: با نزدیک شدن انتخابات اسرائیل، احتمال بسیاری وجود دارد که «اولمرت» و «لیونی» جزو نامزدهای احتمالی باشند که در صورت پیروزی «اولمرت»، مذاکره با فلسطین، بسیار محتمل خواهد بود.

به گزارس فارس، به نقل از پایگاه خبری «تک استارت»،‌ طبق یک نظرسنجی که ۱۰ هفته پیش در اسرائیل انجام شد، حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو، نگران تاثیر بازگشت باراک اوباما به کاخ سفید، بر رای مردم اسرائیل است. یکی از ناظران مجرب، متفکرانه گفت: «فرض کنید اوباما،‌ پیش از انتخابات اسرائیل، بیل کلینتون را به عنوان نماینده خود در امور صلح خاورمیانه منصوب کند.» درصورتیکه درماه ژانویه، نتانیاهو مجدا انتخاب شود، یک تلاش جدید از سوی اوباما برای احیای روند رو به نابودی صلح، می‌تواند حتی به رابطه بد میان واشنگتن و اورشلیم، روح تازه‌ای بدمد.
* پیروزی اوباما، زمان تصمیم‌گیری برای «اولمرت» و «لیونی»
اوباما و نتانیاهو در دوره نخست ریاست‌جمهوری خود، عملا با یکدیگر در تضاد بودند. روابط آنها اغلب ناخوشایند بود. نتانیاهو با صراحت اعلام کرد که امیدوار است تا دوست قدیمی‌اش میت رامنی در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا پیروز شود.
رامنی و نتانیاهو، هردو از سوی «شلدون آدلسون»، یک ثروتمند کازینودار یهودی-آمریکایی، حمایت می‌شوند. به علاوه، پیروزی اوباما، برای «ایهود اولمرت» و «تزیپی لیونی»، به ترتیب، نخست‌وزیر و وزیر امور خارجه دولت پیشین اسرائیل (۰۹-۲۰۰۶)، زمان تصمیم‌گیری به شمار می‌آید.
* «اولمرت» با اینکه تبرئه شده، اما درگیر یک پرونده جداگانه رشوه خواری است
آنها به طور جداگانه و باهم، به بررسی چگونگی مقابله با نتانیاهو در انتخابات آینده و یا شکست او پرداخته‌اند. با اینکه «اولمرت»، اخیرا از بسیاری از اتهاماتش در یک دادگاه فساد تبرئه شده است، اما هنوز هم با یک درخواست استیناف از سوی دادستان کشور مواجه است و به علاوه، درگیر یک پرونده جداگانه رشوه خواری است. خانم «لیونی» نیز اوایل امسال، در رقابت بر سر رهبری حزب کادیما شکست خورد؛‌ حزبی که در انتخابات گذشته پیروز شد اما در تشکیل یک ائتلاف حاکم، ناکام ماند.
* مبارزات انتخاباتی اسرائیل، بسیار بیش از حال حاضر، روی روند متوقف شده صلح، تمرکز خواهد کرد
اگر یک نفر یا هردوی آنها این کار مخاطره آمیز را آغاز کنند، مبارزات انتخاباتی، بسیار بیش از حال حاضر، روی روند متوقف شده صلح، تمرکز خواهد کرد. نتانیاهو، از این کار دوری می‌کند و ترجیح می‌دهد که وقت زیادی را برای تهدید هسته‌ای ایران و تصمیم وی مبنی بر خنثی ساختن آن که در صورت لزوم با روش‌های نظامی همراه خواهد بود، صرف کند.
در نظرسنجی انجام شده، حزب کارگر، که پس از حزب لیکود، در رتبه دوم قرار گرفته است، ترجیح داده تا مبارزات انتخاباتی‌اش به جای صلح با فلسطینی‌ها، برسر اقتصاد باشد.
* محمود عباس زندگی در فلسطین اشغالی را حق مسلم خود نمی داند
در اول ماه نوامبر ، حفره موجود در قلب سیاست اسرائیل، به شدت پررنگ شد؛ زمانی که محمود عباس، رئیس‌جمهور فلسطین، در تلویزیون اسرائیل گفت، او حق مسلم خود می‌داند که نه برای زندگی، بلکه برای دیدار از زادگاه خود یعنی «سافد»، در شمال اسرائیل به آنجا برود. او خیلی زود از سوی فلسطینی‌ها به نادیده انگاشتن حق مقدس آنها برای بازگشت –جهت زندگی در هر بخشی از کشور سابق فلسطین که اکنون اسرائیل نامیده می‌شود- متهم شد.
* مردم خشمگین تصویر محمود عباس را در خیابان‌ها به آتش کشیدند
در نواز غزه که توسط جنبش بنیادگرای حماس اداره می‌شود، مردم خشمگین در تظاهراتی، تصویر محمود عباس را در خیابان‌ها به آتش کشیدند. با این وجود، او بار دیگر اظهارات خود را در تلویزیون مصر تکرار کرد و گفت که یک فلسطین جدید، نه در داخل اسرائیل، که مرزهای آن به طور بین المللی پیش از جنگ ۱۹۶۷ مشخص شد، بلکه در کرانه غربی رود اردن و غزه، به وجود خواهد آمد.
* نتانیاهو اظهارات رهبر فلسطین را فریبکارانه دانست
نتانیاهو اظهارات رهبر فلسطین را فریبکارانه دانست و آنها را رد کرد. اما «اولمرت» و «لیونی»، و شیمون پرز، رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر سابق اسرائیل، با انتشار بیانیه‌هایی، وی را مورد تمجید قرار دادند. «لیونی» می‌گوید: «هرکس که علاقمند به حفظ یک دولت یهودی و دموکراتیک باشد، باید از این مصاحبه استقبال کند. اما صلح،‌ تبدیل به کلمه‌ای ننگین شده است ... ما باید دست به دست هم دهیم تا ناتنیاهو را از دور خارج کنیم.»
* «اولمرت» فقط به کمی زمان بیشتر نیاز داشت
«اولمرت»، نخست‌وزیر را متهم کرد که سعی دارد به مردم اسرائیل بقبولاند که هیچ شریکی از طرف فلسطین وجود ندارد. زیرا وی اظهارات محمود عباس را دروغی آشکار خوانده بود.
به گفته «اولمرت» و «عباس»،‌ اگر «اولمرت» می‌توانست ۲ یا ۳ ماه بیشتر در سمت خود باقی بماند، آنها می‌توانستند به یک توافقنامه جامع صلح دست پیدا کنند؛ او به خاطر اتهامات فساد، مجبور به کناره‌گیری شد.
مذاکرات آنها بر مبنای پذیرفتن مرزهای تعیین شده اسرائیل در سال ۱۹۶۷ به همراه برخی اصلاحات و معاوضه‌های جزئی زمین برای در اختیار قرار دادن بزرگترین شهرک‌های یهودی نشین در کرانه غربی رود اردن، استوار بود و قرار بود قلب باستانی بیت المقدس و مکان‌های مقدس آن، توسط حکومتی بین المللی اداره شود. نتانیاهو همواره از گشودن مذاکرات با محمود عباس بر چنین مبنایی، خودداری کرده است.
* مذاکره با فلسطین، در ازای فشار به ایران
اگر طبق بسیاری از پیش‌بینی‌ها، نتانیاهو مانند اوباما در این سمت باقی بماند، برخی پیش‌بینی می‌کنند که طرحی قدیمی، بار دیگر احیا شود که طبق آن، رسیدگی به اوضاع فلسطین، منوط به برخورد با ایران خواهد بود: آمریکا فشار خود را روی ایران افزایش می‌دهد تا در حالیکه برنامه اتمی آن را تحت کنترل درمی‌آورد، در عوض اسرائیل نیز دست از تاخیر در مذاکره با فلسطین برمی‌دارد. نتانیاهو شاید به این کار هم تمایلی نداشته باشد اما مجبور است که با آن موافقت کند.