نماینده مردم تهران در مجلس در نامه ای به رئیس جمهور خواستار مشورت با متخصصان و کارشناسان رشته های مختلف درگیر با بحران، ارائه یک چارچوب مشخص از ارزیابی، پیش‌­بینی، و نحوه برخورد با بحران و بازسازی ستاد مدیریت بحران شد.

نماینده مردم تهران در مجلس در نامه ای به رئیس جمهور خواستار مشورت با متخصصان و کارشناسان رشته های مختلف درگیر با بحران، ارائه یک چارچوب مشخص از ارزیابی، پیش‌­بینی، و نحوه برخورد با بحران و بازسازی ستاد مدیریت بحران شد.
متن نامه محمدرضا نجفی عضو کمیسیون صنایع و معادن و نماینده مردم تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی طی نامه‌ای خطاب به رئیس جمهور به شرح زیر است:
جناب آقای دکتر روحانی
ریاست محترم جمهوری اسلامی ایران
با سلام
احتراما"، ظواهر امر حکایت از این دارد که برداشت و رویکرد شما در مدیریت بحران کنونی با بسیاری از کارشناسان و خبرگان دلسوز متفاوت است. به هر حال ارزیابی گروه­های مهمی با شما متفاوت است:
مدیران ارشد سازمان سلامت ایران( نامه 5 وزیر بهداشت)
کادر درمان  مستقیما درگیر در معرکه: پزشکان، پرستاران و پیراپزشکان( مستند به د­ه­ها متن و فیلمی که از این عزیزان در فضای مجازی منتشر شده)
متولیان صنفی درگیر با ماجرا، مانند سازمان نظام پزشکی ایران( نامه آقای دکتر ظفرقندی)
مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی( نامه گروه اپیدمیولوژی دانشگاه تهران)
روسای منطقه ای مدیریت بحران( مصاحبه­های مدیران محترم سلامت ایلام، یزد و ...)
مدیران تدارکات و پشنتیبانی درگیر در ماجرا( شهردار محترم بوشهر و ...)
حتی فرمانده مبارزه با بحران تهران(آقای دکتر زالی)
مدیران ارشد مشابه شما که در نقاط دیگر جهان حتی به میزان بسیار ملایمتری درگیر این بلای ناگهانی شدند:
الف- در چین برداشت رهبران کشور از این بلای ناگهانی، بزرگترین تهدید این کشور بود.
 در انگلستان که ظاهرا روایت غلط و مغشوشی از آنجا به اطلاع و پذیرش شما رسیده است، نخست­وزیر آن را بزرگترین بحران کشور خواند، با بمباران کشور در جنگ جهانی دوم مقایسه کرد و خواهان همان رویه برای مبارزه شد.
در آلمان، دیگر کشوری که آن را مثال زدید، صدراعظم بحران کرونا را بزرگترین چالش کشور پس از جنگ دوم جهانی خواند.
در اسپانیا، ایتالیا، استرالیا و .... برداشت همه رهبران، همه، مشابه سازی رویداد جاری با بزرگترین جنگ­ها و بحران­های کشورشان بوده است.
همچنین رویکرد و اقدامات جنابعالی ذیل چارچوب تعریف شده­ای نیست و با اقصی نقاط عالم تفاوت دارد:
چین از همان ابتدا قرنطینه حداکثری را به کار بست و با آمار ادعایی خودشان در کنترل بیماری موفق بوده اند.
هنگ کنگ از ابتدا بحران را پذیرفت، تعطیلی، منع قانونی تردد و بسته های حمایتی را در دستور کار قرار داد.
اروپا کمابیش پس از دوره ای عادی نمایی و غفلت همه به قرنطینه روی آورده اند و ... .
تقریبا کشوری نیست که با وضعیت آماری ما ( آماری که رسما اعلام می شود) در قبال این مساله چنین میزانی از ساده گیری و ساده انگاری را داشته باشد.
باید به استحضارتان برسانم که موج دوم گسترش و شیوع بیماری که به طور خود به خود در نیمه دوم فرودرین ما را به چالش می­کشید، چیزی شبیه وضعیتی که ایتالیا اکنون با آن دست به گریبان است، با 8 ملیون سفر نوروزی انجام شده شدیدتر، عمیق­تر و طولانی­تر از آنچه پیش بینی می­شد، گریبانگیر ما خواهد شد و نتیجه آن مسامحه را نه تنها در این موج، بلکه در ادامه ( امواج بعدی) نیز خواهیم دید. آنچه هم اکنون بیش از پیش نگران کننده است، شکنندگی سازمان سلامت در برابر این چالش، افزایش تلفات و عمق فاجعه است. اینکه چگونه ما ملت و دولتی بودیم که خود چنین خنجری به خویش زدیم، بماند برای بعد. واقع بینانه بگویم که حتی اگر امروز شما با منتقدانتان هم­فاز شوید، اقدام عملی آن چند روزی به طول خواهد انجامید و به بنده حق بدهید که با توجه به سابقه این چند هفته نگران این تاخیر فاز و عدم اقدام متناسب در زمان مقتضی باشم.
جناب آقای رییس جمهور
این موج، سیل مبتلایان را روانه سازمان سلامت می­کند و تفاوت آن تنها در بلندای موج نیست، بلکه پهنه آن نیز به سراسر کشور  تسری خواهد یافت، امروز، همین امروز باید کاری بکنید.
علی ای حال، به جهت خطیر بودن اوضاع( به زعم ما)، آنچه با نظر کارشناسان به آن رسیده ام را پیشنهاد می­کنم.
مشورت با متخصصان و کارشناسان رشته های مختلف درگیر در بحران، ارائه یک چارچوب مشخص از ارزیابی، پیش­بینی، و نحوه برخورد با بحران
بازسازی ستاد مدیریت بحران، تقسیم کار (کنترل، سلامت و حمایت)
بگذارید سازمان سلامت بر امر درمان و ستاد کل بر پیش­گیری و کنترل تمرکز کند. در اسرع وقت سازمانی داوطلبی برای حمایت از ناقلان، افراد پرخطر و بیماران قرنطینه در منزل تشکیل دهید. برای ایجاد این این سازمان مدیران و چهره­های محبوب را فرابخوانید و سازمان­های موجود( هلال احمر، بسیج، شورایاری­ها، بازنشستگان سلامت، رفاه، کمیته امداد و ....) را ذیل آن و حول ماموریت های مشخص بسیج کنید. و امکان جذب، آموزش  سریع و تجهیز داوطلبان را مهیا کنید.
تخت­های مراقبت ویژه در کشور محدود است، ما زمان کافی برای فراهم کردن کمبودها، دارو و تجهیزات، نداریم، آیا مکان­های در حال تجهیز، نیروهای انسانی خبره و تجهیزات لازم را دارند؟
اگر ارزیابی شما از بحرانی بودن اوضاع چون ما باشد باید بستر برخورد با بیماری را برای قرنطینه کامل کشور حداقل به مدت 4 هفته فراهم کنید.
در این زمان، بنابر تجربه کره جنوبی و تایوان، ما در اقصی نقاط کشور به 450 تا 500 هزار تست با طراحی صحیح احتیاج داریم، تا تصویری از مواضع بیماری به دست آید.
ساده ­سازی، عادی فهمی و عادی نمایی کنار گذاشته شود، آخر این چه درایتی است که از مردم می­خواهیم در خانه بمانند اما کارمندان را ولو به صورت شیفتی به کار فرامی­خوانیم، آیا ضربه ای که اقتصاد کشور از عدم حضور کارمندان در ادارات می بیند بیشتر و مهلک تر از شیوع متوالی بیماری است؟ این سهل­گیری ها به ابتلای بیشتر و مراجعه بیشتر می­انجامد و کابوس آشوب ناشی از فروپاشی سازمان سلامت و تلفات گسترده هم میهنان را به تحقق محض نزدیک می­کند.

والسلام
محمدرضا نجفی
نماینده مردم تهران، اسلامشهر،شمیرانات،ری و پردیس در مجلس شورای اسلامی.