​​​​​​​در روزهای گذشته دو موضوع مربوط به حیوانات به شدت در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت؛ انتشار ویدئوی کشتن سگ‌ها توسط ماموران شهرداری در کهریزک و از سوی دیگر انتشار ویدئویی از دو مجری تلویزیون که واکنش‌های هنرمندان به مرگ گربه بزرگمهر حسین‌پور (کاریکاتوریست مطرح) را به شدت به سخره گرفتند. 

در روزهای گذشته دو موضوع مربوط به حیوانات به شدت در فضای مجازی مورد توجه قرار گرفت؛ انتشار ویدئوی کشتن سگ‌ها توسط ماموران شهرداری در کهریزک و از سوی دیگر انتشار ویدئویی از دو مجری تلویزیون که واکنش‌های هنرمندان به مرگ گربه بزرگمهر حسین‌پور (کاریکاتوریست مطرح) را به شدت به سخره گرفتند. 
به گزارش خبرآنلاین، همزمانی این دو اتفاق، موضوع پست جدید رامبد جوان در صفحه اینستاگرامش بود. او با انتشار تصویری از گربه‌ای که گویا در فضای استودیویی «خندوانه» زندگی می‌کرده است، نوشت:
«سلام.
چند وقتیه در فضای مجازی چرخ نمی‌زنم.
برای همین در معرض اخبار و وقایع نیمه‌مهم و بی‌ارزش قرار نمی‌گیرم (اخبار مهم چه بخوای چه نخوای میان سراغت)
ولی دوتا ویدیو رو (متاسفانه) دیدم.
یکی زجر دادن و کشتن سگها توسط پیمانکارهای شهرداری.
و دیگری دو آقایی که در یک برنامه تلویزیونی موضوعی رو به سخره گرفتن و ول کن هم نبودن. و خیلی هم راضی و خوشحال بودن. که قطعا برام اینقدر اهمیت ندارن که بخوام عکسی ازشون بذارم تا باعث بیشتر دیده شدنشون بشم چون شک ندارم یه همچین چیدمان بی‌اهمیتی خیلی دیده نمی‌شه مگر به لطف این فضای مجازی که به زودی تلویزیون برای رقابت با این فضا خیلی کارا باید بکنه.
هر دوی این ویدیوها هم مستقیم مربوط می‌شه به حیوانات.
من حیوانات رو دوست دارم به همون اندازه که مابقی موجودات این کره‌ی خاکی رو دوست دارم و برام مهمه که همه‌ی موجودات در آرامش و خوشی باشن. ولی خوب انگار در این جهان مریض، شدنی نیست.
مهمترین سوالی که ذهنم رو مشغول کرد اینه:
چه کسی و چه موقع و در کجا و بر اساس کدام مجوز انسانی یا مذهبی، به دیگران اجازه داده شده که موجودات دیگر رو زجر کش بکنن مگر فقط به واسطه‌ی خشونت و بغض نسبت به محیط پیرامون که تمام سالیانی که یادم میاد شاهد گونه‌های مختلف این خشونت‌ها هستیم(از کودک آزاری و حیوان آزاری و ...) و باز هم بر اساس همان پرسشها چطور ممکنه کسی به خودش اجازه بده موضوعی (عاطفی) هر چند از دید عوام جامعه کم اهمیت رو اینقدر راحت مسخره کنه. مگه متر عواطف و احساسات دیگران رو ما تعیین می‌کنیم.
واقعا این دو نفر که امثالشون هر روز بیشتر هم می‌شه اهمیتی ندارن که خطاب قرارشون بدم.
ولی آقایان رییس جمهور تمام این سالها،آقایان رییس رادیو و تلویزیون تمام این سالها،آقایان وزرا و آقایان مسئول تمام این سالها بدونید در انجام مسئولیت بزرگ و مهمتون کوتاهی کردین چون هر روز که می‌گذره خشم و نفرت و بی‌اخلاقی و بی‌ایمانی بیشتر و بیشتر در این سرزمین رشد می‌کنه.
یقینا این فاجعه‌ی بزرگ اخلاقی و انسانی که در راهه همه‌مان مقصرهای اصلیش هستیم.
برای هممون آرزوی سلامت روحی و جسمی میکنم و بعد جیب پر و شرایط مناسب اقتصادی.»