اجساد چهار کوهنورد که در فتح قله اورست ناکام مانده بودند و سرنخ‌های کمی از هویت آن‌ها موجود است، چالشی جدید را برای مقامات نپالی که کنترل بلندترین قله جهان را در دست دارند، به وجود آورده است.

اجساد چهار کوهنورد که در فتح قله اورست ناکام مانده بودند و سرنخ‌های کمی از هویت آن‌ها موجود است، چالشی جدید را برای مقامات نپالی که کنترل بلندترین قله جهان را در دست دارند، به وجود آورده است.
به گزارش ایسنا،‌ اجساد یخ‌زده و متلاشی این کوهنوردان دو هفته پیش از مسیر کوهنوردی اورست آورده و به یک سردخانه در "کاتماندو"، پایتخت نپال منتقل شده است.
مقامات دولتی و پلیس نپال اعتراف کرده‌اند که تعیین هویت اجساد این کوهنوردان و برگرداندن آن‌ها به کشورهای خود به چالشی بزرگ برای آن‌ها تبدیل شده است.
مقامات حتی نمی‌دانند اجسادی که از مسیر کوهنوردی اورست پایین آورده می‌شوند تا زمان کشف شدن چه مدت در این مسیر باقی مانده‌اند.
یک تیم پاکسازی دولتی این اجساد را بین کمپ اصلی اورست و گردنه جنوبی آن در ارتفاع ۷۹۰۶ متری در فصل کوهنوردی جاری پیدا کرده و پایین آورده‌اند.
یک مقام ارشد پلیس نپال اعلام کرده که این اجساد در وضعیت قابل شناسایی نبوده و تقریبا به استخوان‌هایشان رسیده‌اند. هیچ صورتی برای تعیین هویت در این اجساد باقی نمانده است.
از همین رو این اجساد برای نمونه‌گیری DNA به بیمارستان منتقل شده‌اند تا با DNA خانواده‌هایی که برای دریافت اجساد بستگان‌شان مراجعه می‌کنند، مطابقت داده شوند.
پلیس نپال روند اداری این کار را پیاده کرده است تا درخواستی را برای کمک و اطلاع رسانی درباره مأموریت‌های دیپلماتیک خارجی در مورد این اجساد مطرح کند اما ترس آن وجود دارد که حل این معما تا سال‌ها به طول بینجامد.
رئیس سابق انجمن کوهنوردی نپال با دشوار خواندن این ماموریت، اظهار کرده که باید اطلاعات بیشتری در مورد این اجساد به ویژه محل کشف آن‌ها منتشر شود و از متصدیان هیئت‌های اعزامی کوهنوردان نیز  کمک گرفته شود.
از دهه ۲۰ میلادی تاکنون که تلاش‌ها برای فتح قله ۸۸۴۸ متری اورست آغاز شد،‌ بیش از ۳۰۰ نفر در تلاش برای فتح این قله جان باخته‌اند. با این حال هنوز مشخص نیست که چند جسد در میان برف، یخ و شکاف‌های عمیق مسیر این قله پنهان باقی مانده‌اند.
برای مثال جسد جورج مارولی، کوهنورد انگلیسی که در سال ۱۹۲۴ میلادی در تلاش برای فتح قله اورست جان باخته بود، در سال ۱۹۹۹ میلادی پیدا شد. بقایای جسد کوهنورد همراه او، اندرو ایروین که هیچ وقت مشخص نشد به قله رسیده‌اند یا خیر نیز هنوز پیدا نشده است.
برخی از اجساد باقی مانده با لباس‌های رنگی مخصوص کوهنوردی که به تن داشته‌اند در مسیر اورست به نشانه‌های مسیریابی در راه صعود به قله تبدیل شده‌اند و با لقب‌هایی مانند "چکمه‌های سبز" و "زیبای خفته" از آن‌ها نام برده می‌شود.
تصور می‌شود جسد "چکمه‌های سبز" متعلق به یک کوهنورد هندی است که در سال ۱۹۹۶ میلادی در تلاش برای فتح این قله جان باخته است و گمان می‌شود در سال ۲۰۱۴ میلادی نیز این جسد از مسیر اصلی جا به جا شده باشد.
گفته می‌شود جسد "زیبای خفته" نیز متعلق به فرانسیس آرستنیتیف، نخستین زن آمریکایی است که در سال ۱۹۹۸ میلادی بدون کپسول اکسیژن به قله اورست رسید اما در مسیر بازگشت به پایین درگذشت.
همسر فرانسیس نیز در تلاش برای نجات او جان باخته است. اما در سال ۲۰۰۷ جسد "زیبای خفته" در همان کوه دفن شد.
بازیابی اجساد در ارتفاعات بسیار زیاد یکی از موضوعات مورد بحث میان جامعه کوهنوردان است. هزینه این کار هزاران دلار است چرا که تا هشت شِرپا (افراد بومی نپال که کوهنوردانی قهار هستند) نیاز است و جان امدادگران را نیز به خطر می‌اندازد. برخی از خانواده‌های کوهنوردان قربانی ترجیح می‌دهند که جسد عزیزانشان در همان کوه باقی بماند.
بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، با این حال گرمایش جهانی باعث شده تا کوه با حرکت یخچال‌های طبیعی و ذوب شدن برف‌ها برخی از اجسادی را که تا سال‌ها مفقود باقی مانده بودند، بازگرداند.