روزنامه "واشنگتن تایمز" آمریکا در گزارشی به قلم رئیس انیستیو موسوم به مجمع خاورمیانه در آمریکا جزئیاتی را در خصوص "معامله قرن" منتشر کرده که قرار است از سوی ترامپ به عنوان طرح صلح خاورمیانه اعلام شود.

روزنامه "واشنگتن تایمز" آمریکا در گزارشی به قلم رئیس انیستیو موسوم به مجمع خاورمیانه در آمریکا جزئیاتی را در خصوص "معامله قرن" منتشر کرده که قرار است از سوی ترامپ به عنوان طرح صلح خاورمیانه اعلام شود.
به گزارش ایسنا، دنیل پایتز، رئیس مجمع خاورمیانه در این گزارش در واشنگتن تایمز می‌نویسد: طرح صلح دونالد ترامپ برای درگیری فلسطین و اسرائیل دو سال پیش مطرح شد و تا به امروز تنها خود او و تعداد کمی از دستیارانش جزئیات دقیق این طرح را می‌دانند. با این حال جریانی از اطلاعات افشا شده که از انسجام داخلی کافی برخوردار بوده و از طریق گفت‌وگوها با مقامات دولتی تکمیل شده یک دورنمای ملموس را از محتویات این طرح ارائه می‌کند این جزئیات نشان می‌دهند که این طرح به نوعی یک تبادل بزرگ است:
کشورهای عربی اسرائیل را به رسمیت می‌شناسند و اسرائیل فلسطین را به رسمیت می‌شناسد و پایتخت هر دوی آنها شهر قدس است. این رویکرد دارای عناصری است که در چندین مرحله در سال‌های گذشته و به عنوان مثال در سال ۲۰۱۶ از سوی عبدالفتاح سیسی رئیس جمهوری مصر، در سال ۲۰۰۹ از سوی دولت اوباما، در سال ۲۰۰۲ از سوی ابتکار عمل صلح عربی و حتی در سال ۱۹۹۰ از جانب طرح تقارنی که من ارائه کردم، مطرح شده است.
این طرح‌های قبلی یا از اسرائیل می‌خواهند اول اقدام کند و یا خواهان اقداماتی همزمان از سوی اسرائیل هستند.
در مقابل اما طرح دونالد ترامپ می‌خواهد که کشورهای عربی ابتکار را آغاز کنند و اسرائیل به آن پاسخ دهد. این تغییر سبب شد که محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین هنگامی که در ماه مه ۲۰۱۷ با دونالد ترامپ ملاقات کرد معامله قرن را رد کند.
یک گزارش نشان می‌دهد که محمود عباس مدت‌ها از ارائه چنین طرحی نگران و شدیداً با آن مخالف بوده است.
جزئیاتی از این طرح که تا حدی به نفع فلسطینی‌هاست عبارتند از:
فلسطین متشکل از کل منطقه "الف" و منطقه "ب" در کرانه باختری و بخش‌هایی از منطقه "ج" است که در مجموع ۹۰ درصد کرانه باختری را شامل می‌شود.
همچنین پایتخت آن در داخل یا نزدیکی مرزهای شهرداری اشغالگران در قدس یا در نزدیکی آن و احتمالا شامل منطقه‌ای از شعفاط تا العیسویه، ابودیس و جبل المکبر باشد.
یک سازمان بین‌المللی بر یک اداره مشترک اسرائیل - تشکیلات خودگردان فلسطین برای مدیریت مناطق پیرامون شهر قدیمی قدس نظارت می‌کند.
یک نهاد مشترک اردن-تشکیلات خودگردان فلسطین مکان‌های اسلامی شهر قدس را کنترل می‌کند.
مصر، اردن و لبنان حقوق بیشتر در اختیار ساکنان فلسطینی خود قرار می‌دهند.
ساکنان یهودی در شهرهای کوچکتر کرانه باختری جا به جا می‌شوند.
یک گذرگاه زمینی کرانه باختری و غزه را به هم متصل می‌کند.
غزه هنگامی که تشکیلات خودگردان فلسطین کنترل آن را دوباره به دست می‌آورد به فلسطین ملحق می‌شود.
واشنگتن یک بسته کمک اقتصادی هنگفت (شاید به میزان ۴۰ میلیارد دلار و یا به نوعی ۲۵ هزار دلار به ازای هر فلسطینی ساکن کرانه باختری) برای تشکیلات خودگردان فلسطین در نظر می‌گیرد.
فلسطین دسترسی موقت به بنادر و فرودگاه‌های گزینش شده در اسرائیل تا زمانی که یک سری تأسیسات انحصاری با استفاده از اعتبارات خارجی برای تشیکلات خودگردان فلسطین ساخته شود، پیدا می‌کند.
در ازای آن نیز فلسطینی‌ها باید یک سری محدودیت‌ها را بپذیرند این محدودیت‌ها عبارتند از:
تداوم کنترل ارتش اسرائیل بر مرزهای فلسطین دسترسی‌های هوای و دریای آن و دره اردن.
به رسمیت شناختن قانونی شهرک‌های یهودی بزرگتر به میزان ۱۰ درصد از خاک کرانه باختری و شاید الحاق این شهرک‌ها به اسرائیل از سوی دولت آمریکا.
صرف نظر کردن از حق بازگشت فلسطینی‌ها ساکن خارج از سرزمین‌های اشغالی در ازای دریافت غرامت.