مقام‌های اطلاعاتی آمریکا و کره‌شمالی به صورت مخفیانه به مدت یک دهه با یکدیگر دیدار داشته‌اند. این کانال پشت‌پرده در دوران‌های پرتنش اجازه برقراری ارتباط داد، به آزادی زندانیان کمک کرد و به هموار شدن مسیر نشست رهبران آمریکا و کره‌شمالی در سال گذشته کمک کرد.

مقام‌های اطلاعاتی آمریکا و کره‌شمالی به صورت مخفیانه به مدت یک دهه با یکدیگر دیدار داشته‌اند. این کانال پشت‌پرده در دوران‌های پرتنش اجازه برقراری ارتباط داد، به آزادی زندانیان کمک کرد و به هموار شدن مسیر نشست رهبران آمریکا و کره‌شمالی در سال گذشته کمک کرد.
به گزارش ایسنا، روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از مقام‌های کنونی و سابق آمریکا فاش کرد، این کانال ارتباطی میان آژانس اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) و جاسوسان کره‌شمالی، از جمله شامل دو ماموریت به پیونگ‌یانگ در سال ۲۰۱۲ در دوره ریاست جمهوری باراک اوباما می‌شد که یکی به ریاست مایکل مورل، معاون وقت سیا و دست‌کم یکی دیگر از سوی آوریل هینس، جانشین او انجام شد.
به نظر می‌رسد از فعالیت کانال مذکور در اواخر دولت اوباما کاسته شد اما زمانیکه مایک پامپئو به ریاست سیا رسید، آن را دوباره احیا کرده و یکی از افسران این سازمان اطلاعاتی را در اوت ۲۰۱۷ برای دیدار با همتایانش از کره‌شمالی اعزام کرد.   
در اوایل ۲۰۱۸ موجی از مذاکرات پنهان و آشکار در دست انجام بود. این کانال اطلاعاتی در برگزاری نشست ماه ژوئن سنگاپور میان دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا و کیم جونگ اون،‌ رهبر کره‌شمالی نقش داشت و طرفین قصد دارند تا اواخر فوریه هم برای دومین بار ملاقات کنند.
پیش از این جزئیات چندانی از تماس‌های مذکور فاش نشده بود و وال استریت ژورنال توضیحات جامعی درباره چگونگی عملکرد این کانال ارائه کرده است. این شبکه تنها عامل در زمینه‌چینی نشست رهبران واشنگتن و پیونگ‌یانگ نبوده است. ارتقای روابط دو کره هم کمک‌کننده بود اما افشای این کانال اطلاعاتی ابعاد جدیدی از آنچه درباره مناسبات آمریکا – کره‌شمالی در دست بود، فاش می‌کند.    
این کانال دست‌کم در سال ۲۰۰۹ روابطی میان عوامل امنیتی ایجاد کرد که مسیر به سوی دیپلماسی شد. اصلی‌ترین مخاطب، ژنرال کیم یونگ چول، رئیس سابق آژانس جاسوسی "دفتر کل شناسایی" کره‌شمالی بود. برخی از نشست‌های اطلاعاتی علنی انجام شد. کره‌شمالی سال ۲۰۱۴ اعلام کرد یک مقام ارشد آمریکایی برای ارائه درخواست آزادی دو شهروند آمریکایی به پیونگ‌یانگ سفر کرده است که جیمز کلاپر، مدیر وقت اطلاعات ملی آمریکا بوده است اما به صورت عمده، تماس‌های مذکور پنهانی انجام می‌شد.
بررسی این کانال اطلاعاتی مخفیانه که مقام‌های دولتی کنونی و سابق آمریکایی درباره آن صحبت کردند، نشان می‌دهد که چگونه دولت واشنگتن از آن استفاده کرده و چطور تلاش‌های این شبکه به برگزاری نشست تاریخی میان ترامپ و کیم منجر شد. سیا، وزارت خارجه آمریکا و کاخ سفید درباره این کانال محرمانه اظهارنظری نکردند و دیپلمات هیات کره‌شمالی در سازمان ملل هم واکنشی نداشته است.
برخی از مقام‌های آمریکایی با محدود دانستن کارآمدی این کانال تاکید دارند هدف اولیه آن انتقال پیام‌ها به وزارت خارجه کره‌شمالی بوده است. با این حال، کانال اطلاعاتی مذکور پیش از دوره جدید نشست‌ها راهی برای ارتباط مستقیم با تندروهای رژیم کره‌شمالی بوده است.
واشنگتن از این تماس‌های اطلاعاتی برای اهداف چند وجهی استفاده می‌کرد. این گفت‌وگوها از راهی برای مذاکره بر سر آمریکایی‌های محبوس به ابزاری بالقوه برای مدیریت بحران، ابزاری برای نشان دادن نیت آمریکا مبنی بر آمادگی برای عادی‌سازی روابط در ازای خلع سلاح هسته‌ای و مکانیسمی برای گفت‌وگو درباره طرح‌های نشست بوده است.
سوابقی از بکارگیری جاسوسان در مذاکرات حساس با رژیم‌های خودکامه وجود دارد. افسرانی از سرویس اطلاعات بریتانیا و سیا مذاکراتی را آغاز کردند که در نهایت لیبی برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای و شیمیایی خودش را در سال ۲۰۰۳ کنار گذاشت. مذاکرات محرمانه همچنین به انجام سفر سال ۲۰۰۹ بیل کلینتون، رئیس‌جمهوری پیشین ایالات متحده به پیونگ‌یانگ و بازگرداندن روزنامه‌نگاران محبوس کمک کرد.