در تازه ترین نخبه کشی صنعتی در شرکت های خودروسازی، یکی از مدیران شایسته بعد از عدم پذیرش فضای رابطه سالارانه و رفتارهای غیرتخصصی، در حال مهاجرت از کشور است. وی که سابقه بیش از ۲۰ سال در صنعت خودرو دارد، دارای مدرک تخصصی متعددی از بهترین کشورهای دنیا است.

نخبه کشی مدیریت دولتی در صنعت خودرو

در تازه ترین نخبه کشی صنعتی در شرکت های خودروسازی، یکی از مدیران شایسته بعد از عدم پذیرش فضای رابطه سالارانه و رفتارهای غیرتخصصی، در حال مهاجرت از کشور است. وی که سابقه بیش از ۲۰ سال در صنعت خودرو دارد، دارای مدرک تخصصی متعددی از بهترین کشورهای دنیا است.
به گزارش مردم سالاری آنلاین به نقل از ”خط بازار” طی چند دهه گذشته تاکنون مدیریت سیاسی و دولتی بر صنعت خودرو تبعات منفی فراوانی بر این صنعت داشته است. چنین مدیریتی بیش از آنکه به شایسته سالاری، تخصص و استفاده بهینه از نیروی کار و سرمایه بیندیشد، صرفا به دنبال تامین منافع سیاسی دولت ها است و لذا نگاه به نیروی کار، سرمایه و امکانات بیش از آنکه تخصصی باشد، ابزاری است.
در چنین ساختاری ترکیب مدیران ارشد، میانی و اثرگذار براساس تبعیت آنان از ساختار است. مسلما مدیری هرچند لایق تمایلی به حرکت به چارچوب تعریف شده مذکور نباشد، از گردونه خارج می شود. این پدیده شوم همان رابطه سالاری به جای شایسته سالاری است. در یک شرکت خودروسازی که مدیریت آن دولتی و یا شبه دولتی است، مدیران شایسته تا زمانی یک نیروی کار مفیدی به حساب می آیند که فعالیت خود را در چارچوب تعریف شده از بالا به پایین انجام دهند در غیر این صورت هیچ جایگاهی در این سیستم ندارند هرچند که از بهترین تخصص ها برخوردار باشند.
در تازه ترین نخبه کشی صنعتی در شرکت های خودروسازی، یکی از مدیران شایسته بعد از عدم پذیرش فضای رابطه سالارانه و رفتارهای غیرتخصصی، در حال مهاجرت از کشور است. وی که سابقه بیش از ۲۰ سال در صنعت خودرو دارد، دارای مدرک تخصصی متعددی از بهترین کشورهای دنیا است.
این مدیر با سابقه یکی از شرکت های خودروسازی طی چند سال گذشته به علت عدم همراهی سیاسی و رابطه ای مدیرعامل وقت از سمت خود برکنار می شود و تاکنون به یک شرکت تابعه فرعی انتقال یافته که هیچ بهره وری محسوسی ندارد.
لازم به ذکر است که وی به زودی از ایران مهاجرت و در یکی از مطرح ترین و بزرگ ترین شرکت های صنعتی دنیا مشغول به کار خواهد شد.
پدیده نخبه کشی صنعتی یکی از بروندادها مدیریت دولتی و سیاسی است که به ندرت در بخش خصوصی با آن روبرو هستیم. سرمایه های صنعتی کشور صرفا در چارجوب یک مدیریت خصوصی قابل تحقق هستند چرا که دولت ها نشان داده اند صرفا به منافع کوتاه مدت سیاسی و حزبی خود می اندیشند و نه منافع ملی و صنعتی کلان کشور.