یک ستاره غول پیکر که در فاصله ۷۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد به طور مرموزی ناپدید شده است و ستاره شناسان حدس می‌زنند این ستاره احتمالا درون یک سیاه چاله فرو رفته است.

یک ستاره غول پیکر که در فاصله ۷۵ میلیون سال نوری از زمین قرار دارد به طور مرموزی ناپدید شده است و ستاره شناسان حدس می‌زنند این ستاره احتمالا درون یک سیاه چاله فرو رفته است.
به گزارش ایرنا به نقل از روزنامه دیلی میل، ستاره شناسان می گویند این اولین بار است که مشاهده می کنند یک ستاره بدون اینکه ابتدا به یک ابرنواختر تبدیل شود در یک سیاه چاله فرو رفته است. این ستاره بزرگ که ۲.۵ میلیون بار درخشان‌تر از خورشید است، در کهکشان کوتوله کینمن (Kinman Dwarf Galaxy) قرار داشت، اما اکنون دیگر قابل مشاهد نیست.
هنگامی که محققان سعی داشتند با رصد این ستاره درباره چگونگی مرگ ستاره های عظیم اطلاعاتی به دست آورند. دریافتند این ستاره ناپدید شده است . به گفته ستاره شناسان این ستاره در فاصله زمانی سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ میلادی ناپدید شده است. محققان هنوز علت ناپدید شدن این ستاره را نمی دانند.
یک تئوری این است که این ستاره دور دست توسط گرد و غبار محو شده باشد، اما تئوری دیگر نیز می تواند این باشد که این ستاره بدون اینکه به یک ابرنواختر تبدیل شده، در یک سیاه چاله فرو رفته است. 
«اندرو آلن» ستاره شناسی که ریاست این گروه تحقیقاتی را بر عهده دارد، گفت: اگر این تئوری درست باشد در آن صورت این اولین کشف مستقیمی خواهد بود که «چنین ستاره هیولایی، زندگی خود را به این شیوه به پایان می رساند.
کهکشان کوتوله کینمن در صورت فلکی «آکواریوس» قرار دارد. این صورت فلکی به اندازه ای از زمین دور است که ستاره شناسان نمی توانند ستارگان را به طور دقیق ببینند. در عوض آنها نشانه هایی خاص از هر ستاره را رصد می کنند. یکی از نشانه ها این بود که این ستاره  ۲.۵ میلیون بار درخشان تر از خورشید بود.
محققان «کالج ترینیتی دوبلین» گفتند برای درک آنچه اتفاق افتاده است به مطالعات بیشتری نیاز است، اما همچنین ممکن است نیاز باشد که منتظر بمانند تا تلسکوپ فوق العاده بزرگ رصدخانه جنوبی اروپا در سال ۲۰۲۵ فعالیت خود را آغاز کند. 
این تلسکوپ اروپایی، یک تلسکوپ بسیار بزرگ زمینی در محدوده نور مریی و فرو سرخ است که توسط رصدخانه جنوبی اروپا در بیابان «آتاکاما» در شمال شیلی در حال ساخت است. این تلسکوپ دارای آینه انعکاسی اصلی به قطر ۳۹٫۳ متر و آینه دوم به قطر ۴٬۲ متر است که توسط اپتیک سازگار و دیگر ابزارها پشتیبانی می‌ شود. انتظار می ‌رود این تلسکوپ بسیار بزرگ قادر به برآورد مراحل نخستین پیدایش سامانه ‌های سیاره‌ای و تشخیص آب و مولکول‌ های ارگانیک در قرص ‌های پیش سیاره‌ای پیرامون ستاره‌ ها باشد.