اختلاط برنج ایرانی و خارجی موضوعی است که این روز‌ها چالش بیشتری برای مشتریان ایرانی داشته است. مشتریانی که ذائقه‌شان به برنج ایرانی عادت دارد و حالا گستردگی این تقلب صدایشان را درآورده است. با این حال دبیر انجمن برنج معتقد است که این تقلب نه از قطب برنج ایران یعنی شمال که از تهران ریشه می‌گیرد.

اختلاط برنج ایرانی و خارجی موضوعی است که این روز‌ها چالش بیشتری برای مشتریان ایرانی داشته است. مشتریانی که ذائقه‌شان به برنج ایرانی عادت دارد و حالا گستردگی این تقلب صدایشان را درآورده است. با این حال دبیر انجمن برنج معتقد است که این تقلب نه از قطب برنج ایران یعنی شمال که از تهران ریشه می‌گیرد.
به گزارش عصر ایران، جمیل علیزاده شایق، دبیر انجمن برنج درباره مباحث مطرح‌شده مبنی بر این‌که برنج‌های وارداتی از بندر چابهار به شمال کشور منتقل و در آن‌جا با انواع ایرانی مخلوط می‌شود، گفت: «چنین چیزی صحت ندارد و این شایعات برای تخریب و زیرسوال‌بردن کیفیت برنج‌های شمال مطرح می‌شود.» شایق در این زمینه به شهروندآنلاین می‌گوید: «در شمال به‌مراتب کمتر چنین اتفاقی می‌افتد، زیرا تولید برنج در شمال هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی در ۱۰‌سال گذشته بی‌سابقه بوده است.
 
 
البته ممکن است به ندرت این اتفاق بیفتد، اما درتهران و شهر‌های بزرگ این اتفاق در حجم گسترده‌ای اتفاق می‌افتد، زیرا در انبار‌ها این اختلاط صورت می‌گیرد و سپس در اختیار مصرف‌کننده قرار می‌گیرد.»

دبیر انجمن برنج در ادامه توضیح می‌دهد: «در رابطه با برنج‌های وارداتی، توزیع این برنج‌ها اعم از تهران و شهرستان‌ها با توجه به افزایش تولید برنج در سال‌جاری تا آبان‌ماه انجام نمی‌شود.
 
همچنین معاون بازرگانی وزارت صمت در طی صحبت‌هایی که داشتیم، چنین قولی را دادند که فعلا برنج‌های وارداتی توزیع نمی‌شوند، بنابراین برنجی توزیع نمی‌شود تا اختلاطی صورت بگیرد، اما درعین حال اگر حتی یک مورد این اختلاط صورت بگیرد، سازمان‌های نظارتی مجبورند این موضوع را بررسی کنند.»

او ادامه می‌دهد: «از سال ۹۲ که برنج‌های آلوده هندی را با برنج‌های ایرانی مخلوط کردند و در کیسه‌هایی با برند ایرانی ارایه دادند و ملت هم آن را خریداری کردند و متوجه آلودگی آن شدند، از همان زمان انجمن برنج نسبت به این موضوع هشدار و تذکر داد که سازمان‌های نظارتی به صورت جدی‌تری به کار خود مشغول باشند که البته سازمان‌های نظارتی به درستی ایفای نقش نمی‌کنند.».

اما چرا کاهش قیمت دلار و البته افزایش تولید برنج ایرانی نتوانست قیمت‌ها را کاهش دهد؟ علیزاده شایق درباره این موضوع توضیح داد: «برنج‌های داخلی از کیفیت خوبی هم برخوردارند، اما قیمت تمام‌شده بالایی هم دارند؛ یعنی هزینه تولید برنج ایرانی به دلیل این‌که نتوانستیم به کشاورز‌ها کمک کنیم و در کنار آن‌ها قرار گیریم، بالا رفته؛ ما داشتیم کشت برنج را به صورت مکانیزه پیش می‌بردیم که به خوبی هم پیش می‌رفت، اما متاسفانه یکی دو‌سال است که از تولیدکنندگان ماشین‌آلات داخلی حمایت نمی‌شود،
 
همچنین، چون قیمت ارز بالا رفته، واردات ماشین‌آلات هم به‌صرفه نیست؛ در نتیجه کشاورز‌ها کمتر می‌توانند از ماشین‌آلات استفاده کنند و دوباره به دوران گذشته بازگشته‌ایم.»

او ادامه می‌دهد: «امسال شالیکاران به جای استفاده از ماشین‌آلات از نیروی انسانی استفاده می‌کنند و مانند گذشته خانم‌ها و نیروی جوان به مزرعه‌ها نمی‌روند و تعداد انگشت‌شماری که به این کار مشغولند، قیمت را بالا می‌برند.
 
امسال هزینه تولید برنج بالا بود درحالی که قیمت جهانی برنج‌های صادراتی امسال کاهش داشت. به عبارتی برنج‌هایی که در دنیا صادر می‌شود، چندسالی است که کاهش قیمت دارند؛ بنابراین برنج ارزان وارد می‌شود و چه بهتر که با برنج‌های با کیفیت ایرانی مخلوط شود و با قیمت برنج گران فروخته شود، درصورتی که برنج با برند‌های ایرانی فروخته می‌شود.
 
برای همین است که برای واردات برنج همه در تلاشند؛ چراکه از نظر مالی مقرون به‌صرفه است.»

دبیر انجمن برنج همچنین توضیح داد: «برنج جزو معدود محصولات کشاورزی است؛ زمانی که برداشت می‌شود، به صورت مستقیم عرضه نمی‌شود، برای همین افراد مجبورند شالیزار‌ها را به کارخانه‌های شالیکوبی ارایه دهند، که تبدیل به برنج شود، به همین جهت کشاورز به جای این‌که یک‌بار به کارخانه ارایه دهد و کارمزد بالایی از آن‌ها بگیرد که البته جایی برای فروش ندارد، مقوله‌ای که در کره‌جنوبی شرایط آن به راحتی برای کشاورزان فراهم شده است و کشاورزان به صورت اشتراکی مغازه‌ای را باز کرده‌اند و به صورت اشتراکی مستقیم محصولات خود را به فروش می‌رساندند، اما چنین پتانسیلی درکشور ما وجود ندارد که درصورت وجود آن دیگر تقلب و اختلاط برنج صورت نمی‌گرفت.»