوع کفش و ورزش، عواملی هستند که میتوانند در پارگی رباط صلیبی قدامی نقش داشته باشند.
پژوهشگران "دانشگاه لوند"(Lund University) سوئد در بررسی جدیدی دریافتهاند که ژنها نیز در این میان، نقشی تعیینکننده دارند.
پژوهشگران با تجزیه و تحلیل دادههای ثبت شده در مورد دوقلوها دریافتند که چه تعداد دوقلوی همسان و غیرهمسان، به پارگی رباط صلیبی قدامی دچار شدهاند. آنها در مجموع، ۸۸ هزار و ۴۱۴ دوقلوی ۱۷ سال به بالا را مورد بررسی قرار دادند.
"کارین مگنوسان"(Karin Magnusson)، از پژوهشگران این پروژه گفت: فرصت مشاهده آسیب در میان دوقلوهای همسان و غیرهمسان، میتواند به نتیجهگیری در مورد موضوع وراثت کمک کند.
وی افزود: دوقلوهای همسان، ژنهای کاملا یکسانی دارند. در حالی که دوقلوهای غیرهمسان مانند بقیه خواهرها و برادرها، نیمی از ژنهای خود را با یکدیگر تقسیم میکنند. ما میتوانیم با بررسی آسیب رباط صلیبی قدامی در هر دو قل یک مجموعه، میزان تاثیر وراثت را تخمین بزنیم و شیوع دو برابر آن را در دوقلوهای همسان و غیرهمسان مقایسه کنیم. با این روش میتوانیم به نتیجهگیری در مورد اهمیت وراثت و محیط بپردازیم.
مگنوسان ادامه داد: نتایج این پژوهش نشان میدهد که نقش ژنها بیش از آن چیزی است که پیشتر تصور میکردیم. میتوان گفت که از میان همه موارد پارگی رباط صلیبی قدامی، ۶۹ درصد با ژنتیک در ارتباط هستند. منظور این جمله نباید این طور برداشت شود که خطر آسیب در یک نفر، ۶۹ درصد است؛ بلکه منظور از آن، وقوع آسیب در جمعیت بیشتر است. درک موضوع وراثت، به واسطه مقایسه آن با بیماریهای دیگر، سادهتر میشود. برای مثال، خطر ژنتیکی ابتلا به سرطان، ۳۳ درصد است؛ به این معنا که ۳۳ درصد تغییرات جمعیت در اثر سرطان میتواند ناشی از ژنتیک باشد. بقیه دلایل نیز ناشی از عوامل دیگری مانند ژنتیک، محیط یا سبک زندگی هستند.
خطر ژنتیک، در مردان و زنان، یکسان است. نتایج این پژوهش میتوانند به پیشگیری موثرتر از این نوع آسیب کمک کنند.
"مارتین انگلوند"(Martin Englund)، از پژوهشگران این پروژه گفت: عوامل ژنتیکی در گذشته برای پیشگیری از پارگی رباط صلیبی قدامی در میان افرادی مانند ورزشکاران در نظر گرفته نشدهاند. این پژوهش، در مورد اینکه آیا وراثت، شرایط مربوط به آناتومی یا فیزیولوژیکی را که میتوانند در پارگی رباط صلیبی نقش داشته باشند، شامل میشود یا خیر، پاسخی ارائه نمیدهد. با وجود این، اگر بدانیم که موارد زیادی از این آسیب در یک خانواده وجود دارد، لازم است احتیاط و تمرینات پیشگیرانه بیشتری صورت بگیرد.
این پژوهش، در "British Journal of Sport Medicine" به چاپ رسید.