یک کارشناس مسائل استراتژیک با اشاره به دیپلماسی توام با فشار و تهدید غرب علیه ایران، گفت: قبل از این چنین سیاست‌هایی نتیجه نداشته و تنها راه ثمربخش بودن مذاکرات نوامبر برداشتن گام عملی مشترک است. دکتر حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، کارشناس مسائل استراتژیک در گفت‌و‌گو با پایگاه خبری فریادگر با اشاره به تحریم‌های مضاعف اتحادیه اروپا و آمریکا علیه ایران و مذاکرات پیرامون پرونده هسته‌ای کشور، اظهار داشت: به نظر من شاخص جدیدی در روابط طرف‌ها که منجر به تسریع مذاکرات بعدی شود، مشاهده نمی‌شود مگر اینکه یک مقدمه‌ای پیش از ایجاد این روابط شکل گیرد. عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس هشتم در ادامه با بیان اینکه جمهوری اسلامی ایران همه آن چیزی را که در طرف ایرانی می‌توانست اتفاق بیفتد انجام داده گفت: برای اعتمادسازی اقدامات لازم از سوی ایران از جمله تولید بخش عمده‌ای از سوخت هسته‌ای کشور به سوخت نیروگاه پنج‌هزار مگاواتی امیرآباد که دیگر استفاده نظامی نداشته باشد و پذیرش بازرسی‌های مربوطه و تدافعی دیدن هرگونه سیاست نظامی که برای مقابله با تهدیدات اخیر از طرف رژیم صهیونیستی و بعضا آمریکا مطرح شده و در عمل رفتار توام با آرامش با هدف جلوگیری از تصاعد بحران توسط ایران شکل گرفته است. البته متاسفانه سیاست تحریمی و اضافه بر قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد، هم توسط آمریکا و هم اتحادیه اروپا در پیش گرفته شده است. فلاحت‌پیشه افزود: این مساله نشان‌دهنده دو خط‌مشی متفاوت است. خط‌‌مشی جمهوری اسلامی ایران، احیای دیپلماسی آن هم دیپلماسی با رفتار متقابل بدون پیشرفت است ولی خط‌‌مشی‌ای که در غرب و ۱+۵ شکل گرفته متاسفانه خط‌و‌مشی دیپلماسی توام با فشار و تهدید یا سیاست کهنه‌ چماق و هویج است و سعی‌شان بر این است که تحریم‌ها را تشدید کنند تا ایران به میز مذاکره باز گردد که به نظر من چنین موضوعی در گذشته در روابط ایران و ۱+۵ نتیجه نداده است مگر اینکه در ضمن این مدت زمان که تا نوامبر پیش‌بینی شده تا آن زمان یک گام عملی مشترک برداشته شود.
این کارشناس مسائل استراتژیک تصریح کرد: به عبارتی، دو طرف هیچ‌گاه به هم نمی‌رسند مگر اینکه بیک تفاهم مشترک پیش از مذاکرات نوامبر شکل بگیرد که عملا بتوان به مذاکرات نوامبر امیدوار بود. فلاحت‌پیشه، با اشاره به سیاست دوگانه تحریم و مذاکره غرب در پرونده هسته‌ای ایران خاطرنشان کرد، به نظر می‌رسد که دو طرف تلاش‌شان بر این است که گناه شکست مذاکرات به گردنشان نیفتد ولی شاخص‌های ایران عینی‌تر و قابل دفاع‌تر است. وی ابراز عقیده کرد، صحنه‌ بین‌المللی در حال حاضر هم در عرصه خاورمیانه و هم در عرصه رابطه بین قدرت‌ها بسیار متشنج است. جمهوری اسلامی ایران در شرایط کنونی باید تا حدی که می‌تواند مانع تصاعد و گسترش بحران در رابطه با ۱+۵ باشد و هیچ بهانه‌ای به دست طرف مقابل ندهد اما این به معنای خودداری از تحکیم و حتی اعلام سیاست‌های دفاعی و بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران نیست. به هرحال در روابط نظامی بین کشورها اگر کشوری مثل ایران احساس کند که تهدیدهای نظامی علیه آن جدی مطرح می‌شود حتما ایران می‌تواند سیاست برخورد پیشگیرانه را طبق منشور ملل متحد در پیش بگیرد.