افزایش 20 درصدی مستمری؛ تمام آنچه رئیسی برای معلولان کنار گذاشته بود!

«20 درصد افزایش مستمری» خلاصه تمام برنامه‌های رئیس‌جمهور برای معلولان بود. بگویید برای آسیب‌پذیرها چه فرقی می‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد؟
به گزارش مردم سالاری آنلاین، با آمدن دولت سیزدهم، عطف به تأکیدات رئیس‌جمهوری در خصوص رسیدگی به وضعیت اقشار ضعیف و ایجاد تحول در شرایط افراد دارای معلولیت، به‌ویژه با حضور وی در تجمع خانواده‌های بیماران sma در مقابل مجلس و دعوت از آنان برای نشست و قول صریح برای واردات داروهای مورد نیازشان، نگاه‌ها به دولت سیزدهم امیدوارانه‌تر شد.
افق این امیدواری آنقدر بالا بود که حتی بسیاری از مبتلایان به sma دست به کار شده و مستندات پزشکی خود را آماده کردند تا از صف دریافت اقلام دارویی جا نمانند. اما امیدها چندان نپایید. خیلی زود مشخص شد این دولت هم برای معلولان عصای معجزه‌گر ندارد و در نهایت، همه این اقدامات پر شور و هیجان به افزایش تنها 20 درصد به مبلغ مستمری تمام گروه‌های آسیب‌پذیر ختم شد.
مستمری معلولان و مددجویان تحت پوشش سازمان بهزیستی در سال جاری برای خانواده‌های یک تا 5 نفره با 20 درصد افزایش نسبت به سال گذشته ماهانه به ترتیب 420، 600، 840، یک میلیون و 80 و یک میلیون و 320 هزار تومان نظر گرفته شده است. یعنی همان افزایشی که با آمدن و نیامدن دولت سیزدهم هم اعمال می‌شد. با این تفاوت که در سالیان گذشته، نرخ تورم و افزایش قیمت‌ها به این اندازه افسار گسیخته نبود و مستمری معلولان دست‌کم چند روزی دوام می‌آورد.
مدافعان طرح افزایش جمعیت، در این فهرست حتی خانواده‌های بیش از 5 عضو را به حساب نیاورده‌اند و اگر نگوییم به خانواده‌های پرجمعیت بی‌توجهی شده دست‌کم می‌توان چنین استنباط کرد که مستمری خانواده‌های دارای 6 عضو به بالا در بهترین حالت همان رقمی خواهد بود که برای خانواده‌های 5 نفره منظور شده است. در حالی‌که کم‌ترین انتظار از دولت این بود که در این سال‌های سخت اقتصادی، جهشی در مبلغ مستمری معلولان ایجاد می‌کرد تا هم در مسیر قول‌های خود عمل کرده باشد، هم بر مدار روح انقلابی پیش رفته باشد هم دولت‌های بعدی هم بر اساس زیرساخت ایجاد شده توسط دولت سیزدهم پیش می‌رفتند.
اما در شرایطی که همه جوانب زندگی تحت فشارهای تحریم، تورم، اقتصاد بیمار و ده‌ها عامل دیگر مچاله شده و کم‌کاری‌ها و قانون‌گریزی‌های طیف وسیعی از مسئولان و همچنین هدر رفت‌های تعمدی منابع مالی و اختلاس‌ها پیکره جامعه رنجور امروز را هر روز شکننده‌تر می‌کند؛ قطعاً حتی دو برابر کردن مستمری ضعیف‌ترین شهروندان جامعه تغییر محسوسی در احوال اقتصادی کشور ایجاد نمی‌کرد. جنبه خودمانی‌تر این عبارات این است که بگوییم: کمک کنید کمی از سهم اختلاسگر فردا بماند برای فقرا و ضعفای امروز!
در شرایط امروز افزایش 20 درصدی مستمری‌ مددجویان سازمان بهزیستی نه با وعده‌های دولت نه با روح انقلابی‌گری انطباق ندارد اما گویا باید پذیرفت این تمام آن چیزی است که رئیسی برای معلولان کنار گذاشته بود.
این در حالی است که در ایام برگزاری مناظرات انتخابات و همچنین در اوایل آغاز کار دولت، ایجاد تحولات بزرگ و ارائه خدمات شهروندیِ همراه با حفظ کرامت انسانی افراد دارای معلولیت در زمره مهم‌ترین برنامه‌ها و اولویت‌ها قرار داده می‌شد. این شد خلاصه وعده‌های کریمانه دولت به معلولان! بنابراین لازم است یک نفر به افکار عمومی پاسخ بدهد. یک نفر توضیح دهد که نامزدهای انتخاباتی با چه مجوزی وعده‌ دادن به اقشار آسیب‌پذیر را مبنای جولان تبلیغاتی خود می‌کنند؟
اما وقتی قرار است در بر همان پاشنه قدیمی بچرخد یک نفر بگوید برای آسیب‌پذیرها، برای دردمندها، برای آنان که نانی برای خوردن و مرهمی برای زخم‌هایشان ندارند اصالتاً چه فرقی می‌کند چه کسی رئیس‌جمهور باشد؟
اگر قرار بود مستمری معلولان با کمترین توجه دولت و با همان روال همیشگی سال‌های گذشته به‌صورت عادی و بدون در نظر گرفتن شرایط سخت اقتصادی کنونی افزایش یابد پس اساساً چه فرقی می‌کند این اتفاق در دوره خدمت کدام دولت رخ بدهد؟
به‌هر حال ظاهراً باید بپذیریم که آقای رئیسی یا توانایی عمل به وعده‌های خود را ندارد و این بحث از چند حالت خارج نیست. یا باید بگوییم وی شناخت صحیحی از معلولان و شرایط آنان نداشته و با رسیدن به کرسی مدیریت کشور، ابعاد این بحران را از توان خود و دولت فعلی‌اش خارج دیده و لذا به طرزی آرام و بدون سروصدا عقب نشسته و به همان روال سابق تن در داده است. یا باید پذیرفت معلولان هنوز در این کشور کابرد تبلیغاتی دارند یا اینکه پذیرفت وی افراد دارای معلولیت را از دایره اولویت‌های خود خارج ساخته. در بدترین حالت هم باید بگوییم معلولان، پله‌های خوبی برای جلب آرای اقشار کف جامعه هستند و با این تعریف چه بسا هدف دولت در همان بدایت کار محقق شده باشد! به‌راستی وعده‌های تحول‌گرایانه ریئسی به معلولان چه شد؟ آیا رئیس‌جمهوری به آنچه می‌خواست رسید و حالا دیگر تحقق وعده‌هایش را ضروری نمی‌داند؟
رویا بابائی
خبرنگار حوزه معلولان