برخی سازمان های بین المللی از کمک به سیل زدگان ایران در روزهای گذشته سخن گفته اند اما گویا برای سیلی با این حجم، گستردگی و تخریب که حداقل برای استان گلستان بی سابقه بوده است، کمک های صورت گرفته تاکنون خیلی جزئی و در حد هیچ بوده است.

برخی سازمان های بین المللی از کمک به سیل زدگان ایران در روزهای گذشته سخن گفته اند اما گویا برای سیلی با این حجم، گستردگی و تخریب که حداقل برای استان گلستان بی سابقه بوده است، کمک های صورت گرفته تاکنون خیلی جزئی و در حد هیچ بوده است.
از مقام های استان گلستان از جمله سرپرست استانداری هم که سوال کردیم، گفتند؛ مقداری کمک رسیده اما آنقدرها قابل ملاحظه نیست.
غراوی سرپرست استانداری به ایرنا گفت کمک های بین المللی چیز خاص و زیادی نبود، در حد یک محموله از یونیسف به گلستان رسید و توزیع شد. این کمک ها عمدتا شامل دارو، آذوقه و مواد بهداشتی بود و البته چندان قابل توجه نیست.
البته آنگونه که گفته می شود، ارزیاب های مرتبط با سازمان ملل مستقر در تهران یکسر آمدند استان و در منطقه حضور یافتند و چند جلسه هم با مسوولان استانی داشته اند، قول کمک هایی از طریق سازمان های وابسته به سازمان ملل برای گلستان هم دادند، اما مسوولان استانی می گویند هنوز چیزی از آن وعده ها محقق نشده است.
دکتر فاضل رییس دانشگاه علوم پزشکی گلستان هم گفته تاکنون تنها یک محموله شامل 37 پالت کیت های آزمایشگاهی، یک دستگاه دیزل ژنراتور و یک دستگاه خودرو از سوی سازمان بهداشت جهانی دریافت کرده ایم و یونیسف هم قول داده که 80 دستگاه یخچال برای ما ارسال کند که هنوز خبری از آن نیست.
این در حالیست که باران های 3 روزه در آخرین روزهای سال 97 آب عظیمی را وارد رودخانه گرگانرود کرد و شهرهای گنبد، آق قلا و گمیشان زیر آب رفت و براساس برآوردهای اولیه گفته می شود آب، نزدیک به 370 هزار هکتار از اراضی کم شیب استان گلستان را در خود فرو برده است.
حتی اگر آسیب سیل را به شهرهای شرقی گلستان همچون گنبد، آزادشهر، مینودشت، کلاله و... در نظر نگیریم ؛ فقط با احتساب دو شهرستان آق قلا و گمیشان از هر 10 نفر جمعیت 1.868 میلیون نفری استان تقریبا یک نفر بطور مستقیم با حادثه قهری سیل ارتباط داشته و به نوعی صدمه دیده است.
بسیاری از شهروندان در شهرهای آق قلا و گمیشان از خبرنگار ایرنا سوال می کردند، دولت های خارجی و سازمان های بین المللی بخاطر تحریم ترامپ نمی توانند پول جابجا کنند، آیا کالا و اقلام ضروری را هم نمی توانند ارسال کنند؟
اکنون در عصری زندگی می کنیم که کسی نیست از کنوانسیون های بین المللی، بویژه امور انساندوستانه اطلاعی نداشته باشد، با اینحال حداقل انتظار اهالی سیلزده استان گلستان این است که صدایی بلند شود و اعتراضی صورت گیرد.
با این همه، ایرانیان از هر صنف و قشر و دین و مذهب و قومی دست روی دست نگذاشتند. آستین ها را بالا زدند. زنان و مردان ایرانی، بصورت خودجوش یا سازمان یافته خود را به مناطق سیلزده رسانده اند، با اینکه این روزها اوضاع مالی خیلی ها خوب نیست، اما هر آنچه توانسته اند به میدان آورده اند؛ خیلی ها که توان مالی نداشتند، با جان خود به کمک رفته اند.
از لرستان و خوزستان تا استان گلستان، همه جا به میدان داری داوطلبان و خیرین تبدیل شده است، حالا یکی با لباس بسیج، یکی روحانی و خیلی ها هم گمنام که دوست دارند ناشناس بمانند و این نشانه همدلی و وحدت ایرانی ها در بزنگاه های حساس تاریخ است و ثابت کرد که ملت ایران همچنان عزت نفس خود را حفظ کرده است و می تواند روی پای خود بایستد.