نصرت الله مسلمیان، هنرمند نقاش، استاد دانشگاه و برنده جوایز بین المللی بسیار از جمله جایزه اول نخستین دوسالانه نقاشی پکن ۲۰۰۳ درچین گفت : درچند سال گذشته ، عرصه هنری کشور دچار بروز نوعی حالت انفعالی شده و جریان را به دست افرادی بیرون از این جامعه سپرده است که خواسته ها و اهدافشان به الزام منطبق با واقعیت ها و نیازهای جامعه ما نباشد.
نصرت الله مسلمیان در گفت و گو با پایگاه خبری فریادگر افزود: در دوره اصلاحات ، مدیریت فرهنگی کشور در پی تغییر شرایط ، دچار تغییر شد و به سمتی حرکت کرد که فضای منزوی فرهنگی را از انزوا خارج کرده و نوعی شادابی را در آن بوجود آورند ، در این شرایط تلاش شد تا نهادهایی مانند موزه هنرهای معاصر به بازیابی کارکرد واقعی خود بپردازند. قدم های خوبی هم در این راستا برداشته شد و در پی آن فضاها و موقعیت هایی بوجود آمد که منجر به برپایی نمایشگاه هایی از هنر معاصر جهان در داخل کشور شد. این هنرمند تصریح کرد: از سوی دیگر نیز بر خلاف روند پیشین که نمایشگاه های آثار هنرمندان ایرانی بدون هدف در کشورهای دیگر برپا می شد که امکان معرفی هنر معاصر ایران را در آن کشور ها فراهم نمی کرد، نگاهی کل نگر ، به ارایه همه داشته های فرهنگی کشور در عرصه هنر معاصر در عرصه بین المللی پرداخت که در پی آن شور و حالی در فضای فرهنگی کشور به وقوع پیوست. مسلمیان در پاسخ به این سوال که نتیجه بروز این شور و حال چه بود ، آیا بروز چنین شور و حالی یکسر مثبت بود و هیچ انتقادی متوجه آن نبود،گفت: درست است که انتقاداتی نیز به آن وارد بود و همه این موج شور و حال نیز واقعی نبود ، مانند هر پدیده اجتماعی دیگر ، اما در کل این ارتباط برای ما سازنده بود و چهره ما و خلاقیت هنرمندان ایرانی را به شکل شفاف و دقیقی آشکار می کرد و حلقه های محذوف فرهنگی را در همه سطوح احیا می کرد. به این ترتیب ما از این مساله سود بردیم .
او افزود: اما متاسفانه عملکرد سال های اخیر موزه هنرهای معاصر نشان داده که در سال های گذشته بار دیگر شاهد هستیم که به تدریج روند ارتباط و تعامل بین المللی هنری در این نهاد کم رنگ تر و کم رنگ تر می شود تا جائیکه می توان گفت موزه هنرهای معاصر تهران بار دیگر ، نقش خود را در عرصه هنرهای تجسمی فراموش کرده است و با کم رنگ شدن نقش موزه هنرهای معاصر، موج هنری و هنرمندان کشور که به نوعی سرزندگی و شادابی دست یافته بودند، دچار بحران مدیریت بیرونی شده اند . برنده جایزه اول نخستین دوسالانه نقاشی پکن تاکید کرد : می توان گفت که درعرصه هنری کشور در این شرایط دچار بروز نوعی حالت انفعالی شده ایم و جریان را به دست افرادی بیرون از این جامعه سپرده ایم که ممکن است خواسته ها و اهدافشان به الزام منطبق با واقعیت ها و نیازهای جامعه ما نباشد. وی ادامه داد: در نتیجه استمرار این انفعال و انزوا به هیچ عنوان سازنده نیست و باید با استفاده از نظر افرادی که دلسوز و دردمند این جامعه هستند ، به آن پایان داد.