چهره‌ اصیل و ناب زنان، مردان و کودکان عشایر در گذر از کوه‌ها و دشت‌ها و همراهی همیشگی آفتاب شکلی متفاوت به خود گرفته است. از خط‌های ریز و کوچک روی صورت تا طره‌ موهای یک زن هریک راوی روزی از روزهای زندگی عشایری و حضور آفتاب در زندگی آنها است. مجموعه پیش‌رو روایتی تصویری از ناب و خالص بودن چهره‌ عشایر ایل ترک قشقایی ساکن در منطقه اژدرخوس از توابع بخش بوشکان شهرستان بوشکان در استان بوشهر است. بیش از ده خانواده از ایل‌های عشایر ترک قشقایی پس از پیمودن جاده‌های ناهموار و شوسه در پس و پیش کوه‌های منطقه و حاشیه‌ دشت‌های منطقه اژدرخوس چادر می‌زنند.

ایل کوچ قشلاقی خود را در سیاه‌چادر و چادرهای برزنتی پشت سر می‌گذارد و برای ییلاق راهی اقلید می‌شود.

سیاه‌چادر به دست زنان عشایر از موهای ریسیده و بافته‌شده‌ بز ساخته می‌شود، زنان عشایر مسئولیت نگهداری از فرزندان و تهیه غذای خانواده را در کنار دوشیدن شیر بز و بافت قالی، گلیم و چنته انجام می‌دهند. زنان از گذشته تا امروز لباس سنتی شامل دامن، کلاچه، تمون یا شلوار و ... می‌پوشند، تنها آرایش آنها سرمه‌ چشم است که به صورت سنتی و با مواد طبیعی آن را تهیه می‌کنند. مردان عشایر گله‌دار هستند و بخش زیادی از روز را به پرورش و چرای دام اختصاص می‌دهند.

اژدرخواب که در زبان بومی به آن اژدرخوس گفته می‌شود، نام خود را از امامزاده شاه نور محمد گرفته است که بومیان منطقه با نام اژدرخوس از آن یاد می‌کنند.