كاپيتان فرحبد، معاون بازرگانی شركت ملی نفت‌کش، اخيرا در گفت‌وگو با ايسنا درباره نفت‌كش سانچي ادعاهايي را مطرح كرد كه خانواده‌هاي معترض خدمه سانچي نسبت به آن واكنش نشان دادند.

 كاپيتان فرحبد، معاون بازرگانی شركت ملی نفت‌کش، اخيرا در گفت‌وگو با ايسنا درباره نفت‌كش سانچي ادعاهايي را مطرح كرد كه خانواده‌هاي معترض خدمه سانچي نسبت به آن واكنش نشان دادند.
به گزارش عصر ایران، در اين رابطه عبدالله عبدالهي، پدر سجاد عبدالهي، يكي از خدمه مفقود‌الاثر، به‌ نمايندگي از خانواده‌هاي معترض در گفت‌وگو با «شرق» گفت: 
«برابر اعلام معاونت بازرگانی شركت ملی نفت‌کش، تمامي خدمه در دم جان باخته‌اند. سؤال اینجاست اگر H2S کاندنسیت با میزان هیدروژن موجود که برابر آخرین آنالیز دریافتی از فاز دوم عسلویه دریافت شده 4ppm است، امکان کشندگی ندارد، زیرا این بحث کل کار کارکنان پالایشگاه را درخصوص عدم تحویل بار غیراستاندارد زیر سؤال مي‌برد».
 
او در ادامه درباره گفت‌وگويي كه در اين زمينه با كارشناسان داشته، مي‌گويد: «علاوه‌برآن، وقتي انفجار صورت گرفته به اين معناست كه گاز سولفيد‌هيدروژن ديگر وجود ندارد و سوخته است. در ضمن به ‌علت خوردگي بالاي گاز سولفيدهيدروژن، اين ماده از ميعانات گازي يا همان كاندنسيت در مراحل اول پالايشگاه جدا مي‌شود. بنابراين خفگي به‌خاطر گاز H2S (سولفيدهيدروژن) كاملا منتفي است».
عبدالهي ادامه مي‌دهد: «حال اگر در مراحل اوليه انفجار صورت گرفته بود، كل نفت‌كش پودر شده بود، اما با توجه به عكس‌هاي سانچي بعد از حادثه، مشخص است در وهله اول، انفجاري رخ نداده و صرفا آتش‌سوزي بوده و در نتيجه احتمال خروج خدمه از نفت‌كش بسيار بالاست».‌
 
پدر سجاد عبدالهي به سخن ديگر كاپيتان فرحبد درباره جلسات توجيهي با خانواده‌ها‌ اشاره كرده و مي‌گويد: «شركت ملی نفت‌کش، كماكان بر توجیهات خود تأكيد كرده و توجهی به خواسته خانواده‌ها نمي‌كند. مگر این خدمه پرسنل آن شرکت نبوده‌اند؟ چرا این‌قدر اصرار دارند که خانواده‌ها باید نظر آنها را چشم‌وگوش‌بسته بپذیرند؟ چرا مسئولان شركت ملي نفت‌كش مقابل خانواده‌هایي كه موارد ادعايي اين شركت را نپذیرفته‌اند، قرار گرفته‌اند؟ آيا آنها حق اظهارنظر درخصوص دلایل خود را ندارند؟ چه دلیلی دارد که باید به حرف آنها اعتماد كنند؟
 
مسئله آن است كه اين شرکت در رفتار با خانواده‌هاي معترض، به‌ صورت خصمانه برخورد می‌کند، در صورتی ‌که شرکت باید مطابق قانون، از خدمه و خانواده آنها، هم حمایت حقوقی و هم حمايت اقتصادی كند».
عبدالهي به نكته ديگري از سخنان اين مقام مسئول در شركت ملي نفت‌كش هم واكنش نشان مي‌دهد: «شرکت ملی نفت‌کش اعلام كرده در اولین ساعت حادثه در محل حضور داشتند. این موضوع صحت ندارد. نمايندگان شركت در جلسه اعلام كردند كه هفت ساعت بعد از سانحه از اتفاق باخبر شده‌اند، در صورتی‌ که برابر صوت موجود، اولین کشتی‌ای که به محل حادثه رسیده، پس از گذشت 12 ساعت از حادثه بوده است.
 
حتي کاپیتان عبدی‌زاده در اولین تماس خود با اين شركت اعلام می‌كند ما در ۷۵ مایلی کشتی سانچی هستیم و چیزی مشاهده نمی‌شود و کشتی سی‌اف‌کریستال هم مشاهده نمی‌شود. كاپيتان عبدي‌زاده گفته برابر اعلام کشتی‌های حاضر، نفت‌كش در منطقه چندساعت قبل از رسيدن آنها در ۳۵ مایلی رؤيت شده و اطلاعی از آن در دسترس نیست.
 
حالا این آقایان که مدعی هستند، پس از ۱۲ ساعت چه چیزی را می‌خواستند مشاهده كنند؟ ديگر کسی وجود نداشته که مشاهده شود، زیرا کاپیتان ‌‌اروجی مطابق صوت جعبه سياه، سه دقیقه پس از بررسی موضوع، دستور خروج می‌دهد».‌او همچنين طرح پرسش مي‌كند: «شرکت ملی نفت‌کش اعلام كرده خدمه سی‌اف‌کریستال در مصاحبه گفته‌اند ما کسی را ندیده‌ایم. آيا مصاحبه‌ای که پس از ۲۵ روز بعد از حادثه، آن‌هم فقط با پنج خدمه انجام شده و اجازه مصاحبه با بقیه را نداده‌اند قابل استناد است؟»
عبدالهي درباره اظهارات معاون بازرگانی مبني‌بر آنكه از قایق سمت راست استفاده نشده، زيرا كاملا ذوب شده، مي‌گويد: «اولا اگر قايق سمت راست ذوب شده بود، باید حداقل آثاری از قسمت‌های ذوب‌شده آن، در اطراف کشتی یا روی عرشه پیدا می‌شد. از کجا معلوم است که خدمه توسط کشتی سی‌اف‌کریستال ربوده نشده باشند؟»
نماينده خانواده‌هاي معترض خدمه سانچي در ادامه در واكنش به ادعاي كاپيتان فرحبد مبني‌بر آنكه تماس‌ها صحت نداشته و بايد به ارگان‌هاي امنيتي داده مي‌شد نيز مي‌گويد: «اين تماس‌ها به وزارت اطلاعات که مسئول تحقیقات بود، ارائه شد و از سوی دادسرای امور بین‌الملل پیگیری و تقاضای تحقیقات صورت گرفت، اما پس از ۱۴ ماه تحقیقات نیز با پیگیری‌های انجام‌شده در هفت نامه مكرر، در نهايت در تاریخ 20/9/98، پاسخ را بدون اینکه نتیجه‌ای اعلام شود در یک صفحه به دادسرا اعلام كردند. حال وقتی مسئولان اراده‌اي برای پیگیری موضوع برای روشن‌شدن ماجرا و پاسخی درخور را ندارند، چه توقعی از آنها وجود دارد؟»
به گفته او: «تاکنون این خانواده‌ها چند نامه جهت ملاقات با  مقامات مسئول ارائه داده‌اند، اما کسی ‌‌حاضر به تشکیل جلسه‌ای که حتی خواسته آنها را بشنود هم نشد».