به گزارش ایسنا، روزنامه اعتماد در ادامه نوشت: این رقابت‌ها در شهر مونته‌ویدئو پایتخت کشور اروگوئه - که آن زمان یکی از قطب‌های ورزش فوتبال بود - برگزار شد و فقط ۱۳ کشور در آن شرکت داشتند. تا پیش از آن، فوتبال هم یکی از رشته‌های المپیک محسوب می‌شد و از این‌ رو تصمیم‌گیران اصلی این ورزش ضرورتی برای برگزاری تورنمنت مجزا احساس نمی‌کردند اما پس از آن که این رشته ورزشی از جدول بازی‌های المپیک ۱۹۳۲ لس‌آنجلس حذف شد، ژول ریمه فرانسوی، رییس وقت فیفا فکر برپایی رقابتی جهانی، آن‌هم فقط مختص ورزش فوتبال را به اجرا گذاشت. البته این کار با توجه به امکانات اندک و محدودیت‌های فراوان آن زمان، کار بسیار دشواری بود.
نه کشورها علاقه و انگیزه چندانی برای حضور در این رقابت‌ها داشتند و نه فیفا – بر خلاف امروز - سازمان ثروتمندی بود که از پس هزینه‌های زیاد آن بربیاید. از آنجا که بحران اقتصادی اروپا را فراگرفته بود و دولت‌های این قاره با مسائل و بحران‌هایی مثل بیکاری و تورم و ورشکستگی کسب‌ و کارها مواجه بودند، بیشترشان پیشنهاد فیفا برای شرکت در بازی‌های فوتبال مونته‌ویدئو را رد کردند. فوتبال در آن روزگار به اندازه امروز پولساز نبود و اغلب فوتبالیست‌ها برای گذران زندگی شغل دیگری داشتند و تقریبا هیچ کدام‌شان از ورزش امرار معاش نمی‌کردند.
اکثرشان می‌ترسیدند با غیبت چند هفته‌ای برای سفر به اروگوئه، شغل خودشان را از دست بدهند و پس از آن هم ـ در آن اوضاع اسفبار اقتصادی ـ شغل دیگری برای سیر کردن شکم خود و خانواده‌شان پیدا نکنند. از این ‌رو نه انگلیس که برنده ۳ مدال طلای المپیک بود در این رقابت‌ها حضور پیدا کرد، نه غول‌های بعدی این ورزش مثل ایتالیا و آلمان و نه حتی اسپانیا و هلند. دولت اروگوئه به تقاضای ریمه هزینه سفر رفت و برگشت تیم‌ها را هم به عهده گرفت اما این پیشنهاد سخاوتمندانه هم برای ترغیب همه تیم‌ها کافی نبود و فقط تصمیم چند کشور مثل فرانسه و بلژیک و یوگسلاوی و رومانی را تغییر داد.
به هر حال، آن جام جهانی که با قهرمانی میزبان و نایب‌قهرمانی آرژانتین به پایان رسید، با همه نقایص و مشکلاتش به تجربه‌ای موفق در برگزاری تورنمنت ویژه ورزش فوتبال، آن‌هم در سطح جهانی و نیز به یکی از سنت‌های پرطرفدار عصر ما تبدیل شد. اما جام جهانی ۱۹۳۰ مونته‌ویدئو حواشی جالبی هم داشت. مثلا اعضای تیم رومانی را پادشاه این کشور، خودش شخصا انتخاب کرد و به آنان گفت اصلا نگران از دست دادن شغل‌شان نباشند و قول داد زمانی که از سفر برگردند حتما شغلی خواهند داشت. یا مثلا داور بازی فرانسه و آرژانتین، ۶دقیقه زودتر سوت پایان بازی را زد و بعد که متوجه اشتباه خود شد، دوباره بازیکنان هر دو تیم را به زمین برگرداند! آرژانتینی‌ها که با یک گل جلو بودند برای برگشت به زمین مقاومت می‌کردند. چند نفر از فوتبالیست‌های حاضر در آن تورنمنت هم عمری طولانی داشتند و بعدها در سنین پیری مهمان افتخاری دوره‌های بعدی جام جهانی شدند. آخرین‌شان فرانچسکو وارایو بازیکن خط حمله آرژانتین بود که ۱۰۰ سال زندگی، یا به عبارت دیگر ۸۰ سال بعد از آن فینال عمر کرد و نیمه‌های تابستان ۲۰۱۰ درگذشت. او زمان بازی در فینال مونته‌ویدئو ۲۰ ساله بود.